Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Ο ΝΤΡΑΓΚΙ είναι ο στυγνός εκβιαστής που έκλεισε τις ελληνικές τράπεζες και επέβαλε τα capital controls ή ο τραπεζίτης που θα δώσει ώθηση στην οικονομία εντάσσοντας την Ελλάδα στο QE; Η Μέρκελ ηγείται ενός οικονομικού ράιχ ή είναι ο πιο ισχυρός σύμμαχος του Μαξίμου; Ο πρόεδρος της Γαλλίας πώς ξαφνικά από… Ολαντρέου έγινε συνοδοιπόρος της σοσιαλδημοκρατίας; Ο Ρέντσι είναι συναγωνιστής ή μήπως η ανάληψη της εξουσίας στην Ιταλία από τον λαϊκιστή Γκρίλο αποτελεί την επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ; Ο Ντάισελμπλουμ ανήκει στο γκρουπ των τοκογλύφων δανειστών ή μας στηρίζει στη μάχη για χαμηλότερα πλεονάσματα; Το ΔΝΤ είναι καλό γιατί απαιτεί ελάφρυνση χρέους ή κακό γιατί ζητάει μείωση συντάξεων; Και όλοι αυτοί μαζί είναι οι εταίροι μας ή οι δυνάστες μας που επιβάλλουν την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς;

Ο ΚΑΣΤΡΟ και ο Μαδούρο είναι επαναστάτες ή κυβερνούν τις χώρες τους αυταρχικά, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, φορώντας στρατιωτικές στολές; Και αφού αποθέωσε τον αποθανόντα Φιντέλ, πώς είναι δυνατόν να θεωρεί στενό σύμμαχο τον Ομπάμα και τις ΗΠΑ που είναι ο εχθρός της Κούβας; Κατά ποια έννοια και λογική η ελληνική επανάσταση του 1821 έχει σχέση είτε με την οκτωβριανή είτε με την κουβανική επανάσταση;

ΑΦΟΥ είναι κατά των μνημονίων πώς διαλαλεί ότι το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης θα απογειώσει την οικονομία; Πώς γίνεται να υλοποιεί σχέδιο αποκρατικοποιήσεων, το οποίο κατήγγειλε ως ξεπούλημα της χώρας; Είναι δυνατόν από τη μια να κατηγορεί ως μοναδικούς υπεύθυνους της χρεοκοπίας και της διαφθοράς το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., αλλά από την άλλη να φλερτάρει με την ιδέα συνεργασίας με τη Χαριλάου Τρικούπη και ποτέ να μην αναφέρει αρνητική κουβέντα για τη διακυβέρνηση Καραμανλή;

ΑΣ ΜΗ γελιόμαστε. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται ποτέ να απαντήσει κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα, τα περισσότερα από τα οποία βασίζονται σε εκ διαμέτρου αντίθετες νοηματικά δηλώσεις του. Οι επαμφοτερίζουσες απόψεις αναδεικνύουν τον διχασμό της πολιτικής προσωπικότητάς του. Είναι αλήθεια πως έχει χάσει την πυξίδα. Πλέον, όμως, λέει τα… πάντα για να απευθυνθεί σε διαφορετικά ακροατήρια, μήπως και καθυστερήσει χρονικά την κατάρρευση της κυβέρνησής του.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου