BREAKING NEWS
Γιάννης Τσαπρούνης

«Δότης» μέτρων

Ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο συνεχίζει να αγνοεί όσα βιώνουν οι πολίτες και να μην ενδιαφέρεται για τη βύθιση της πραγματικής οικονομίας, αλλά για μια ακόμη φορά προκαλεί την κοινωνία με το αφήγημά του. «Ο κόφτης έγινε δότης» ισχυρίστηκε από το βήμα της Βουλής λίγη ώρα πριν ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2017..

Ο Αλέξης παίρνει την μπάλα του και φεύγει

Ήταν ήμασταν παιδιά, πάντοτε, υπήρχε στην παρέα ο τύπος «παίρνω την μπάλα μου και φεύγω». Ήθελε να παίζει μόνο αν κέρδιζε. Ή, τουλάχιστον, ήθελε να παίζει μέχρι τη στιγμή που άρχιζε να χάνει. Μόλις συνειδητοποιούσε ότι δεν είχε καμία τύχη η ομάδα του, έβρισκε μια αφορμή για ψευτοτσαμπουκά και αποχωρούσε διαμαρτυρόμενος. Και έπαιρνε την μπάλα του μαζί για να μην μπορεί να συνεχιστεί το παιχνίδι. .

Στα πρόθυρα της απόγνωσης

O πρωθυπουργός βρίσκεται πλέον ξεκάθαρα στα πρόθυρα της απόγνωσης. Το κωμικό για την κυβέρνηση και το τραγικό για τους πολίτες είναι το τελευταίο -πιθανότατα- αφήγημα, η διήγηση του οποίου ξεκίνησε με το χθεσινοβραδινό διάγγελμα του πρωθυπουργού. Ο Αλέξης Τσίπρας δημιουργεί ένα success story, που μπορεί να αποτελέσει την οριστική αυτοπαγίδευσή του σε μια εικονική πραγματικότητα η οποία θα οδηγήσει εκείνον και την κυβέρνησή του στην κατάρρευση..

Αφού κερδίζουμε συνέχεια, γιατί στο… τέλος χάνουμε;

Υπάρχει περίπτωση κάποιος να καυχάται πως κερδίζει συνέχεια, αλλά όταν κάθε φορά κοπάζουν οι πανηγυρισμοί να γίνεται αντιληπτό από όλους πως τελικά επρόκειτο για μία ακόμη ήττα; Αν και περίεργο ως φαινόμενο, το βιώνουμε εδώ και 23 μήνες. Η κυβέρνηση από την πρώτη μέρα έως σήμερα έχει μια παράδοξη στρατηγική, χτίζοντας μια «πυραμίδα» από αφηγήματα. Μόλις βρίσκεται μπροστά σε μια δυσκολία, δημιουργεί ένα success story. Στη συνέχεια όταν έρχεται η ώρα να εφαρμόσει τα επώδυνα μέτρα που… προέκυψαν από την προηγούμενη… επιτυχία, τότε δημιουργεί ένα νέο success story..

Η απάντηση είναι «όχι»! Δεν έχει σημασία το ερώτημα…

Η Γερμανία ζητάει από την Ελλάδα να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία. Ο Ρέντσι παραιτήθηκε ύστερα από ένα ακόμη δημοψήφισμα-θρίαμβο του «όχι», ενώ η Ακροδεξιά στην Αυστρία έφτασε ένα βήμα από την προεδρία. .

Ο εκλογικός ορίζοντας του Τσίπρα και ο μαύρος ορίζοντας της χώρας

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως «η μόνη χώρα που έχει ορίζοντα τριετίας για εκλογές είναι η Ελλάδα». Υπάρχει κάποιος που θα περίμενε να πει κάτι διαφορετικό; Θα ήταν φυσιολογικό για οποιονδήποτε πρωθυπουργό να εκμυστηρευόταν σε δημοσιογραφικό πηγαδάκι πως η κυβέρνησή του θα πέσει;.

Η αριστερή κυβέρνηση επιβαρύνει αδύναμους και ανάπηρους

Η καραμέλα είναι γνωστή. Παίρνουμε μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, νομοθετούμε με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, προχωράμε σε κατανομή των μνημονιακών βαρών ανάλογα με τις δυνατότητες των πολιτών. Αυτά έλεγε, λέει και θα λέει η κυβέρνηση, η οποία διαλαλεί ότι έχει ταξικό προσανατολισμό υπέρ των φτωχών και αδυνάμων..

Η «βίβλος» του λαϊκισμού απαγορεύει τις αλήθειες

Iσως έχει τύχει να δείτε να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας κατά δεκάδες παιδάκια προσχολικής ηλικίας χωρίς καμία συνοδεία. Είναι κάποια από τα 15.000 που εκδιώχθηκαν από τους παιδικούς σταθμούς, όταν ένα βράδυ του Οκτωβρίου το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ως αντισυνταγματικό το νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Δεν πρόκειται για αστείο, αν έτσι νομίζετε. Αυτό δεν είχε πει, άλλωστε, η κυρία Ολγα Γεροβασίλη, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση σε εκείνη τη δακρύβρεχτη τηλεοπτική δήλωσή της;.

Η διχασμένη (πολιτική) προσωπικότητα του Τσίπρα

Oσο περνάει ο καιρός τα μηνύματα που εκπέμπει ο πρωθυπουργός γίνονται ολοένα και πιο αλλοπρόσαλλα. Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ αριστεροσύνης και μνημονίου εξαϋλώνει το πολιτικό κεφάλαιό του και μάλιστα με τρόπο κωμικοτραγικό. Κάποια στιγμή, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να λάβει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις..

Πρώτη φορά κυβέρνηση… διαμαρτυρίας

Είναι πράγματι εντυπωσιακά τόσο το κουράγιο όσο και η επιμονή των κυβερνητικών στελεχών να επαναλαμβάνουν τα ίδια κλισέ εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Μπορεί το σκίσιμο των Μνημονίων να αποτελεί παρελθόν, αλλά τα αφηγήματα και η φρασεολογία παραμένουν σχεδόν τα ίδια. Εχουμε κόκκινες γραμμές, βρισκόμαστε κοντά σε συμφωνία, δεν θα πάρουμε νέα μέτρα, έρχεται ελάφρυνση χρέους, θα μπούμε στο QE, θα αρθούν τα capital controls, θα απογειωθούμε. Λένε τα ίδια και τα ίδια με μικρές παραλλαγές..