ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν μπορούν να εξισωθούν τα παραπάνω. Πάνω απ’ όλα είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής. Είναι, όμως, όλα αλληλένδετα. Γιατί η απώλεια ανθρώπων έρχεται ως αποτέλεσμα δισεκατομμυρίων που έχουν σπαταληθεί χωρίς να υλοποιούνται όσα σχεδιάζονται επί χάρτου και ταλαιπωρούν τους πολίτες.

ΤΑ παραδείγματα είναι πολλά.

ΘΑ ξεκινήσουμε από το προφανές. Τους παρατημένους ελληνικούς σιδηρόδρομους. Το κράτος, οι κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους, υπογράφουν Υπουργικές Αποφάσεις, διενεργούν διαγωνισμούς. Χωρίς νόημα όλα αυτά. Κανείς δεν ελέγχει τι πραγματικά υλοποιείται. Κανείς δεν ελέγχει. Κανείς δεν αξιολογεί ούτε τα συστήματα ούτε τους υπεύθυνους, ή μάλλον τους ανευθυνο-υπεύθυνους.

Ο ρόλος της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων είναι διακοσμητικός. Οπως αποκάλυψε ο «Ε.Τ.», το 2014 ιδρύθηκε η Επιτροπή Διερεύνησης Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Συμβάντων, αλλά ποτέ δεν συγκροτήθηκε. Ποτέ δεν λειτούργησε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πριν από λίγες εβδομάδες ιδρύθηκε και πάλι με νόμο ένας νέος φορέας, που θα διερευνά τα αεροπορικά και σιδηροδρομικά ατυχήματα. Η επιτροπή του 2014 υποτίθεται πως θα ήταν επιφορτισμένη με τον έλεγχο του δικτύου για την πρόληψη μελλοντικών συμβάντων.

ΓΙΑ ποιο λόγο δεν λειτούργησε ποτέ η επιτροπή; Κανείς δεν ξέρει. Ασχολήθηκε κανείς με το θέμα; Πιθανότατα όχι.

ΓΙΑΤΙ δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ τα έργα τηλεματικής στο σιδηροδρομικό δίκτυο; Η γραφειοκρατία, τα συμφέροντα εταιριών και η αδιαφορία των κυβερνήσεων δημιουργούν το κοκτέιλ ευθυνών για την εθνική τραγωδία στα Τέμπη.

ΤΟ πρόβλημα είναι το βαθύ κράτος. Νόμοι υπάρχουν χιλιάδες. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα αφορά στη μη εφαρμογή των νόμων. Κανείς δεν ελέγχει αν τηρούνται όσα προβλέπει αυτή η νομοθεσία. Κανείς δεν ελέγχει αν τηρούνται οι κανόνες. Κανείς δεν αξιολογεί κανέναν.

ΤΑ ίδια συμβαίνουν κάθε φορά που βιώνουμε μία εθνική τραγωδία. Μόνο που πια κάτι πρέπει να αλλάξει. Δεν έχει νόημα να λέμε διαρκώς «τι έφταιξε;». Πρέπει, επιτέλους, να λειτουργούν όλα ρολόι. Να υπάρχει πρόληψη. Γιατί ακόμα κι αν οι έρευνες μετά τις τραγωδίες καταλήξουν κάπου και βρεθούν οι υπαίτιοι, και πάλι δεν αλλάζει κάτι. Οι άνθρωποι που χάθηκαν δεν γυρίζουν πίσω.

ΤΟ βαθύ κράτος υπάρχει παντού. Στους σιδηρόδρομους, στην ακτοπλοΐα, στους οδικούς άξονες, στα νοσοκομεία, στο εκπαιδευτικό σύστημα, στις εφορίες, στα ασφαλιστικά ταμεία, σε κάθε υπηρεσία του Δημοσίου. Ναι, δεν λύνονται όλα με το gov. gr. Πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Να αξιολογούνται διαρκώς όλες οι δομές, όλες οι υπηρεσίες, όλα τα συστήματα, όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτό το βαθύ κράτος. Και μόλις χτυπάει καμπανάκι, να υπάρχει παρέμβαση. Αλλιώς δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Απλά θα περιμένουμε την επόμενη εθνική τραγωδία.