Ο επί σειρά ετών Πρόεδρος του συνδέσμου Νίκος Καλογιάννης (Πρόεδρος: 2010-2022 & Αντιπρόεδρος: 2007-2010) έχει κατά γενική ομολογία δικαιωματικά τον τίτλο του ανθρώπου που άλλαξε την εικόνα των αποσταγμάτων στην Ελλάδα, δημιουργώντας την επώνυμη ζήτησή τους. Επίσης είναι ο άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο για να περάσει τα σύνορα μας το Ελληνικό ούζο και σήμερα να εξάγεται το 68% της παραγωγής μας.
Ο νυν Πρόεδρος του Συνδέσμου κος Μαυράκης, ο Επίτιμος Πρόεδρος κος Λουτζάκης αλλά και τα Μέλη κος Κατσάρος και κος Σπέντζας αναφέρθηκαν, στη μακρόχρονη και επιτυχή συνεισφορά του Νίκου Καλογιάννη στην εξέλιξη των αποσταγμάτων, ενώ τον χαρακτήρισαν Ambassador της Ελλάδος και «Πατέρα της Ελληνικής Ποτοποιίας». Επίσης οι κύριοι Αποστολάκης και Τσιλιλής αναφέρθηκαν, με παρεμβάσεις τους, στη σημαντική συνεισφορά του κ. Καλογιάννη στην ανάδειξη των Ελληνικών αποσταγμάτων.
Ο κ. Νίκος Καλογιάννης με μια μακρά πορεία στα αποστάγματα, συνέβαλε στο να αναδείξει την κατηγορία των αποσταγμάτων και να προβάλει την Ελλάδα μέσα από τα αποστάγματα ανά τον κόσμο ενώ ουσιαστική ήταν και είναι η συμβολή του στην ανάδειξη του Πλωμαρίου της Λέσβου.
Ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι, ότι δεν σταματά ποτέ να συμβουλεύει και να καθοδηγεί νέους ποτοποιούς ενώ κερδίζει πάντα τον σεβασμό των ανταγωνιστών του, που του αναγνωρίζουν το ήθος και την ευγένειά του.
Από μικρό παιδί «έζησε» την απόσταξη του ούζου δίπλα στον πατέρα του για να μπορέσει λίγα χρόνια αργότερα να αναπτύξει την ποτοποιία Νίκου Καλογιάννη. Βλέποντας μπροστά, είχε καταλάβει από τότε ότι το μέλλον της ποτοποιίας βρίσκεται στα εμφιαλωμένα, επώνυμα προϊόντα. Στην προσπάθειά του να ξεκινήσει ένα μοντέρνο brand ούζου τον στηρίζει ο πατέρας του και έτσι ο Νίκος Καλογιάννης ξεκινάει μία ανεξάρτητη μονάδα εμφιάλωσης, και σύντομα το οικογενειακό ούζο κερδίζει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Από εκεί και πέρα ξεκινάει το ταξίδι προς την επιτυχία χωρίς να ξεχάσει ούτε μια στιγμή ότι οι μεγάλες μάχες κερδίζονται πάντα με επιμονή, συνεργασία και όραμα.
Συμμετέχοντας πάντα ενεργά στις οργανώσεις του κλάδου, ήταν καθοριστική η συμβολή του στη διαμόρφωση της υπουργικής απόφασης του 1986, όπου για πρώτη φορά τέθηκαν οι προδιαγραφές για την παραγωγή του ούζο ενώ κατοχυρώθηκε ως το εθνικό απόσταγμα της χώρας.
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ανοίγουν οι συζητήσεις για την θεσμοθέτηση των αλκοολούχων ποτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο κος Καλογιάννης είναι πάλι παρών, ως εκπρόσωπος των Ελλήνων ποτοποιών. Συμμετέχει σε πανευρωπαϊκές ομάδες εργασίας και πείθει ποτοποιούς από άλλες χώρες να υποστηρίξουν το εγχείρημα της κυρίας Κουράκου, της διακεκριμένης οινολόγου, που επεδίωξε την αναγνώριση και προστασία των ποτών Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ), όχι μόνο «κατά προέλευση» αλλά και «κατά παράδοση» σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι προσπάθειες στέφτηκαν με επιτυχία και το αποτέλεσμα ήταν, όταν το 1989 εγκρίθηκε ο πρώτος ευρωπαϊκός κανονισμός για τα αλκοολούχα ποτά, να αναγνωριστεί και το ούζο ως ένα απόσταγμα που παράγεται κατά παράδοση στην Ελλάδα με συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Σταθμός στην καριέρα του ήταν αδιαμφισβήτητα όταν μπήκε στη ζωή του η οικογένεια Αρβανίτη από το Πλωμάρι της Λέσβου . Το 1994, το «Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου» επαναλανσαρίστηκε, κρατώντας τον παραδοσιακό τρόπο απόσταξης του ιδρυτή του και γρήγορα κατέκτησε την προτίμηση των καταναλωτών. Ο μόνιμα «ανήσυχος» Νίκος Καλογιάννης το 2013 μπήκε στην αγορά και του άλλου αγαπητού ελληνικού ποτού, του τσίπουρου αναπτύσσοντας το πρώτο «Μονοποικιλιακό» τσίπουρο αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα αρώματα του
Και ενώ όλα αυτά τα χρόνια, οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη, παραμένει πάντα αφοσιωμένος στην προστασία και ανάδειξη της Ελληνικής αποσταγματοποιίας. Η μεγάλη του αδυναμία άλλωστε είναι το αποστακτήριο του, κοντά στους ανθρώπους της παραγωγής ανάμεσα στους άμβυκες και τη μυρωδιά του γλυκάνισου. Ο κος Νίκος Καλογιάννης δεν σταματάει ποτέ να ονειρεύεται και είναι πάντα έτοιμος για το επόμενο του βήμα που όπως μας έχει συνηθίσει η επιτυχία του είναι συνήθως προδιαγεγραμμένη.
Ο Σ.Ε.Α.Ο.Π, ευχαριστεί θερμά τον κύριο Νίκο Καλογιάννη για την πολύτιμη προσφορά του και την αρωγή του όχι μόνο στα χρόνια που υπηρέτησε τον κλάδο ως Πρόεδρος του Συνδέσμου, αλλά για τον συνεχή αγώνα και την αφοσίωση του στην προσπάθεια ανάδειξης και προστασίας των ελληνικών αποσταγμάτων.