Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ, έκρηξη στις πλατείες

Τα Τέμπη είναι ένα «συλλογικό τραύμα». Αγγίζει και αφορά τους πάντες. Οσο κι αν κάποια κόμματα προσπαθούν να το οικειοποιηθούν, να το κάνουν αποκλειστικά «δικό τους». Διεκδικώντας την ευαισθησία και την αποκλειστικότητα, στον θρήνο, στην οργή, στη θλίψη και στην απαίτηση να αποδοθεί δικαιοσύνη. Παρότι, με δική της βούληση, μια μικρή μειοψηφία συγγενών των θυμάτων έχει πάρει θέση απροκάλυπτα πλέον -όχι στο πολιτικό- στο κομματικό παίγνιο, για λόγους σεβασμού, τους αφήνω απ’ έξω, στον πόνο τους και με τον σεβασμό μου..

ΑΓΝΟΙΑ Ή ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ;

«Στροφή» ή «κωλοτούμπα» κάνει κάποιος, που έλεγε ή έκανε άλλα κι άλλα λέει και κάνει μετά. Ας πούμε κανονική κωλοτούμπα έκανε ο Α. Τσίπρας με το δημοψήφισμα και τα Μνημόνια που δεν σκίστηκαν ποτέ, αλλά αντιθέτως έγιναν τρία..

ΣΑΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ της Ευρώπης

Είναι πολλά τα highlights από την ορκωμοσία του Ντ. Τραμπ, τα οποία βρίθουν συμβολισμών ή κεντρίζουν το ενδιαφέρον, έστω και με «παραπολιτικό» χαρακτήρα. .

ΤΟΥΡΛΟΥΜΠΟΥΚΙ…

«Τουρλουμπούκι» θυμίζει, ολοένα και περισσότερο, η πολιτική ζωή της χώρας, κυρίως στην πλευρά της αντιπολίτευσης. Το ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι ενώ επικρατεί άναρχη ρευστότητα, η χώρα έχει πολιτική σταθερότητα, σχεδόν αξιοζήλευτη μέσα στην αστάθεια και την αβεβαιότητα που επικρατεί στην Ε.Ε. και όχι μόνο..

ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ κάνουν δύο

Από τη στιγμή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατάλαβαν ότι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ήταν «βόμβα στα χέρια» του Κ. Μητσοτάκη, αλλά «όπλο» για ενίσχυση της πολιτικής υπεροχής του, άρχισαν να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο. Και καλά ο ΣΥΡΙΖΑ -που εκτός των άλλων έχει χρησιμοποιήσει την προεδρική εκλογή για να ρίξει την κυβέρνηση του Α. Σαμαρά- είναι απλώς πολιτικά αστείος να μιλάει για «συναίνεση». Ποτέ δεν υπήρξε αξιόπιστος και σοβαρός συνομιλητής, καθώς η σκέψη του εξαντλείται σε μικροκομματικές ίντριγκες..

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ είναι υποκρισία

Ενα πράγματι εντυπωσιακό ποσοστό καταγράφηκε στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Opinion Poll: Το 76% θέλει συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή ένα άλλο (;) ακόμα πιο μεγάλο 80% θέλει πολιτική σταθερότητα. Φαινομενικά δεν υπάρχει καμία αντίφαση. Οι λέξεις «συναίνεση» και «σταθερότητα» είναι δύο καλές λέξεις-έννοιες για τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, σε πείσμα των άκρων, που θέλουν σύγκρουση για τη σύγκρουση..

ΠτΔ: ΝΕΑ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΙΣΤΩΝ

Oσο πλησιάζει το τέλος της προεδρολογίας τόσο πιο πολύ αποκαλύπτεται πως το «όνομα» για τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν υπήρξε ποτέ προϋπόθεση για αναζήτηση συναίνεσης, αλλά ήταν εξ αρχής το όχημα για παιδαριώδεις τακτικισμούς με στόχο τις κάλπες του 2027..

ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ

 Κλαυθμοί και οιμωγές από το αριστερό-ακροδεξιό συνονθύλευμα, το οποίο όλο και συχνότερα συμπίπτει στις επιμέρους θέσεις του. Οδυρμοί γιατί η κυβέρνηση κήρυξε 4ήμερο πένθος για τον θάνατο του Κ. Σημίτη, ενός από τους μακροβιότερους πρωθυπουργούς της χώρας. Οργή κακοήθειας γιατί η κυβέρνηση έκανε το προφανές, το αυτονόητο και το προβλεπόμενο. Ακριβώς αυτό που -ορθώς- είχε κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. το 2017, όταν απεβίωσε ο Κων. Μητσοτάκης..

ΠΗΓΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

Υπό μία έννοια ο Κ. Σημίτης ήταν ο λιγότερο χαρισματικός πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης. Διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έναν σημαντικό ηγέτη, τον Α. Παπανδρέου, ο οποίος ήταν το απαύγασμα του «χαρισματικού», αλλά και συνώνυμο του λαϊκισμού. Μέχρι την έλευση του «μια φορά στα εκατό χρόνια ηγέτη», ο οποίος κόντραρε στα ίσια σε χαρισματικότητα τον Ανδρέα, αλλά ολοκλήρωσε τη σήψη και την παρακμή της χώρας..

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αρκούσε κανείς να παρατηρήσει τις εκφράσεις στα πρόσωπα των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης, την ώρα που μιλούσε ο Κ. Μητσοτάκης, κλείνοντας τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, να καταλάβει τι ακριβώς έγινε στη Βουλή. Πρόσωπα παγωμένα, σφιγμένα, αιφνιδιασμένα και σε ένταση. Και δεν αναφέρομαι στις εκφράσεις τους την ώρα που ανακοίνωνε τα μέτρα. Τότε υπήρχε το απόλυτο κενό στα βλέμματά τους. Εκτός ίσως του Δ. Κουτσούμπα, ο οποίος είναι ατάραχος, δεδομένου ότι ξέρει πως όσα λέει δεν είναι του κόσμου τούτου, αλλά αφορούν έναν «άλλον» κόσμο, ο οποίος ούτε υπήρξε ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να υπάρξει..