Ολη αυτή η λαίλαπα του νέου δόγματος της συναλλακτικής διπλωματίας του Τραμπ, είναι αλήθεια, έχει επισκιάσει στη διεθνή ειδησεογραφία τους πρωταγωνιστές αυτού του πολέμου, και του κάθε πολέμου, που είναι οι άνθρωποι. Σαν οι ιστορίες τους να χάνουν το πραγματικό τους νόημα και να υποχωρούν μπροστά στον οδοστρωτήρα της Ιστορίας και της κατίσχυσης ενός ατέλειωτου πάρε – δώσε πριν από την ειρήνη. Οχι της ειρήνης πριν από όλους και από όλα, αλλά «τι δίνεις, τι παίρνω, για να έχεις ειρήνη». Αυτός είναι ο πυρήνας αυτού του είδους της διπλωματίας. Και μαζί του, η συνύπαρξη με τον θάνατο που κάνει την ειρήνη ακόμα πιο επιτακτική, έστω και υπό τις συνθήκες της κυνικής συναλλαγής.

Η Anastasiia Berehovenko, 24 ετών, στεκόταν στην ουρά για να αγοράσει ένα μπουκάλι νερό όταν τη βρήκε η δημοσιογράφος των New York Times, Kim Barker. Σπουδάζει μαιευτήρας-γυναικολόγος. «Δεν νομίζω ότι έχω αρκετά δάχτυλα για να μετρήσω τους νεκρούς γνωστούς μου. Τον αδερφό μου, έναν παιδικό μου φίλο, τους γείτονές μου».

Η απόφαση των ΗΠΑ να σταματήσουν τη βοήθεια προς την Ουκρανία ήταν σοκαριστική για όλα τα νέα παιδιά που συνάντησε εκεί η Αμερικανίδα δημοσιογράφος. Η 24χρονη δικηγόρος Aliona Khrul είχε βάλει τα κλάματα όταν άκουσε την είδηση για τη διακοπή της βοήθειας. «Είναι σαν να μας έχουν εγκαταλείψει όλοι», είπε. Ολοι άρχισαν να λένε ότι μόνο η Ευρώπη μπορεί να σώσει τη χώρα τους. «Τι νόημα θα έχει ο θάνατος όλων αυτών των ανθρώπων, αν παραδοθούμε στον Πούτιν;», έλεγαν.