Για το πώς μιλάει, για τα πράγματα που πιστεύει, για τον τρόπο που μεγάλωσε τα παιδιά της, για την κοινωνία και τους νόμους της. Το μόνο που κάνει είναι να αυτομαστιγώνεται. Από το αν έχει ευθύνες για τους παράνομους μετανάστες μέχρι το αν έχει κάνει αρκετά για να εντάξει τους Ρομά. Η υπόθεση με τον Ρομά που πυροβολήθηκε από αστυνομικό αποτελεί δείγμα της κλασικής μεθόδου απόδοσης ευθυνών στη μεσαία τάξη.

ΠΡΩΤΟΝ, με την ηλικία. Ο αστυνομικός πυροβόλησε έναν 16χρονο. Σαν ένας αστυνομικός που καταδιώκει αυτοκίνητο να μπορεί να ξέρει τι ηλικία έχει ο οδηγός. Και δεν μιλάμε για έναν 16χρονο που δεν έχει βγει από το αβγό αλλά έναν που εκτός του ότι έχει τον τσαμπουκά να πάει σε ένα βενζινάδικο και να φύγει χωρίς να πληρώσει έχει παιδί ενάμιση χρόνου.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ότι η βενζίνη έκανε ένα 20άρικο. Σαν ο αστυνομικός που έχει μια καταγγελία να πρέπει να ρωτήσει το θύμα «Σου ζήτησε να το φουλάρει;» και αναλόγως να πράξει. Στην παρανομία η ανοχή οδηγεί στην ασυδοσία. Και η λογική τού «κάνω ό,τι θέλω και λογαριασμό δεν δίνω» είναι ό,τι πλησιέστερο σε βιασμό.

ΤΡΙΤΟΝ, με την επίρριψη της ευθύνης στον αστυνομικό επειδή έκανε την καταδίωξη. Το αντικείμενο μιας καταδίωξης είναι να μάθει ο επόμενος που θα το κάνει ότι πρέπει να σέβεται τον κόπο και την περιουσία του άλλου. Διαφορετικά, όποιος κάνει κλοπή ή ληστεία θα συνεχίζει γνωρίζοντας ότι ο αστυφύλακας θα σταματάει να τον καταδιώκει.

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ό,τι συμβεί θα το κρίνει η Δικαιοσύνη. Και Δικαιοσύνη δεν είναι η αλά καρτ, όπως θέλουν οι ευαίσθητοι, όπου κάθε μέλος μειονότητας είναι αθώος και κάθε μπάτσος ένοχος. Είναι αυτή που θα αποδοθεί από την Πολιτεία και τον εισαγγελέα που κάλεσε τον αστυνομικό και ζήτησε την κράτησή του.

ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ είναι οι ενοχές. Η προσπάθεια να περάσει στον μέσο πολίτη ότι είναι ένοχος για οτιδήποτε συμβαίνει. Μια προσπάθεια που συνοδεύεται με αυτοσχέδιους δικαστές που θέλουν να δικάζουν με την ενσυναίσθηση και το #MeToo. Είναι οι νέοι αγανακτισμένοι που αυτήν τη φορά δεν κυνηγούν τους εχθρούς τους στο Σύνταγμα αλλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δεν προσπαθούν να τους εξοντώσουν με το ξύλο αλλά με την απαξίωση. Δεν πρέπει να τους περάσει.

Η συζήτηση περί ένταξης

Επειδή γίνεται μεγάλη συζήτηση για την ένταξη των Ρομά, κανένας πολίτης δεν έχει την υποχρέωση να εντάσσεται οπουδήποτε ούτε η Πολιτεία μπορεί να του το επιβάλει. Στο μόνο που έχει υποχρέωση η Πολιτεία είναι οι νόμοι να ισχύουν για όλους τους πολίτες. Οταν δεν ισχύουν, οδηγούν σε γεγονότα όπως ο πυροβολισμός του Ρομά στη Θεσσαλονίκη.

Υπάρχει περίπτωση να είχε συμβεί το συμβάν με τον πυροβολισμό του Ρομά στη Θεσσαλονίκη αν δεν ήξερε ότι τον παίρνει να το κάνει; Οτι σιγά που υπάρχει αστυνομικός για να επέμβει και αν επέμβει υπάρχει αστυνομικός να κυνηγήσει αγροτικό που έχει γκαζώσει και επιστρέφει στον καταυλισμό; Πιστεύει κάποιος ότι οι νόμοι που ισχύουν στην υπόλοιπη κοινωνία ισχύουν και στους καταυλισμούς των Ρομά στον Γιδά, στη Θήβα ή τον Ασπρόπυργο όπου οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες στα Καλύβια προτού πάνε δίνουν ραντεβού για να ανεβούν με ασφάλεια σε κομβόι; Ή ότι και σε άλλα μέρη χρειάζονται δυνάμεις των ΟΠΚΕ για να γίνει μια σύλληψη, όπως γίνεται στο Ζεφύρι; Στο Ρωμαϊκό Δίκαιο δεν υπήρξε κανένα αξίωμα που να λέει «όπως τους συνηθίσεις». Στην Ελλάδα το κάναμε αρχή Δικαίου.

Μία ιστορία από το 1996

Το 1996 η Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης είχε αποφασίσει ότι ο καταυλισμός Ρομά στο Νομισματοκοπείο πρέπει να μεταφερθεί αφού η περιοχή ανήκε σε ιδιώτες. Το 1999 η απόφαση ανεστάλη, αφού δεν βρισκόταν περιοχή που να δεχτεί τη μεταστέγαση. Το 2001 οι ιδιώτες αποζημιώθηκαν από το Δημόσιο, αφού το κράτος είχε αποτύχει να βρει «σε εύλογο χρόνο τόπο μετεγκατάστασης». Το 2012 ο δήμαρχος Χαλανδρίου, Γιώργος Κουράσης, δήλωνε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη μετεγκατάσταση του καταυλισμού, αλλά ο πρόεδρος των Ρομά είπε ότι δεν εξασφαλίζονται συνθήκες για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους.

Στο μεταξύ, οι δήμαρχοι Πεύκης, Μεταμόρφωσης, Κηφισιάς και Ηρακλείου είχαν ταχθεί ενάντια στη μεταστέγαση του καταυλισμού στους δήμους τους. Η αναφορά γίνεται στον καταυλισμό του Χαλανδρίου, που ήταν το ορμητήριο των Ρομά που διέκοψαν την κυκλοφορία στη Λ. Μεσογείων καίγοντας κάδους απορριμμάτων, όπως το έχουν κάνει και στο παρελθόν.

Εδώ φτάνουμε στην πραγματικότητα. Υπάρχει κάποιος δήμαρχος που στις προεκλογικές του εξαγγελίες πριν από τις επόμενες εκλογές θα έχει προχωρήσει σε «εξεύρεση χώρου για τη μεταστέγαση καταυλισμού στην περιοχή μας»; Επειδή το βρίσκω απίθανο να υπάρξει, όλα αυτά τα περί «ένταξης» δεν είναι παρά μια άρνηση της πραγματικότητας, η οποία λέει ότι όποιοι βρέθηκαν να ζουν κοντά σε καταυλισμούς Ρομά δεν πρόκειται να βρουν δήμους να τους αναλάβουν.