Αλλωστε η διαδικασία της διαπραγμάτευσης επί της δικής του διακυβέρνησης είχε ξεκινήσει. Ο Πάιατ έφυγε με τη βεβαιότητα ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερός στη στήριξη της συμφωνίας. Οταν ο Τσίπρας, κατά τη συζήτηση της συμφωνίας στη Βουλή, απέρριψε τα πάντα όλα, και φυσικά την καταψήφισε, ο Πάιατ, αν και στην Ουάσιγκτον πλέον, εξέφρασε την απορία του πώς γίνεται συμφωνία που είχε βρει σύμφωνο τον Τσίπρα να την καταψηφίζει στη Βουλή. Απορώ που απορεί: Η kolotoumba είναι το σπορ στο οποίο ο Τσίπρας διαπρέπει, και μάλιστα είναι αυτός που την εισήγαγε ως όρο στις πολιτικές επιστήμες.

Αλλά κατά τον Τσίπρα οι συμμαχίες φαίνεται πρέπει να έχουν και μέρες… ασυμφωνικής αγρανάπαυσης. Π.χ., Δευτέρα και Τετάρτη να είμαστε σύμμαχοι με τους Αμερικανούς, αλλά Τρίτη και Πέμπτη «έξω οι βάσεις του θανάτου». Για το Παρασκευο-σαββατοκύριακο δεν τραβάμε ζόρι, γιατί ξεκουραζόμαστε στο… Σούνιο.

Τώρα, πώς θα γινόταν να συνομιλεί ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο των ΗΠΑ για τη συμφωνία που αναβάθμισε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, να καταγγέλλει την τουρκική απειλή για τη «Γαλάζια Πατρίδα» την οποία επιθυμεί ο Ερντογάν να συστήσει στο Αιγαίο, για την τουρκική κατοχή στην Κύπρο, για τα προβλήματα -και όχι μόνον τα ενεργειακά- στην Ευρώπη που δημιουργεί η ιμπεριαλιστική εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία, αλλά να είναι και… να μην είναι σύμμαχος η Ελλάδα των ΗΠΑ, μόνον ο Τσίπρας θα έχει τη λύση, σαν εκείνη με το χαρτονόμισμα που θα του τύπωνε ο Πούτιν!

Φυσικά, η συμφωνία, η οποία αναβάθμισε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, επιβεβαιώθηκε περίτρανα με το επίσημο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, που -γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- ήταν ένας θρίαμβος. Δύσκολο να αντιληφθούν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι το να βρίσκεται η Ελλάδα προστατευμένη, ως σύμμαχος των ΗΠΑ, αυτόματα έχει υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Οπως ακριβώς με το να είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, μέλος στους διεθνείς οργανισμούς, ό,τι ονομάζουμε Δυτικό Κόσμο, που για να σε υπολογίζει μετράει την αξιοπιστία σου, την αφοσίωσή σου στις κοινές αρχές.

Αλλά θυμάμαι τον ενθουσιασμό του Τσίπρα με τον Τραμπ όταν απεφάνθη ότι «μπορεί να μοιάζει με διάβολο, αλλά αυτό γίνεται για καλό». Καταλάβατε τι εννοούσε; Μήπως καταλάβαινε και τι του έλεγε ο Τραμπ;

Oι καλόπιστοι πολίτες, κάνοντας σύγκριση της υποδοχής και της αφανούς επίσημης παρουσίας του Τσίπρα στην Ουάσιγκτον με αυτήν που είχε ο Μητσοτάκης, θα κατανόησαν το χάος ανάμεσα σε αυτά που εκφράζει ο πρωθυπουργός και εκείνα που εκφράζει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Βάθος δυσθεώρητον…