Στα δεύτερα ασφαλώς ξεχωρίζουν τα πολλά δισ. που ήταν σε παράταξη πίσω από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, το καπέλο της Μελάνια, το αβυσσαλέο ντεκολτέ της κυρίας του ανανήψαντος Τζ. Μπέζος, το μάτι του Ελον Μασκ που γυάλιζε, ο περιχαρής Ζούκερμπεργκ, που ενισχύει τη δύναμη πυρός του Ντ.Τραμπ στον διαδικτυακό επηρεασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης, και άλλα σημαντικά ή απλώς γαργαλιστικά. Η ομιλία του 47ου προέδρου των ΗΠΑ και τα πρώτα διατάγματα ήταν αυτά που επισημοποίησαν την αποδοχή του αναθεωρητισμού και περιέγραψαν τη «νέα εποχή» που έρχεται και φιλοδοξεί να φέρει τα πάνω-κάτω όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε όλο τον πλανήτη. Η «Wall Street Journal» έγραψε ότι είναι πιο αποφασισμένος και «θα ισοπεδώσει όσους βρεθούν στον δρόμο του». Μεταξύ των πολλών που εξ αντικειμένου βρίσκονται ή θα βρεθούν στον δρόμο του είναι και η Ε.Ε.

Είναι πολύ σημαντικό τι θα γίνει π.χ. με την επιβολή αυξημένων δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα ή πώς θα επηρεαστεί το ενεργειακό από την επιστροφή στις εξορύξεις πετρελαίου ή από το απότομο φρένο στην πράσινη ανάπτυξη. Φαίνεται, όμως, ότι το ακόμα πιο σημαντικό -αφού ουσιαστικά αφορά την ίδια την ύπαρξη της Ε.Ε.- είναι η τακτική της «σαλαμοποίησης» της Ευρώπης που έχει επιλέξει ο Ντ. Τραμπ, με «εκτελεστή» τον Μασκ. Είναι φανερό, πριν από την ορκωμοσία του Ντ. Τραμπ, ότι έχει αποφασίσει να μη μιλάει με την Ευρώπη -και τη θεσμική εκπροσώπησή της- ως Ε.Ε., αλλά να μιλάει ξεχωριστά με κάθε κράτος. Το ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν δεν πήρε πρόσκληση για την ορκωμοσία είναι το τελευταίο που έχει σημασία, μπροστά στην καταιγίδα που ετοιμάζουν Τραμπ και Μασκ.

Ενώ η διοίκηση Τραμπ δεν μιλά επίσημα με την Ε.Ε., μιλά με το ακροδεξιό AfD, μιλά με τον Ορμπαν, διεκδικεί να ρίξει τον Στάρμερ από την πρωθυπουργία του Ηνωμένου Βασιλείου συνομιλώντας με τους ακροδεξιούς αντιπάλους του. Ουσιαστικά, δίνει αυθαίρετα το χρίσμα του Ευρωπαίου εκπροσώπου στη Μελόνι και αγνοεί προκλητικά τη συλλογική εκπροσώπηση της Ε.Ε. Επονται κι άλλα, τα οποία καταφανώς αποσκοπούν στη σαλαμοποίηση της Ευρώπης: Δεν θα την αντιμετωπίζει ως κάτι ενιαίο, αλλά σαν «φέτες», από τις οποίες θα διαλέγει.

Η τακτική Τραμπ φέρνει, με σχεδόν δραματικό τρόπο, στην επιφάνεια το πρόβλημα της Ευρώπης το οποίο έχει διαγνωστεί, αλλά δεν έχει θεραπευτεί. Θα αποκτήσει ενιαίο στρατό και ενιαία αμυντική πολιτική; Θα κόψει χρήμα, ώστε να κερδίσει το χαμένο έδαφος στην τεχνολογία και την ανταγωνιστικότητα, ώστε να μπορεί να παράξει νέο πλούτο για τους πολίτες της; Θα αποκτήσει κοινή ενεργειακή πολιτική; Θα εφαρμόσει με ενιαίο τρόπο μια μεταναστευτική πολιτική που θα είναι αποτελεσματική; Θα πάψουν διάφορες χώρες να συμπεριφέρονται ως δορυφόροι άλλων ισχυρότερων δυνάμεων; Θα σταματήσουν το υποκριτικό «Στα καλά μαζί, στα δύσκολα χώρια»; Εν ολίγοις θα υιοθετηθεί η πρόταση Ντράγκι και θα τεθεί σε άμεση εφαρμογή; Ο Ντ. Τραμπ, αν και υπερήλικας, συμπεριφέρεται σαν πολιτικός έφηβος. Την ώρα που η Ευρώπη μοιάζει να θέλει να δικαιώσει-με αρνητικό τρόπο-τον τίτλο της «γηραιάς ηπείρου». Οι υπερήλικες, με σωστή περίθαλψη, επιβιώνουν. Οι «γέροι» μοιραία αποδημούν εις Κύριον.

ΑΙΧΜΗ

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

Ολα δείχνουν ότι σήμερα το μεσημέρι ο Ν. Κακλαμάνης θα εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής και μάλιστα με μεγάλη πλειοψηφία. Την υποψηφιότητά του, στηρίζουν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ελληνική Λύση και αρκετοί ανεξάρτητοι βουλευτές. Το ΚΚΕ, η Νέα Αριστερά, η Νίκη και η Πλεύση Ελευθερίας θα ψηφίσουν «παρών». Κάπως έτσι ο Ν. Κακλαμάνης θα γίνει ΠτΒ με μια μεγάλη πλειοψηφία, έχοντας απέναντί του κάποια αποκόμματα, τα οποία είτε δεν ενδιαφέρονται για τους θεσμούς είτε νομίζουν ότι θα κερδίσουν πόντους «αντισυστημικότητας». Τα πιο μεγάλα κόμματα, εκτός της Ν.Δ. -ορθώς- θεώρησαν την υποψηφιότητά του συναινετική και όχι κομματική. Θυμίζω ότι ο Πρόεδρος της Βουλής, σε περίπτωση κωλύματος του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι εκείνος που τον αντικαθιστά βάσει του Συντάγματος.

Κάπως έτσι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα «παράδοξο»: Ο Κ.Τασούλας να θεωρείται «στενά κομματική υποψηφιότητα» και μη συναινετική και ο Ν. Κακλαμάνης να θεωρείται το αντίθετο. Και ο Κ. Τασούλας και ο Ν. Κακλαμάνης είναι γέννημα-θρέμμα της Ν.Δ. Ο Ν. Κακλαμάνης, που είναι επίσης αγαπητός, έχει και κάποιες χαρακτηριστικές «γωνίες». Υπήρξε π.χ. προσωπικός γιατρός της Μελίνας Μερκούρη, η οποία, ούσα υπουργός του ΠΑΣΟΚ, γύρναγε στους δρόμους της Α’ Αθηνών και έλεγε, «Ψηφίστε τον φίλο μου τον Νικήτα». Υπήρξε όμως και βασικό στέλεχος της δημιουργίας της Πολιτικής Ανοιξης του «ακροδεξιού Σαμαρά» και εκ των πρώτων ευρωσκεπτικιστών στη χώρα. Ο Κ. Τασούλας έχει τη δική του σημαντική διαδρομή, με λιγότερες πολιτικές «γωνίες».

Πώς και γιατί το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τον ένα «συναινετικό» και «μη κομματικό» και τον άλλο σηματοδότη του σπασίματος μιας ουσιαστικά ανύπαρκτης και υποκριτικής παράδοσης, δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί με όρους πολιτικής κοινής λογικής…

Ισχυροί δεσμοί

Η εκλογή Τραμπ, ευλόγως, έχει προκαλέσει αναστάτωση και ανησυχία σε πολλές χώρες. Ωστόσο, χθες το βράδυ, στη συζήτηση που είχε ο Κ. Μητσοτάκης με τον Ιταλό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Ενρίκο Λέτα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, εξέπεμψε μηνύματα ηρεμίας. Ο πρωθυπουργός περιέγραψε όλο το «πακέτο» των σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας, παραπέμποντας στο συμπέρασμα ότι, παρά την πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ, οι δεσμοί και τα συμφέροντα των δύο χωρών γίνονται όλο και ισχυρότερα. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν οι αναφορές στον κολοσσό της Chevron, o οποίος διεκδικεί μεγάλο μέρος των ερευνών για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Η ανακοίνωση του ενδιαφέροντος της Chevron την ημέρα της ορκωμοσίας του Ντ. Τραμπ, όπου έδωσε το σήμα για επιστροφή στις έρευνες και την εξόρυξη πετρελαίου, δεν θεωρείται τυχαία. Ηδη, νότια της Κρήτης κάνει έρευνες ο άλλος αμερικανικός κολοσσός, η ExxonMobil…

Πάγωμα

Η προγραμματισμένη για τον Ιανουάριο συνάντηση του Γ. Γεραπετρίτη με τον Χ. Φιντάν, προκειμένου να προετοιμαστεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, μετακυλίεται όλο και πιο πίσω. Στο πλαίσιο του Συμβουλίου, που έχει προγραμματιστεί να γίνει στην Αγκυρα, εντάσσεται και η συνάντηση Κορυφής Κ. Μητσοτάκη-Τ. Ερντογάν. Τόσο οι εξελίξεις στη Συρία όσο και η ένταση των σχέσεων Ισραήλ και Τουρκίας, όπως και το Κουρδικό, που έχει την απόλυτη στήριξη του Ντ. Τραμπ, φαίνεται να οδηγούν σε πάγωμα του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Οι κινήσεις της Ελλάδας για τη δημιουργία αντιπυραυλικού θόλου και η ένταξη της Κύπρου σε τρία σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα των ΗΠΑ έχουν ενοχλήσει ιδιαίτερα την Τουρκία, η οποία «απαντά» με νέες προκλητικές δηλώσεις, είτε για τη «γαλάζια πατρίδα» είτε για τα Δωδεκάνησα είτε για την «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη. Διπλωματικοί κύκλοι εκτιμούν ότι δύσκολα θα γίνει στο ορατό μέλλον η συνάντηση Κ. Μητσοτάκη-Τ. Ερντογάν.

Στους δρόμους

Στάση εργασίας κάνει αύριο (9.00 με 15.00) ο ΣΑΤΑ του Θ. Λυμπερόπουλου. Για μία ακόμα φορά ο «κίτρινος στρατός» μέρους των ταξιτζήδων υποτάσσει το δημόσιο συμφέρον στα συνδικαλιστικά αιτήματά του. Απαιτεί να μπορούν να μπαίνουν στις λεωφορειολωρίδες. Το αίτημα γίνεται μετά τη νέα κίτρινη διαγράμμιση των λεωφορειολωρίδων και κυρίως μετά την τοποθέτηση καμερών. Μπροστά στην πάρτη τους -μεταξύ άλλων- «απαιτούν» την ουσιαστική κατάργηση των λεωφορειολωρίδων, γιατί λεωφορειολωρίδες με ταξί δεν είναι λεωφορειολωρίδες…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1 «Λεκτικό ολίσθημα» ήταν, κ. Δουδωνή, τα περί συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τα κόμματα της Αριστεράς; Για κανονική τούμπα με εκδορές φαίνεται…

2 Τώρα που ο Τραμπ κήρυξε την «επανάσταση της κοινής λογικής», πώς θα χρησιμοποιούμε την κανονική κοινή λογική;

3 Οι υπερβολικοί πανηγυρισμοί για τη woke ατζέντα, τελικά γίνονται μπούμερανγκ;