Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται απλοϊκό και παιδαριώδες. Κοιτάζοντας όμως πίσω από τις γραμμές και βλέποντας ποιοι και πώς πρωταγωνιστούν στον άγριο καβγά που έχει ξεσπάσει στην αντιπολίτευση, διαπιστώνει εύκολα ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμα ευφάνταστο σενάριο που κυκλοφορεί δεξιά και αριστερά.

Και πώς νομίζουν ότι «φεύγει» ο Κ. Μητσοτάκης, δεδομένου ότι τον μόνο τρόπο που υπάρχει (απώλεια της δεδηλωμένης στη Βουλή), δεν τον έχουν; Νομίζουν ότι αν γίνει κάποιου είδους «εξέγερση» και «βγει ο κόσμος στους δρόμους», ο πρωθυπουργός δεν θα αντέξει το βάρος και θα εξαναγκαστεί να παραιτηθεί. Το σύνθημα «Μητσοτάκη, παραιτήσου» που ακούστηκε σαν άσχετο από λίγους αλλά φωνακλάδες, στις μεγάλες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη δεν ακούστηκε τυχαία. Αλλωστε υπάρχουν και κόμματα, media και επιχειρηματικά συμφέροντα, που δεν κρύβουν τον στόχο τους.

Αυτή η επιδίωξη -εκτός των άλλων- έχει δύο άλυτα προβλήματα. Αντε κι έφυγε ο Μητσοτάκης, ποιος θα τον διαδεχθεί; Ο Ανδρουλάκης; Ο Φάμελλος; Ο Βελόπουλος; Ο Κασσελάκης; Ή η Ζ. Κωνσταντοπούλου και η Α. Λατινοπούλου; Ακόμα και μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές για την κυβέρνηση συνθήκες, όλοι οι υποψήφιοι «σωτήρες» της χώρας μοιάζουν -όπως μαρτυρούν και οι δημοσκοπήσεις- «λίγοι» και «μικροί» μπροστά στον πρωθυπουργό. Και χωρίς να διαφαίνεται καμία τάση αναστροφής αυτής της πραγματικότητας. Η διαφορά και αριθμητικά και ποιοτικά είναι χαώδης.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι, με ποιο αφήγημα θα βγει ο κόσμος στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Καθώς το πρώτο πρόβλημα παραμένει άλυτο και αντιμετωπίζεται με το «πάμε και βλέπουμε ποιος». Με την ανεύθυνη και λαϊκιστική λογική του 2015, «ας έρθει κάποιος άλλος», όπως ο Α. Τσίπρας και θα είμαστε μια χαρά αν κάνει «το ένα από τα δέκα που λέει»; Φτηνό. Αλλωστε η κατάληξη αυτής της λογικής είναι η γνωστή. Είναι η τραγική κατάληξη και για τη χώρα και για τον Α. Τσίπρα και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον συγκυβερνήτη του και για το ανύπαρκτο εδώ και χρόνια απόκομμά του.

Αλλά επειδή «η δύναμη βρίσκεται στο παραμύθι», κατά τη ρήση του σοφού και χαρισματικού ηγέτη, προέχει η δημιουργία του αφηγήματος-παραμυθιού. Το πολιτικά ασθενές «αντι-Μητσοτακικό μέτωπο» που επιχειρείται να δημιουργηθεί, (κατά τα πρότυπα του άκρως αποτελεσματικού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου) και πιστεύει ανιστόρητα ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν κωμωδία, ποντάρει σε τρία θέματα που αφορούν το κράτος δικαίου: τα Τέμπη, τις υποκλοπές και την Πύλο. Μια συρραφή υποθέσεων, η οποία διεκδικεί να αποδείξει ότι υπάρχει θέμα Δημοκρατίας στην Ελλάδα, η οποία διοικείται από τη «χούντα Κούλη».

Ω του θαύματος, χθες, και σαν έτοιμος από καιρό, ο Α. Τσίπρας στην εκδήλωση που έκανε στο Ιδρυμά του, ξεδίπλωσε ακριβώς αυτή την ατζέντα. Τέμπη-Υποκλοπές-Πύλο. Εχοντας μάλιστα και 3 «μάρτυρες» για κάθε θέμα. Ο Α. Τσίπρας έδειξε χθες, ας πούμε οργανωμένα, τον «δρόμο της εξέγερσης». Μετέφερε σαν μάγος που είναι, τους «δρόμους της Γένοβας» στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο. Ανέδειξε το «θέμα Δημοκρατίας» που έχει η χώρα και «δικαιολογεί» η «χούντα Κούλη». Ξέχασαν, κι αυτός και οι σπόνσορές του, ότι το 2025 δεν είναι 2015. Ξεχνούν ότι σε αυτήν τη δεκαετία που πέρασε, αυτή ακριβώς η ίδια πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που εσχάτως υιοθετήθηκε και από το ΠΑΣΟΚ, ηττήθηκε 6 φορές σε πανελλαδικές κάλπες!

Κι όπως τότε επένδυσαν στην οργή των Μνημονίων, τώρα ποντάρουν στον θυμό για τα Τέμπη. Δηλαδή, πάλι προσφυγή στο αναστατωμένο συναίσθημα των πολιτών. Προσφεύγουν σε αυτό, γιατί, όπως έχει αποδειχθεί εδώ και 6 χρόνια, τους είναι αδύνατον να διαμορφώσουν μια ρεαλιστική και εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης για τη χώρα. Σε κανέναν τομέα, οικονομία, διεθνής και αμυντική ισχύς, Υγεία, Παιδεία, ψηφιοποίηση, ανάπτυξη, εισοδήματα, δεν έχουν να επιδείξουν καλύτερα επιτεύγματα. Μόνο καρπούς από λεφτόδεντρα και κάτι μουσαντένιες υποσχέσεις που χαϊδεύουν αφτιά, αλλά δεν πείθουν τη λογική.

Το δακρύβρεχτο έργο Λαζόπουλου που επιχειρείται να ανέβει στο «μεγάλο τσίρκο», είναι πασέ και αποτυχημένο. Οπως και ο παλιός πρωταγωνιστής που λανσάρεται σαν νέος ζεν πρεμιέ με ένα πρόχειρο λίφτινγκ. Το επόμενο διάστημα δεν θα είναι εύκολο για κανέναν. Δύο ερωτήματα επισημαίνω, μόνο από τα πολλά που γεννά αυτή η χονδροειδής προσπάθεια. Τόσο μεγάλα και άρα σοβαρά(;) συμφέροντα επενδύουν σε δοκιμασμένα πολιτικά ανεπαρκείς; Και το δεύτερο: Πιστεύουν, με τόσα σοβαρά προβλήματα στη χώρα αλλά και διεθνώς, ότι θα πάμε στις επόμενες εκλογές με τα Τέμπη, τις υποκλοπές και την Πύλο;

Ο ΛΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΗΣ

Δεν πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα, για το ίδιο πρόσωπο πρόκειται, τον άλλοτε εθνικό διασκεδαστή της χώρας, Λ. Λαζόπουλο, και τον νυν προπαγανδιστή. Το χοντροκομμένο ψέμα που είπε για σπασμένα φιαλίδια αίματος των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών με εντολή του υπουργού Α. Γεωργιάδη, ο οποίος δεν ήταν τότε υπουργός Υγείας, αλλά Ανάπτυξης, ίσως είναι το λιγότερο. Αν και μπορεί να του δημιουργήσει και ποινικά προβλήματα.

Η ευκολία στο ψέμα και στην τερατολογία και μάλιστα σε μια τόσο θολή περίοδο που διεκδικούν να κυριαρχήσουν τα fake news και η συνωμοσιολογία, είναι χειρότερη. Ρίχνει δηλητήριο σε όλη την κοινωνία. Η προσβλητική για τη Δικαιοσύνη παραδοχή ότι οι ανακριτές δέχονται «εντολές» από πολιτικά πρόσωπα είναι ακόμα χειρότερη. Καταλύει ετσιθελικά την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, καλλιεργεί την πολάκειο δυσπιστία στους εισαγγελείς και ανακριτές και υποσκάπτει ευθέως τα θεμέλια του Κράτους Δικαίου.

Η εποχή της κοφτερής σάτιρας του Λ. Λαζόπουλου μοιάζει πάρα πολύ μακρινή. Και θαμμένη στα ερείπια 15 «αμαρτωλών» χρόνων. Ο προπαγανδιστής ήταν το 2014 που έτρεχε αξημέρωτα να… μοντάρει πλάνα (δες κάτι συμπτώσεις!) για να «δεθεί» το παραμύθι της εξαγοράς βουλευτών, ώστε να εκλεγεί ΠτΔ ο Στ. Δήμας. Το οποίο βεβαίως κατέρρευσε με πάταγο. Καθώς ο Στ. Δήμας ουδέποτε εξελέγη και ο Στ. Χαϊκάλης (ναι ο γνωστός) έγινε υπουργός.

Ο ευαίσθητος ανθρωπιστής όταν έγινε προπαγανδιστής, μπόρεσε να αποκαλέσει τον Σόιμπλε «σακάτη». Ο προπαγανδιστής πρωτοστατούσε στον τότε μείζονα εθνικό στόχο να κλείσουν το Mega και τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής». Σήμερα το Mega είναι «όαση ενημέρωσης» και το χρησιμοποιεί. Μια χαρά κανάλι είναι. Ο ίδιος είναι τραγικά εκτεθειμένος. Ως κλόουν του κλόουν και του παραμυθιού με όνομα…