ΛΙΓΕΣ ημέρες αργότερα, και ενώ σύντομα θα διεξαχθούν και άλλες τοπικές εκλογές, η κυβέρνηση Σολτς ανακοίνωσε αυστηρούς ελέγχους για παράνομους μετανάστες στα σύνορα της χώρας. Στην ουσία το Βερολίνο ύστερα από, σχεδόν, μια δεκαετία κλείνει και πάλι τα σύνορα. Η ολλανδική κυβέρνηση χαιρέτισε την απόφαση και ανακοίνωσε πως σχεδιάζει, επίσης, αυστηροποίηση ελέγχων στα σύνορα, την ώρα που ο Ορμπαν απειλεί να στείλει λεωφορείο με μετανάστες στις Βρυξέλλες.

ΑΝ, τελικά, κλείσουν τα σύνορα των χωρών της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης είναι δεδομένο πως για μια ακόμη φορά το μάρμαρο θα το πληρώσει ο ευρωπαϊκός Νότος. Τα τελευταία χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών με ή χωρίς άσυλο έμπαιναν σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και μετά έφευγαν για τις χώρες, που ήθελαν να εγκατασταθούν. Ο «φράχτης» θα φέρει υπερσυγκέντρωση των μεταναστών στον Νότο.

ΑΝ και οι ροές εμφανίζουν αύξηση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ακόμα δεν βρίσκονται στα υψηλά επίπεδα της περιόδου 2015-2019. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αποκλείσει νέο τσουνάμι αν ο Ερντογάν και η Λιβύη αποφασίσουν να ανοίξουν εκ νέου τη στρόφιγγα, για να εργαλειοποιήσουν το Μεταναστευτικό και να πιέσουν την Ευρώπη.

ΓΙΑ μια ακόμη φορά η Ε.Ε. βρίσκεται σε βαθύ ύπνο και πολλά κράτη-μέλη λειτουργούν με βάση τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα τους. Παρά τη νέα συμφωνία για το μεταναστευτικό, οι πλειονότητα των χωρών εμφανίζεται αρνητική στον διαμοιρασμό των μεταναστευτικών ροών, ανάλογα με πληθυσμιακά κριτήρια. Εδώ και πολλά χρόνια έχει ανοίξει η συζήτηση για την κοινή φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων, αλλά δεν έχει προχωρήσει. Η Γερμανία και οι δορυφόροι της για μια ακόμη φορά σφυρίζουν αδιάφορα.

Η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια αυστηρή, αλλά δίκαιη, μεταναστευτική πολιτική, που θα καταμερίζει ισομερώς τα βάρη. Δεν γίνεται η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία να δέχονται όλη την πίεση και να μην έχουν την απαραίτητη στήριξη σε θεσμικό, οικονομικό, αλλά και επιχειρησιακό επίπεδο. Αν δεν υπάρξει άμεσα αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική, θα υπάρξουν αντιδράσεις από τοπικές κοινωνίες, που θα αποτελούν βούτυρο στο ψωμί ακραίων και αντισυστημικών πολιτικών κομμάτων.