Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΜΕ ΑΥΤΟΝ τον τρόπο επιβιώνει εδώ και σχεδόν 700 ημέρες στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας. Από επιτυχίες έχουμε χορτάσει, δεν πιστεύω να έχει κανείς αντίρρηση. Απανωτές νίκες πετυχαίναμε στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Ιστορική νίκη πετύχαμε με το δημοψήφισμα. Σούπερ συμφωνία προέκυψε μετά τη 17ωρη διαπραγμάτευση των Βρυξελλών. Απογειωθήκαμε τόσο πολύ με το τέλος της πρώτης αξιολόγησης που παραλίγο να βγούμε από τα Μνημόνια. Με διαπραγμάτευση-εξπρές θα έκλεινε η δεύτερη αξιολόγηση. Και μαζί θα ερχόταν η διαγραφή, το κούρεμα, η απομείωση, αυτό το… κάτι του χρέους τέλος πάντων. Κάπου εδώ κανονικά ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να βάλει, επιτέλους, και τη γραβάτα που θα συμβόλιζε την ολοκληρωτική επικράτησή του στη μάχη κατά των Μνημονίων.

ΤΕΛΙΚΑ, από ό,τι φαίνεται αντί για γραβάτα έσφιξε ακόμα περισσότερο τη θηλιά για την πραγματική οικονομία και όλους τους πολίτες. Στις 700 ημέρες της πρώτης φοράς Αριστεράς μπήκαν οι υπογραφές στο τρίτο Μνημόνιο. Αυξήθηκαν οι περισσότεροι άμεσοι και έμμεσοι φόροι, όπως και οι εισφορές, ενώ μειώθηκαν οι επικουρικές. Μέσα από αυτές τις τεράστιες νίκες της κυβέρνησης η χώρα οδηγείται σε ένα αέναο αλλά διόλου δημιουργικά ασαφές -πού ’σαι, βρε Βαρουφάκη- Μνημόνιο. Πολύ δύσκολα πλέον θα αποφευχθούν περικοπές στις κύριες συντάξεις, μείωση του αφορολόγητου στις 5.000 € και άλλα νέα σκληρά μέτρα.

ΑΥΤΑ συμβαίνουν όταν εκλέγεται μια κυβέρνηση με λαϊκισμούς και αερολογίες, η οποία δεν έχει καμία πρόθεση να κυβερνήσει, αλλά απλά θέλει να διηγείται παραμύθια. Η ζημιά μπορεί να είναι και ανεπανόρθωτη σε μια χώρα που χρεοκόπησε πριν από επτά χρόνια και προσπαθούσε μόλις και μετά βίας να… αναπνεύσει. Οσο πιο γρήγορα παραδώσει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Να μην περιμένει κανείς… παραδείσους όπου θα βρέχει ευρώ. Τουλάχιστον, όμως, ό,τι κι αν συμβεί θα υπάρξει μια κυβέρνηση που θα κυβερνήσει.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου