Τρίτος, κατά σειρά ηλικίας, έρχεται ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος τον ερχόμενο Νοέμβριο μαζί με τις εκλογές θα γιορτάζει και τα γενέθλιά του. Θα κλείνει τα 81.

Οσο και να θέλουμε να αποδράσουμε από το θέμα της ηλικίας του Αμερικανού προέδρου, είναι αδύνατο. Οχι μόνο εμείς, αλλά σύσσωμη η παγκόσμια κοινότητα, που κρατά την ανάσα της για την επόμενη εμφάνισή του. Οπως το έθεσε ο Τζέιμς Ζόγκμπι, πρόεδρος του Αραβοαμερικανικού Ινστιτούτου, στον «Guardian», είμαστε πλέον στη φάση «που οι καρχαρίες μύρισαν αίμα. Από δω και πέρα θα είναι έτσι. Μία ιστορία την ημέρα, κάθε ημέρα μία ιστορία. Ο Τύπος θα περιμένει την επόμενη γκάφα, το επόμενο λάθος βήμα και ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα το ξεπεράσουμε».

Η φρενίτιδα γύρω από τις βιολογικές και διανοητικές αντοχές του προέδρου των ΗΠΑ μοιάζει ασταμάτητη. Δικαιολογημένα, αφού πληθαίνουν πια οι στιγμές που ο Μπάιντεν χάνει στιγμιαία την επαφή του με το περιβάλλον, δεν ολοκληρώνει φράσεις και μπερδεύει ονόματα, αλλά και με αρκετή δόση υπερβολής, αφού, ακόμα και ευάλωτος, παραμένει ικανός να κερδίσει τον Τραμπ. Ακριβώς επειδή είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, μια ζωντανή απειλή για την αμερικανική Δημοκρατία και για την ισορροπία του πλανήτη.

Αυτό που εκπροσωπεί ο Τζο Μπάιντεν είναι η αμερικανική φωνή λογικής και ενσυναίσθησης απέναντι στην καταστροφική καταιγίδα Τραμπ. Η πιο μεγάλη ζημιά που έκανε η εικόνα του γερασμένου, κουρασμένου προέδρου στο ντιμπέιτ ήταν ότι σκέπασε την εικόνα του επιθετικού, επικίνδυνου και ψεύτη Τραμπ, ο οποίος έλεγε ό,τι ήθελε. Οτι ο Μπάιντεν πληρώνεται από την Κίνα, ότι έρχονται στρατιές μεταναστών που θα σκοτώσουν τους Αμερικανούς, ότι οι Δημοκρατικοί επιτρέπουν τις αμβλώσεις στον 9ο μήνα, ακόμα και μετά τη γέννηση του μωρού, μιλώντας για παιδοκτονίες. Αλλά οι κάμερες έδειχναν τον Μπάιντεν. Δεν ήταν απλώς εγκληματικό, ήταν λάθος.

Στην έκτακτη συνέντευξη Τύπου, που οργανώθηκε τα ξημερώματα Παρασκευής (ώρα Ελλάδας), τα πήγε καλύτερα, αλλά όχι καλά. Και μόνο που μπέρδεψε τον Ζελένσκι με τον Πούτιν και την Καμάλα Χάρις με τον Τραμπ ήταν αρκετό. Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει: Πρέπει ο Μπάιντεν να αποσυρθεί από την κούρσα οικειοθελώς και όσο ακόμα υπάρχει καιρός; Πολλοί θα ήθελαν το ερώτημα αυτό να συνοδεύεται από καταφατική απάντηση. Θα έβγαζε από τη δύσκολη θέση τους Δημοκρατικούς και τις ΗΠΑ από ένα πολιτικό θρίλερ, που, αν στο τέλος κερδίσει ο κακός, κινδυνεύει με χάος όλος ο πλανήτης. Αλλά εκείνος επιμένει να παλεύει με κάτι που δεν κέρδισε ποτέ κανείς: τη νομοτελειακή φθορά του χρόνου.

Ακόμα και αν επιμείνει να παραμείνει υποψήφιος μέχρι τέλους, ακόμα και αν καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές, θα είναι πολύ δύσκολο να ολοκληρώσει τη θητεία του. Προφανώς, υπάρχει plan B, η Αμερική δεν είναι μια χώρα που μένει ακυβέρνητη. Ομως, κάποια στιγμή οι πολιτικοί αναλυτές και τα επιτελεία Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών θα πρέπει να απαντήσουν πώς κατάφερε η μεγαλύτερη δύναμη του πλανήτη να παγιδευτεί έτσι.

Η κατάσταση στην Αμερική θυμίζει νόμισμα στον αέρα που ακόμα στριφογυρίζει. Και κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει.