BREAKING NEWS
Άννα Παναγιωταρέα

Το «πεπόνι» των Ολυμπιακών Αγώνων…

Σε κατάθλιψη έπεσε, αργά το βράδυ της Κυριακής, η απανταχού Ακροδεξιά, που περίμενε το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών, για να ξεχυθεί όχι μόνον στους δρόμους του Παρισιού αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την ολική επαναφορά της. Από το Βισί ξεκινώντας, να υποθέσω. .

Και την εκλογή στο τσεπάκι του!

Ο Δούκας το δήλωσε σαφώς και απεριφράστως: «Εχω», είπε, «τεκμηριώσει τον διττό ρόλο μου». Σωστά. Στο μεν Δήμο, του τον τεκμηρίωσαν οι αντιμπακογιαννικοί, στο δε ΠΑΣΟΚ πιστεύει να του τον τεκμηριώσουν οι αντιανδρουλακικοί, οι οποίοι, επιπολαίως, λένε: «Οποιος άλλος καλύτερος από τον Ανδρουλάκη». Φταίει κι αυτός! Τόσον καιρό, μήπως ετοίμασε πρόγραμμα, κατέβασε προτάσεις, αγκάλιασε όοοολα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, είχε ανοιχτό το γραφείο του ή «δούλεψε»,  κλειστοφοβικά, με την «ομαδούλα του»;.

Δέκα χρόνια μετά…

ΤΟ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΙΚΟ αποτέλεσμα 14,92% ήταν, κατά δήλωση του Κασσελάκη, νικηφόρο, «γιατί η δική μας αντιπολίτευση έριξε τη Ν.Δ. στο 28%». .

Της Κεντροαριστεράς το κουβαδάκι…

Τι κρίμα (!) που γύρισε ο Κασσελάκης και δεν βρήκε χρόνο να ενημερώσει το φιλοθεάμον κοινό του, για τις συναντήσεις του στη Νέα Υόρκη..

Τι με νοιάζει κι αν καεί;

Η λύση είναι μία: Οχι η Χαρχουδική Δημοκρατία της Λιλιπούπολης, της νεότητάς μας, αλλά η πανταχού παρούσα Πυροσβεστική. Και το σύνθημα των διαμαρτυρομένων «Πού είναι το κράτος;» δεν είναι σωστό. Ασε που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Γιατί η επανάληψή του, από καλοκαίρι σε καλοκαίρι, το… πυρπόλησε..

Δεν είμαστε κι όλοι ίδιοι…

«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»: «Αφού εσύ δεν ξέρεις ποιος είσαι, γιατί ρωτάς εμένα να σου πω;». Αυτός ο διάλογος είχε γίνει μπροστά στους πολίτες που περίμεναν να επιβιβαστούν σε πτήση για τη Θεσσαλονίκη. Και ποιος ήταν «αυτός» που έπρεπε να τον ξέρει οπωσδήποτε ο «σεκιουριτάς» -άλλος νεολογισμός κι αυτός!- που του είχε, υπηρεσιακά, συστήσει να βάλει στον ιμάντα το χαρτοφύλακά του; Ηταν ο Φίλιππος Πετσάλνικος, λίγες μήνες μετά που έπαψε να είναι Πρόεδρος της Βουλής, αλλά θεωρούσε υποχρεωμένο τον υπάλληλο.

Ποιος χτυπάει την πόρτα;

Βλέποντας χθες πρώτη μούρη και πρώτο τραπέζι πίστα -πλάι στην τόσο χαρούμενη υπουργό- και τη χαμογελαστή κυρία Λατινοπούλου, την πρωθιέρεια της Δικαιοσύνης, η οποία είχε τόσο δημιουργικό και ευφάνταστο ρόλο στην υπόθεση της ΝΟΒΑΡΤΙΣ, επιβεβαίωσα, για μια ακόμη φορά, τα δύο ζητήματα τα οποία, ειλικρινά, με θλίβουν περισσότερο από πολλά άλλα, στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα..

Αυτό κι αν είναι ήττα!

Μερικές φορές οι 430-440 λέξεις που «χωράει» η στήλη με γεμίζουν άγχος. Είναι η σημερινή περίπτωση που, γράφοντας για τις γαλλικές εκλογές, ξεκινώ από …το 1894, όπου επεισόδιο μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών Γερμανίας-Γαλλίας αναδείχθηκε σε τεράστιο σκάνδαλο και μέγα δικαστικό κυκεώνα. Εμεινε στην Ιστορία ως «υπόθεση Ντρέιφους»..

Κασσελάκι με μπογιές…

Εντάξει. Ας καμωνόμαστε ότι δεν ξέρουμε ότι ρέει «μαύρο χρήμα» προς τα κόμματα. Ιδιαίτερα, σε προεκλογικές περιόδους. Και να μην πούμε ποτέ δημόσια όσα λέμε μεταξύ μας, για «ταμεία» και «ταμίες»..

C’est la vie, les gars…*

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ, πέραν των διαβουλεύσεων συμπόρευσης πρόθυμων στελεχών των δύο μειζόνων κομμάτων της αντιπολίτευσης, υπάρχει και η προσδοκία μήπως προκύψει εσωκομματική αμφισβήτηση των επιλογών του Κυριάκου Μητσοτάκη, κυρίως σε θέματα διοίκησης και εσωτερικής κατανάλωσης. Η εξωτερική και αμυντική πολιτική, όπως και η πορεία της οικονομίας είναι υψηλή πολιτική..