Η απουσία του Ν. Ανδρουλάκη από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για την εκλογή του Κ. Τασούλα αποτελεί μνημείο αντιθεσμικότητας και προσβολή στο πρόσωπο του Τ. Γιαννίτση, που ο ίδιος είχε προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η Ζ. Κωνσταντοπούλου, με έναν μαθητικού επιπέδου ακτιβισμό (όταν ήρθε η ώρα της να ψηφίσει, ύψωσε την αριστερή γροθιά και βροντοφώναξε «όχι στη συγκάλυψη», εννοώντας μάλλον τα Τέμπη), έριξε στα τάρταρα το κράτος δικαίου και κουρέλιασε τον κοινοβουλευτισμό.

Ο Σ. Φάμελλος, μπλέκοντας πάλι άσχετα μεταξύ τους θέματα, έβαλε κατά της κυβέρνησης γιατί «πρόσβαλε τον θεσμό» με την εκλογή του Κ. Τασούλα, που ήταν συνταγματικά συνεπέστατη. Και της κούνησε το δάκτυλο, γιατί δεν ψήφισε τη Λ. Κατσέλη, χωρίς ίχνος επιχειρήματος, γιατί η συμπαθέστατη Λ. Κατσέλη είναι πιο ενωτική από τον επίσης συμπαθή Κ. Τασούλα. Προσποιούμενος, ότι δεν έγινε αντιληπτό τι είπε: «Η απονομιμοποίηση της κυβέρνησης αποδείχθηκε και από το ότι δεν στηρίχθηκε ο κ. Τασούλας από κανένα άλλο κόμμα», προσθέτοντας ότι η εκλογή του «έρχεται σε αντίθεση με την απαίτηση της κοινωνίας για Δικαιοσύνη και διαφάνεια για το έγκλημα των Τεμπών»! Ο αρχηγός ενός κόμματος 5%-6% εκφράζει την κοινωνία!

Ενώ ο Κ. Βελόπουλος έκανε τον δεξιό ψάλτη σε μια ακόμα λιτανεία λαϊκισμού, θεόσταλτης συνωμοσιολογίας και απύθμενου θράσους, με τερατώδη και απροσχημάτιστη προσπάθεια πολιτικής καπηλείας. Και μετά έτρεχε με πανικό στον Αρειο Πάγο, προκειμένου να μην μπουν στη δικογραφία τα τρία νέα βίντεο. Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν.

Κερασάκι σε αυτήν τη στραβοχυμένη τούρτα η εμφάνιση του πολιτικά πολυτραυματία Α. Τσίπρα (του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν») σε «ενωτικό ρόλο των προοδευτικών δυνάμεων» και καλεσμένο… καθηγητή του… Χάρβαρντ (το οποίο το 2015 του είχε απονείμει τον τίτλο της… «χειρότερης διαπραγμάτευσης»). Σωθήκαμε.

Η πολιτική ατμόσφαιρα στη χώρα παραμένει θολή, γέμουσα τοξικών αερίων, τα οποία υπό προϋποθέσεις εκρήγνυνται. Οι πολιτικές και θεσμικές ασχημονίες κυριαρχούν, φτάνοντας στο σημείο όχι μόνο να καθυβρίζονται ανώτατοι δικαστικοί και ανακριτές, αλλά και να στοχοποιούνται απροκάλυπτα, ακόμα και με τη δημοσίευση φωτογραφιών τους. Τα περί «σεβασμού της Δικαιοσύνης» αποδεικνύονται υποκριτικά και προσχηματικά, καθώς τα λαϊκά δικαστήρια έχουν εκδώσει ήδη την «ετυμηγορία» τους. Ο νομικός και πολιτικός πολιτισμός, χάρις στις εξαλλοσύνες φωνασκούντων μειοψηφιών, έχουν πληγεί βάναυσα, φθείροντας τα θεσμικά θεμέλια του κράτους. Η κατεπείγουσα έρευνα που ζήτησε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γ. Αδειλίνη για υβριστικές και απειλητικές αναρτήσεις, είναι το μίνιμουμ προκειμένου η χώρα να μη θυμίζει τριτοκοσμική χώρα και να μπει ένα φρένο σε όσους θέλουν να τη μετατρέψουν σε κανονικό φρενοκομείο, που το σκεπάζουν η φοβέρα και ο αχαλίνωτος ανορθολογισμός.

Οι πολιτικές -και ίσως όχι μόνο- ευθύνες των πρωταγωνιστών της προσπάθειας επιβολής του είναι τεράστιες. Και πληρώνονται ήδη αφού εμφανίζουν τη «συστημική αντιπολίτευση» (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) σαν νεροκουβαλητές της «αντισυστημικής αντιπολίτευσης» του Κ. Βελόπουλου και της Ζ. Κωνσταντοπούλου. Και είναι τραγικό για τη χώρα να έχει γίνει έρμαιο μιας ψεκασμένης νοοτροπίας και θεωρίας, που έχει κατασκευαστεί από το δίδυμο Βελόπουλος-«Μακελειό». Η πραγματική κοινωνική πλειοψηφία απαιτεί όλη η αλήθεια για τα Τέμπη να αποκαλυφθεί και να αποδοθεί Δικαιοσύνη, μόνο από τη Δικαιοσύνη, σε όσους τεκμηριωμένα έχουν ποινικές ευθύνες. Οποιοι κι αν είναι.

ΑΙΧΜΗ

ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΡΓΑ «ΣΤΡΙΒΕΙ» ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Αφού ο Ν. Ανδρουλάκης «παρασύρθηκε» από τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ κι έθεσε σαν πρώτη προτεραιότητά του, αφού κατάλαβε τι σημαίνει η συμμετοχή σε έναν «αγώνα ψεκασμένων» κι αφού είδε τις δημοσκοπήσεις να τον δείχνουν στην «κατηφόρα τη μεγάλη», αποφάσισε να «στρίψει». Να το γυρίσει, αποστασιοποιούμενος από το «παρεάκι της πλατείας». Δεν ξέρω αν προλαβαίνει ή αν η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Οπως δεν ξέρω αν επιβεβαιωθεί η πληροφορία πως λόγω των νέων στοιχείων που προέκυψαν -κι εφόσον αποδειχθεί η γνησιότητά τους-σκέπτεται να επαναπροσδιορίσει τη στάση του για την Προανακριτική. Αλλωστε εκκρεμούν η προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, τα πορίσματα του ΕΜΠ και του ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Ομως ένα κόμμα που έχει ιστορική θεσμική συνέπεια σε κρίσιμες στιγμές για τη χώρα, είναι κρίμα να σπαταλιέται σε έναν ατελέσφορο διαγκωνισμό με συνειδητά αντιθεσμικές δυνάμεις.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα μπορούσε να πει κανείς και θα είχε δίκιο. Υπό μια απαράβατη προϋπόθεση: Να κόψει οριστικά και αμετάκλητα οποιαδήποτε σχέση με τις δυνάμεις του παραλογισμού και τον ίδιο τον παραλογισμό.

Οι βιαστικοί του ανασχηματισμού

Βούιξε η δημοσιογραφική πιάτσα χθες ότι ο ανασχηματισμός γίνεται «σήμερα-αύριο». Κακές πηγές; Η αγωνία της «πρωτιάς»; Οι επιθυμίες των υπουργήσιμων ή ο φόβος των υπό απομάκρυνση; Ο,τι κι αν είναι, είναι κακοί σύμβουλοι. Οι πληροφορίες επιμένουν ότι ο ανασχηματισμός θα γίνει όταν θα έχει ξεκαθαρίσει κάπως το τοπίο. Οταν δηλαδή έχει γίνει γνωστή η γνωμοδότηση της Δικαιοσύνης για τη γνησιότητα των βίντεο και όταν έχουν γίνει γνωστά τα πορίσματα, που εκκρεμούν. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το νωρίτερο που μπορεί να γίνει είναι μετά το πρώτο 10ήμερο του Μαρτίου.

Αν μάλιστα οι εξελίξεις αποσυμπιέζουν τον Κ. Μητσοτάκη από το άγος της «συγκάλυψης», δεν αποκλείεται να πάει ακόμα πιο πίσω. Οταν θα ανθίζουν οι αμυγδαλιές.

Ενδιαφέρον επίσης έχει ότι δυο «προγραμμένοι» υπουργοί που «φεύγουν», ο Χρ. Σταϊκούρας και ο Ν. Παναγιωτόπουλος, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα φύγουν. Αντιθέτως. Το μόνο αρκετά σίγουρο είναι ότι φεύγει ο Χρ. Στυλιανίδης από το υπ. Ναυτιλίας για να επιστέψει στην Κύπρο για να διεκδικήσει την Προεδρία, καθώς και ότι ο Θ. Σκυλακάκης δεν θα παραμείνει στο υπ. Ενέργειας και Περιβάλλοντος. Πάρα πολύ πιθανόν είναι ότι ο Γ. Γεραπετρίτης θα επιστρέψει στο Μ. Μαξίμου, από το οποίο ενδέχεται να γίνει μια ηχηρή αποχώρηση. Αρκετά κρίσιμα υπουργεία παίζονται και ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει πάρει όλες τις αποφάσεις του.