Αν και άτυπη, γιατί ο καθένας την εννοεί διαφορετικά και την έχει εντάξει στη δική του κομματική γραμμή, θα μπορούσε να είναι χρήσιμη. Ούτε για να υπάρξει «συγκάλυψη» ούτε για να κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά τους τα «λαϊκά δικαστήρια» του Διαδικτύου και των υπογείων. Αλλά για να επικρατήσουν η μετριοπάθεια, η νηφαλιότητα, η νομιμότητα και η κοινή λογική, η οποία -ευτυχώς- παραμένει ο μοναδικός τρόπος να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ έλλογων ανθρώπων.

Ωστόσο η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει από κάθε όριο λογικής και υπευθυνότητας. Π.χ. το ΠΑΣΟΚ υπερακοντίζει ακόμα και του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ο κατεξοχήν εκφραστής του λαϊκισμού στην Ελλάδα με ακόλουθο τον Κ. Βελόπουλο. Δήλωσε ότι προτίθεται να καταθέσει πρόταση για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής, βασιζόμενο στην «κρυφή δικογραφία Τριαντόπουλου». Δηλαδή, με γνωστά και υπάρχοντα στοιχεία της δικογραφίας, τα οποία κατά τη Χ. Τρικούπη «κρύφτηκαν». Και «κρύφτηκαν» από τον τέως Πρόεδρο της Βουλής και υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με εντυπωσιακή άνεση το ΠΑΣΟΚ, μαζί με την Προανακριτική, δεν έχει πρόβλημα να θέσει θέμα και απόσυρσης της υποψηφιότητας του Κ. Τασούλα.

Χθες όμως ήρθαν δύο απρόσμενοι (;) κόλαφοι, όχι από το «σύστημα συγκάλυψης», αλλά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τον γονιό τριών θυμάτων, τον Ν. Πλακιά. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, διά της Ο. Γεροβασίλη, εκθέτει ανεπανόρθωτα τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ορθά-κοφτά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο γνώριζε την «κρυφή δικογραφία Τριαντόπουλου» από τον Αύγουστο του 2024, αλλά και οι νομικοί του, που τη μελέτησαν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για «πλημμέλημα» λόγω «παράβασης καθήκοντος» κι έτσι κατέληξαν στην απόφαση ότι ήταν πρόωρο να ζητηθεί η συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής. Οπερ και εγένετο.

Ο,τι απέφυγε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ το «ανακάλυψε» τώρα το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να έχουν προκύψει νέα στοιχεία επί του προκειμένου. Εργαλειοποίηση για την εργαλειοποίηση. Ωμά και ανεύθυνα.

Ολως «παραδόξως» αυτή την πολιτική συμπεριφορά την κατήγγειλε και ο Ν. Πλακιάς. Ο οποίος, αφού κάλεσε το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ να μην προσπαθήσουν να καπηλευτούν τις επικείμενες συγκεντρώσεις της 28^ης Φεβρουαρίου, με αφορμή τη συμπλήρωση των δύο χρόνων από την τραγωδία των Τεμπών, είχε και ένα πιο ειδικό μήνυμα για τον Ν. Ανδρουλάκη: Του ζητάει, με σκληρή φρασεολογία, να μην προχωρήσει στο αίτημα για Προανακριτική για τα Τέμπη. Λέγοντας χαρακτηριστικά, «είναι εντελώς άστοχο αυτή τη στιγμή να κάνετε κάτι τέτοιο (σ.σ. Προανακριτική)- μη ρίξετε στα βράχια όλες τις προσπάθειες που κάναμε ως τώρα». Και πρόσθεσε: «Ο κ. Ανδρουλάκης έχει μαύρα μεσάνυχτα, είναι μία κίνηση εντυπωσιασμού και τίποτα άλλο»…

Το πώς και πόσο έχει προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί-καπηλευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ τα Τέμπη είναι παγκοίνως γνωστό. Αλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να δει τις πλάτες του βιαστικού Ν. Ανδρουλάκη, δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να το κρύψει. Το αντίθετο, ήθελε να γίνει «το κόμμα των Τεμπών». Βραδυφλεγώς τον ίδιο τίτλο διεκδικεί τώρα και το θεσμικό ΠΑΣΟΚ.

Η εικόνα, σε πολιτικό επίπεδο, είναι πλέον πεντακάθαρη: Παρότι είναι προφανές, πλέον, ότι δεν μπορεί να υπάρξει «κόμμα των Τεμπών»- είναι πάνδημη η απαίτηση για την αλήθεια και την απόδοση ευθυνών- το ΠΑΣΟΚ δείχνει να έχει χάσει τα αβγά και τα πασχάλια, αλλά και το μέτρο. Ισως είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ τα πολλά τελευταία χρόνια σκέφτηκε πιο ώριμα και πολιτικά από το ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό είναι «έργο Ανδρουλάκη».

Αυτή η παράλογη και προκλητική διελκυστίνδα για το ποιος, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και  ΠΑΣΟΚ, είναι «πιο Τέμπη» από τον άλλο, σε βάρος της αλήθειας και του σεβασμού της δικαιοσύνης, δεν περνά στην κοινωνία. Ή μάλλον περνά εντελώς αντίθετα από την προσδοκία των πρωταγωνιστών της καπηλείας. Κι αυτό φαίνεται ήδη στις δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει, αλλά και σε αυτές που θα δουν αργότερα το φως της δημοσιότητας. Και οι δύο «δουλεύουν» για τον Κ. Βελόπουλο, τη Ζ. Κωνσταντοπούλου και την Α. Λατινοπούλου.

Η «σφαγή» που γίνεται στα αλώνια της αντιπολίτευσης δεν αφορά, τελικά, τους «αντιπάλους». Αφορά μόνο την «εμφύλια» αλληλοεξόντωση.