Την Κυριακή γέμισαν οι πλατείες. Γέμισαν για τις άγουρες ζωές που χάθηκαν και δεν πρόλαβαν να ανθίσουν. Γέμισαν απ’ όσους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτή τη δυστοπία σαν κράτος. Γέμισαν και όσοι τις γέμισαν δεν ήταν μόνο ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πλεύση Ελευθερίας, Ελληνική Λύση και Νίκη. Οι περισσότεροι ήταν απλοί άνθρωποι αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι. Και υπήρχαν και οι γνωστοί μπαχαλάκηδες. Απλοί άνθρωποι που ζητούν το προφανές και το αυτονόητο: Απόδοση δικαιοσύνης. Τον τόνο μπορεί να τον έδωσαν οι οργανωμένες κομματικές μειοψηφίες με τα συνθήματα που εύκολα επέβαλαν σε ένα ανοργάνωτο πλήθος, συναισθηματικά φορτισμένο. Οπως και η συντριπτική πλειοψηφία των πανό ετοιμάστηκαν όχι σε κάποιο χαροκαμένο σπίτι, αλλά σε «κομματικά εργαστήρια». Ο τόνος δεν έχει σημασία; Εχει. Χρόνια τώρα είναι πάμπολλες οι φορές που οι οργανωμένες μειοψηφίες δημιουργούν μία εικονική πραγματικότητα, ότι όλοι όσοι παρευρίσκονται σε ένα συλλαλητήριο ελέγχονται από τους επαγγελματίες «πρωτοπόρους» θορυβοποιούς.

Ετσι και στο Σύνταγμα και στη Θεσσαλονίκη και σε αρκετές άλλες πόλεις της χώρας το «μήνυμα» το έδωσαν όχι αυτοί που μιλούν για την «τραγωδία των Τεμπών», αλλά οι λίγοι που μιλούν για το «έγκλημα των Τεμπών». Οι πιο κυνικοί ουσιαστικά μιλούν για ένα κυλιόμενο «έγκλημα», που ξεκίνησε από την τέλεσή του-παρότι υπάρχει θύτης με όνομα και επώνυμο- και φτάνει σε κάθε πτυχή της διερεύνησής του. Ονοματίζοντας «δολοφόνους»-πλην του φυσικού αυτουργού-μιλώντας για ανθρώπους που έχουν «τα χέρια τους βαμμένα με αίμα» και καταλήγοντας στο αίτημα «να παραιτηθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη».

Ενα πραγματικό χάος χωρίζει όσους πιστεύουν στην «τραγωδία των Τεμπών» με όσους ωρύονται για «έγκλημα των Τεμπών» και μάλιστα… «προμελετημένο».

Το πιο εντυπωσιακό ή και ανατριχιαστικό, όμως, είναι άλλο. Κάποιοι που ζητούν δικαιοσύνη, περισσότερο από τους υπόλοιπους, παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στη Δικαιοσύνη. Καταργούν, δηλαδή, την ίδια την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Τι σημαίνει π.χ. αυτό που είπε ο Σ. Φάμελλος, «έχει εμπεδωθεί στην ελληνική κοινωνία η ευθύνη του κ. Μητσοτάκη για τη συγκάλυψη που επιχειρείται για το έγκλημα των Τεμπών»; Εχει «εμπεδωθεί» μεταξύ των ολίγων που έχουν απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και ζυμώνονται μεταξύ τους; Εχει εκδοθεί απόφαση «λαϊκών δικαστηρίων» και «λαοδικείων», τα οποία δεν υπέπεσαν στην αντίληψη της πραγματικής κοινωνίας;

Το ότι κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν τυμβωρυχία των τραγικών θυμάτων των Τεμπών είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού. Οπως ορατή είναι και η αμηχανία της κυβέρνησης.

Ενώ η Δικαιοσύνη τρέχει, φαίνεται να αργεί. Γιατί; Γιατί-μεταξύ άλλων- έχουν υποβληθεί πάνω από 300 αιτήματα από συγγενείς και συνηγόρους τους. Περισσότερα από τα 250 έχουν γίνει δεκτά και έχουν ερευνηθεί ή ερευνώνται. Αυτό σημαίνει χρόνος. Πολύς χρόνος, ειδικά όταν η Δικαιοσύνη θέλει η δουλειά της να μην επιδέχεται αμφισβητήσεων. Ταυτοχρόνως έχουν νομοθετηθεί ειδικές διατάξεις, όπως π.χ. η εντός διημέρου άρση απορρήτου συνομιλιών για κάθε τηλέφωνο, όχι μόνο υπηρεσιακό. Είναι έτοιμη η αίθουσα στη Θεσσαλία, η οποία μπορεί να φιλοξενήσει τους πάνω από 50 κατηγορουμένους, τους 250 συνηγόρους των συγγενών και τους εκατοντάδες συγγενείς. Κανένας από τους 250 συνηγόρους δεν έχει υποβάλει εδώ και δύο χρόνια αίτημα παραπόνου εις βάρος της ανάκρισης. Αντιθέτως υπεβλήθη αίτημα εξαίρεσης του ανακριτή και να αναλάβει άλλος. Κάτι που πρακτικά σημαίνει, όπως διαβεβαιώνουν νομικοί κύκλοι, άλλα δύο χρόνια καθυστέρηση. Και επειδή αυτό το αίτημα απορρίφθηκε από το Συμβούλιο, υπάρχουν πληροφορίες ότι συγκεκριμένοι συγγενείς προτίθενται να υποβάλουν μήνυση, ώστε ο ανακριτής να εξαιρεθεί de facto και να μην μπορεί να ολοκληρωθεί η ανάκριση. Ποιος καθυστερεί πραγματικά την ολοκλήρωση της ανάκρισης και την έναρξη της δίκης; Και γιατί;

Και τι φταίει η κυβέρνηση, η οποία αποφεύγει οποιαδήποτε ανάμιξη στο έργο της Δικαιοσύνης, θα πει κανείς. Θα μπορούσε π.χ., με δική της πρωτοβουλία, να πάει στη Δικαιοσύνη το περίφημο «βίντεο κολλάζ» και να εξεταστεί. Αλλωστε, πάνω σε αυτό το βίντεο οργανώθηκαν τα συλλαλητήρια. Κι αν μεν είναι αυθεντικό και δεν δημιουργεί παραπλανητικές εντυπώσεις, να αξιοποιηθεί δεόντως από τη Δικαιοσύνη. Αν όμως είναι παραπλανητικό μοντάζ, να κληθεί άμεσα και αρμοδίως ο πραγματογνώμονας- κατασκευαστής του για τα περαιτέρω.

ΑΙΧΜΗ

«Ο ΦΟΡΕΣΤ ΓΚΑΜΠ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Πώς μπορεί να κρύψει κάποιος, που ήταν κάποτε μεγάλος, ότι κατέληξε μικρός και ανυπόληπτος; Είναι απλό και δοκιμασμένο: «Χώνεται» σε ένα «μέτωπο» κι αφήνει να εννοηθεί ότι η μεγαλύτερη φωνή που ακούγεται είναι η… δική του. Η ιστορία της κομμουνιστικής Αριστεράς βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων. Και δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει και ο θεωρητικός ηγέτης των «μετώπων»-εκτός του Λένιν- ο Γκεόργκι Δημητρόφ, ο οποίος ηγήθηκε της Τρίτης Διεθνούς.

Εντάξει, άλλο Δημητρόφ κι άλλο Φάμελλος. Αλλά ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αντιγράψει -έστω και καταχρηστικά- τον Βούλγαρο ηγέτη που έγινε και πρωθυπουργός με τον γνωστό δημοκρατικό τρόπο. Ο Δημητρόφ είχε και σχέδιο και τους συσχετισμούς για να επιχειρήσει το πολιτικό του σχέδιο. Ο Φάμελλος τι έχει απ’ αυτά; Τίποτα!

Κι όμως μέσα σε λίγες μέρες κάλεσε σε «μέτωπο» τις «προοδευτικές δυνάμεις» για τις επόμενες ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στην υποψηφιότητα της Λ. Κατσέλη, που ήρθε δεύτερη λόγω ενός ετερόκλητου αθροίσματος. Εχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας αυτό το «μέτωπο»; Απολύτως καμία. Ενδοαντιπολιτευτικό παίγνιο είναι, καθώς οι αριθμοί είναι απολύτως καταδικαστικοί. Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Φάμελλος φαίνονται να παίρνουν πρωτοβουλίες και να είναι «κάτι». Και βεβαίως δεν «τσίμπησε» το ΠΑΣΟΚ.

Ελάχιστες μέρες αργότερα κάλεσε σε «μέτωπο» για τη «συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών». Πάλι απευθύνεται σε ένα ετερόκλητο και πολιτικά εκτρωματικό κοινό: Από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον Ρουβίκωνα, έως τον ντετέκτιβ της Ακροδεξιάς, Κ. Βελόπουλο. Εχει καμία τύχη κι αυτό το «μέτωπο»; Καμία. Γιατί δεν έχει την παραμικρή προοπτική. Και ποιοτικά και ποσοτικά.

Αλλά ο Σ. Φάμελλος δείχνει μπιζιμποντισμό. Κινητικότητα. Εστω στα όρια του πολιτικού αυτισμού. Γιατί αν η κινητικότητα από μόνη της ήταν αρκετή, ο Στ. Κασσελάκης θα ήταν ήδη πρωθυπουργός. Αλλά δεν είναι κι ούτε επρόκειτο ποτέ να γίνει. Κάπως έτσι ο Σ. Φάμελλος θυμίζει τον «Φόρεστ Γκαμπ της Αριστεράς». Συμπαθής, αλλά αμήχανος και ανεπαρκής για μεγάλους στόχους.

Αντιδρά το Μέγαρο Μαξίμου

Ενταση υπήρχε, σύμφωνα με πληροφορίες, στον πρωινό καφέ της Δευτέρας στο Μ. Μαξίμου. Ενταση που έχει την πηγή της σε προηγούμενους πρωινούς καφέδες, όταν συζητήθηκαν τα συλλαλητήρια για την τραγωδία των Τεμπών. Οι βασικές απόψεις ήταν δύο. Η μία υποστήριζε ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει τίποτα και να αρκεστεί στη θεσμική οδό της Δικαιοσύνης. Η δεύτερη έλεγε ότι μαζί με αυτήν τη θεσμική στάση, θα έπρεπε να αποδομηθούν πολιτικά τα βασικά στοιχεία της προπαγανδιστικής επιχειρηματολογίας όσων επιδίδονται σε  καπηλεία της τραγωδίας.

Χθες, εκτός των επιχειρημάτων που είχαν διατυπωθεί ένθεν κακείθεν, υπήρχε και η εικόνα των μεγάλων συγκεντρώσεων σε πολλές πόλεις της χώρας. Η λογική της θεσμικής μόνο αντιμετώπισης της προπαγάνδας, μάλλον, ηττήθηκε εκ του αποτελέσματος.

Ετσι, σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση, χωρίς να παρεκκλίνει από τη θεσμική οδό. Η νέα τακτική εμφανίστηκε στη χθεσινή ενημέρωση του Π. Μαρινάκη, συνεχίστηκε με την ανακοίνωση ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα συμμετάσχει στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, που θα γίνει στη Βουλή.

Κι όπως φαίνεται, θα αποτυπωθεί και στα τηλεοπτικά πάνελ -και όχι μόνο- με νέα στοιχεία…