Εχουν περάσει βέβαια 6 χρόνια από εκείνο το τραγικό βράδυ στο Μάτι, όπου συμμετείχε στη σύσκεψη-θέατρο της ντροπής για τα 104 θύματα. Ενώ έχει υπάρξει σταθερό μέλος των τραγικών κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., που έκαναν κουρέλι το Σύνταγμα και προσπάθησαν σχεδόν απροκάλυπτα να καθυποτάξουν τη Δικαιοσύνη.

Ερχεται λοιπόν ο ηγέτης ενός μικρού κόμματος της τάξεως του 5%-7% και λέει με περισσή αυταρέσκεια και αλαζονεία ότι η κυβέρνηση «έχει απονομιμοποιηθεί». Κάποιο πιο γενναίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ το πήγε κι ένα βήμα παρακάτω. Η κυβέρνηση «έχει απολέσει τη δεδηλωμένη». Οι συνταγματολόγοι έσκισαν τα διπλώματά τους και η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά. Ο,τι ήξεραν, ο κ. Φάμελλος το «έσκισε» με μια δήλωση κι ένα άρθρο.

Δεν ξέρω αν -όπως ακούγεται έντονα- ο κ. Φάμελλος θυμώνει τόσο πολύ, όταν αρκετά συχνά ακούει στο κόμμα του πως είναι ένας «μεταβατικός αρχηγός», ο οποίος προέκυψε «κατά συνθήκη». Ανθρώπινο είναι. Δεν ξέρω, επίσης, αν μέσα του -γιατί προς τα έξω μια χαρά άνθρωπος είναι- σιχαίνεται τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της, όσο π.χ. και ο Π. Πολάκης που δεν το κρύβει. Ξέρω όμως έναν βασικό κανόνα της Δημοκρατίας και του Συντάγματος: Οι κυβερνήσεις πέφτουν αν χάσουν τη δεδηλωμένη στη Βουλή ή αν τις διώξει ο λαός με την ψήφο του. Τελεία και παύλα.

Εχει ζητήσει μέχρι στιγμής κάποιο κόμμα, μεταξύ αυτών και ο ΣΥΡΙΖΑ, εκλογές, ώστε να αποφανθεί ο λαός, αν συμφωνήσει και η κυβέρνηση για προσφυγή στις κάλπες; Οχι. Το γιατί είναι μια εντελώς άλλη ιστορία, εξαιρετικά ευανάγνωστη όμως, η οποία θα μπορούσε να περιγραφεί και με το γνωστό ανέκδοτο «πού πας, ρε Καραμήτρο». Οπως φαίνεται, είναι απλώς θέμα χρόνου να κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση κι εκεί θα φανεί με αδιαμφισβήτητο τρόπο αν η κυβέρνηση έχει χάσει τη δεδηλωμένη. Η τρίτη εκδοχή -να παραιτηθεί ο Κ. Μητσοτάκης-αποκλείεται, καθώς ο πρωθυπουργός δεν θα ήθελε ποτέ να κάνει μια κίνηση που θα συνιστούσε έστω και έμμεση ομολογία ότι ισχύουν όσα του καταμαρτυρούν («δολοφόνος», «ενορχηστρωτής της συγκάλυψης», «έχει τα χέρια του βαμμένα με αίμα» κ.λπ.). Αλλά δεν έχει και κανέναν λόγο να το κάνει. Σε όλες τις μετρήσεις -μετά και τα συλλαλητήρια- η Ν.Δ., αν και με φθορά, είναι πρώτη με διαφορά άνω των 10 μονάδων από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης έχει τετραπλάσια υπεροχή στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός από τον Ν. Ανδρουλάκη. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε λόγος. Βολοδέρνει μεταξύ 5ης και 6ης θέσης και ο κ. Φάμελλος βρίσκεται στα τάρταρα της καταλληλότητας για πρωθυπουργός.

Αν δεν συμβεί κάτι από τα τρία -που είναι και το σχεδόν βέβαιο- οι δηλώσεις περί απονομιμοποιημένης κυβέρνησης ή κυβέρνησης που έχει απολέσει τη δεδηλωμένη, δεν θα σταματήσουν να φλερτάρουν σε δημόσια θέα με την πολιτική φαιδρότητα και την παντελή έλλειψη σοβαρότητας. Ο Σ. Φάμελλος και όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τον ακολουθούν στο πνεύμα των δηλώσεών του απονομιμοπούνται ως σοβαροί άνθρωποι και θα αποτελούν case study για το πώς κάποιος χάνει μαζί με το μέτρο και τα αβγά και τα πασχάλια.

ΑΙΧΜΗ

ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Το ύφος και ο τρόπος του αντιπροέδρου των ΗΠΑ κ. Βανς στη Σύνοδο του Μονάχου ήταν εξαιρετικά προσβλητικό. Αλλά ήταν απλώς συμπεριφορά Τραμπ. Αυτό που έπεσε σαν ξαφνικό χαστούκι στα πρόσωπα των Ευρωπαίων ηγετών ήταν ο τραμπισμός και όχι ο αλαζόνας και προκλητικός αντιπρόεδρός του.

Ο τραμπισμός που θέλει την Ε.Ε. εκτός διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία κι ας έχει δώσει πολλά χρήματα και στρατιωτικό εξοπλισμό. Που θέλει την Ε.Ε. υποχείριό του, χωρίς αυτοτελή ρόλο και ύπαρξη. Και τη θέλει σε εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ μέσω των δασμών. Η επίθεση είναι ολομέτωπη και καθολική. Αυτό εξηγεί ίσως την αρχική σαστισμάρα των Ευρωπαίων, οι οποίοι στη συνέχεια προσπάθησαν να διαφυλάξουν την αξιοπρέπεια της Ε.Ε.

Είναι ολοφάνερο πλέον ότι αν η Ε.Ε. δεν δημιουργήσει τη δική της άμυνα και δεν απεξαρτήσει την ασφάλειά της από τις ΗΠΑ, θα καταντήσει το κλοτσοσκούφι στο παιχνίδι Τραμπ-Πούτιν.

Για μια ακόμα φορά ο Μ. Ντράγκι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ενώ ο μικρομεγαλισμός του Ε. Μακρόν δεν βοηθάει στην ομογενοποίηση της Ε.Ε. Η αντίδραση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για άμεση δημιουργίας κοινής άμυνας και τη χρήση της ρήτρας διαφυγής είναι «κάτι». Σημαντικό, αλλά μόνο η αρχή, ώστε η Ε.Ε. να βρει ξανά το κύρος της, την ισχύ της και την ισορροπημένη -σε νέα βάση- σχέση με τους συμμάχους της. Προλαβαίνει; Δύσκολη η απάντηση. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και ο Τραμπ τρέχει πιο γρήγορα. Αν δεν προλάβει, μέσα στα επόμενα χρόνια πιθανώς να μην υπάρχει όπως ήταν και να εξελιχθεί σε έναν μέτριας ισχύος συνασπισμό, ο οποίος δεν μπορεί παρά να έχει συμπληρωματικό ρόλο ακολούθου, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ίδια την Ε.Ε. και τους λαούς της.

Πέφτουν μία μία οι «βεβαιότητες» του ανασχηματισμού (1)

 Αφού διαψεύστηκαν όλες οι Κασσάνδρες για το άκρως επείγον του ανασχηματισμού, έρχεται και η ώρα της κατάρρευσης των «βεβαιοτήτων» κυρίως για το ποιοι φεύγουν. Υπουργήσιμοι και ελπίζοντες στην αναβάθμισή τους, εκμεταλλευόμενοι την αναστάτωση που προήλθε από τα Τέμπη, έσπευσαν -άγαρμπα όπως φαίνεται- να «διώχνουν κόσμο» και να «καταλαμβάνουν» υπουργικούς και υφυπουργικούς θώκους. Γεγονός που, όπως μαθαίνω, έκανε τον Κ. Μητσοτάκη «να πάρει ανάποδες».

Τα αποτελέσματα των «ανάποδων» του πρωθυπουργού θα φανούν την άνοιξη, όταν και κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει ο ανασχηματισμός…

Πέφτουν μία μία οι «βεβαιότητες» του ανασχηματισμού (2)

…Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, οι πληροφορίες λένε πως υπήρξε συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τον Ν. Δένδια. Στις σχέσεις τους υπήρχαν αρκετά σύννεφα, αλλά φαίνεται πως η συνάντηση δημιούργησε ένα νέο modus vivendi.

Η επιστροφή του Γ. Γεραπετρίτη στο Μ. Μαξίμου θεωρείται πλέον πάρα πολύ πιθανή. Ο Α. Γεωργιάδης δεν φαίνεται να μετακινείται από το υπ. Υγείας, όπως και ο Ν. Παναγιωτόπουλος από το υπ. Μετανάστευσης. Αυτά ήταν τα «σίγουρα» μαζί με τις αποχωρήσεις του Χ. Σταϊκούρα και του Χ. Στυλιανίδη. Ο υπ. Ναυτιλίας εξακολουθεί να φέρεται σίγουρος προς αποχώρηση, όπως αρκετές πιθανότητες έχει ο Θ. Σκυλακάκης και ο Β. Κικίλιας, ο οποίος θα προτιμούσε κάποιο άλλο υπουργείο εκτός του Πολιτικής Προστασίας.

Οι διεργασίες είναι έντονες και θα συνεχίσουν να είναι. Ωστόσο, οι υπουργοί που συνεχίζουν να έχουν κατεβασμένα τα μολύβια θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα να γίνουν τέως και ας μην ήταν στις αρχικές σκέψεις του πρωθυπουργού…