Και σε ένα δείπνο με το σκηνοθέτη τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, του μετέφερε την ιδέα του. «Μου έκανε μία πρόταση που με αιφνιδίασε. Είχε στο μυαλό του ένα θεαματικό μοντάζ με πλάνα αρχείου για την πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων. Στην αρχή, ανησύχησα ότι το υλικό δεν θα ήταν αρκετό για μία ταινία 90 λεπτών, αλλά τον άκουσα. Εφυγα με έναν φάκελο γεμάτο ντοκουμέντα, και άρθρα, στα γαλλικά και τα αγγλικά. Πριν πέσω για ύπνο εκείνο το βράδυ, έριξα μια ματιά. Βυθίστηκα στο υλικό μέχρι το ξημέρωμα. Είχα πάρει την απόφασή μου», λέει ο Ζαν Ζακ Ανό, γνωστός για ταινίες όπως «Το όνομα του ρόδου», «Η αρκούδα», «Ο εραστής», «Επτά χρόνια στο Θιβέτ», «Εχθρός προ των πυλών» κ.ά. Και εξηγεί: «Ολα τα στοιχεία ενός σεναρίου μυθοπλασίας ήταν εκεί. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο μία διεθνής σταρ, η Παναγία των Παρισίων. Ο αντίπαλός της ένας απίθανος, χαρισματικός δαίμονας, η φωτιά. Ανάμεσα στα δύο, νέοι άνθρωποι που ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για να σώσουν πέτρες. Κινηματογραφικά συστατικά που οποιοσδήποτε σεναριογράφος ονειρεύεται».

Οι σκηνές τόσο μέσα στο ναό όσο και έξω από αυτόν, κόβουν την ανάσα. Οι πυροσβέστες, νέοι άνθρωποι στην πλειονότητά τους, κάποιοι εκ των οποίων συμμετείχαν για πρώτη φορά σε κατάσβεση πυρκαγιάς, υπερέβαλλαν εαυτόν. Και μόνο που τους βλέπεις με το βαρύ εξοπλισμό τους στην πλάτη, να προσπαθούν να βγουν ζωντανοί από σύννεφα μαύρου, τοξικού καπνού, σε κυριεύει τρόμος για το ενδεχόμενο να ήσουν εσύ στη θέση τους. Ασφαλώς και ο Ζαν Ζακ Ανό γύρισε ελάχιστες σκηνές εντός της Παναγίας των Παρισίων, καθώς ο εμβληματικός ναός κινδύνευε με κατάρρευση μετά το σβήσιμο της πυρκαγιάς, ενώ έντονο ήταν το πρόβλημα του τοξικού μολύβδου στους χώρους του.

«Σε κάθε περίπτωση, έπρεπε να γεμίσουμε το κτίριο με καπνό, να καλύψουμε το πάτωμα με σκόνη και στάχτη, να τοποθετήσουμε τόνους με φλεγόμενο ξύλο και να πλημμυρήσουμε τις πλάκες. Χτίσαμε ένα αντίγραφο. Οι φλόγες έβγαιναν από εκατοντάδες ακροφύσια που έβαλαν φωτιά στο σκηνικό. Ξαναχτίσαμε το κεντρικό κλίτος, τα εξωτερικά υπερώα και τα δοκάρια της βόρειας πτέρυγας, καθώς και το εσωτερικό του τεράστιου καμπαναριού στην τελική σκηνή. Εν ολίγοις, όλα τα εμβληματικά μέρη του καθεδρικού της Παναγίας των Παρισίων επλήγησαν από την καταστροφή και αυτό έπρεπε να φανεί πριν και μετά τη φωτιά», υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης και προσθέτει: «Νομίζαμε ότι θα ήταν ακατόρθωτο να γυρίσουμε σκηνές μέσα στο ναό. Ομως, πήγαμε με ένα πολύ μικρό συνεργείο για ελάχιστη ώρα, ενώ, βάσει πρωτοκόλλου, τα ρούχα μας είχαν προστασία εναντίον του τοξικού μόλυβδου και κάηκαν αμέσως μετά το γύρισμα».

Πάνω από όλα όμως, ο Ζαν Ζακ Ανό υμνεί το θάρρος των πυροσβεστών που εκείνη τη νύχτα βρήκαν το κουράγιο και τη δύναμη να τα βάλουν με μια ιδιαίτερα απειλητική πυρκαγιά σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Υπό το βλέμμα όλου του πλανήτη. «Οταν τους συνάντησα, εντυπωσιάστηκα από τη μετριοφροσύνη και την ταπεινότητά τους. Γι’ αυτούς οι πέτρες του ναού είναι τα πιο εμβληματικά μνημεία του κόσμου. Μου διηγήθηκαν ότι αφού έριξαν τόνους νερού, δεν τους επιτράπηκε να πλησιάσουν κοντά στις φλόγες.

Οι στολές τους αντέχουν μέχρι τους 704 βαθμούς Κελσίου, αλλά η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα της πυρκαγιάς έφτασε τους 1.200 βαθμούς Κελσίου. Ακούγοντάς τους κατάλαβα πόσο εξωπραγματικό ήταν αυτό το εγχείρημα. Αφόρητη ζέστη, αποπνικτικοί καπνοί, 40 κιλά εξοπλισμού στην πλάτη, 15 κιλά λάστιχο, κράνη και αντιασφυξιογόνες μάσκες, απίστευτα στενά περάσματα σε ένα εχθρικό περιβάλλον», λέει ο Ζαν Ζακ Ανό, ενώ ο πυροσβέστης Αντζουτάν Ρεμί, που ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης, προσθέτει: «Κάθε περιστατικό είναι διαφορετικό από τα άλλα και συνεχώς μαθαίνουμε από τις φωτιές. Οπότε, αν η ερώτηση είναι αν σκεφτόμαστε το ρίσκο πριν μπούμε, τότε η απάντηση είναι όχι. Οταν παλεύουμε με τη φωτιά, νιώθουμε την αδρεναλίνη που μας ωθεί να εκτελέσουμε την αποστολή μας. Εκείνη την ημέρα, η σωτηρία της Παναγίας των Παρισίων είχε συμβολική σημασία».

Ειδήσεις σήμερα

Αίτηση αποφυλάκισης καταθέτει η Πισπιρίγκου – Συνεχίζονται οι καταθέσεις

Moskva: Η ρωσική ναυαρχίδα «βυθίζει» το παραμύθι της Μόσχας [infographic]

Τραγωδία στην Π. Ράλλη: «Καταπλάκωσε τον οδηγό γιατί κόπηκαν σκουριασμένες μπάρες»