ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως στον χώρο εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να διαμορφώνεται η άποψη κάποιων στελεχών πως η γυναίκα που έως τώρα έχει ηγηθεί των συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών θα μπορούσε να παίξει κάποιον πολιτικό ρόλο στο μέλλον. Ως στέλεχος, ως υποψήφια βουλευτής, ως αρχηγός του κόμματος ή κάποιου άλλου κόμματος που θα διεκδικούσε την πρωθυπουργία; Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, γιατί έως τώρα η ίδια δεν έχει αποκαλύψει τις προθέσεις της για το αν επιθυμεί να εμπλακεί ενεργά στην πολιτική.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως -όπως σχολίαζα την περασμένη Παρασκευή- ακούγονται διάφορα πράγματα: «Φήμες. Σεναριολογίες. Γράφονται στα κοινωνικά δίκτυα. Εκστομίζονται πιο σπάνια και σε τηλεοπτικά πάνελ. Πως κάποιοι φέρονται να ετοιμάζουν ένα κόμμα Τεμπών. Ενα κόμμα που θα φέρει κάθαρση και θα γκρεμίσει το παλιό και διεφθαρμένο.

ΠΟΙΟΙ μπορεί να είναι αυτοί; Κάποιοι που δεν ανήκουν αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σύστημα. Γιατί έτσι υποτίθεται πως θα προσπαθήσουν να κερδίσουν από το αντισύστημα. Κάποιοι λένε πως μπορεί να είναι κάποιοι επώνυμοι που βλέπουν ένα παράθυρο ευκαιρίας για να μπουν στην πολιτική. Κάποιοι σκιαγραφούν ακόμα και πολίτες που έχουν σχέση με την τραγωδία, κάτι που όμως φαντάζει τουλάχιστον υπερβολικό».

ΑΠΟ ό,τι φαίνεται υπάρχουν συζητήσεις, ζυμώσεις, διεργασίες, έστω και ερήμην της κ. Καρυστιανού.

ΤΟ πρώτο που γίνεται απολύτως κατανοητό είναι πως στον ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, όπου έχουν πέσει στην έκτη θέση με ποσοστά γύρω στο 6%-8%, έχουν αντιληφθεί πως δεν έχουν πια καμία τύχη ούτε με τον Φάμελλο ούτε με κάποιον άλλον πρόεδρο, ακόμα και με την υποτιθέμενη επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα.

ΤΟ δεύτερο συμπέρασμα είναι πως στον ΣΥΡΙΖΑ -και όχι μόνο- ψάχνουν να βρουν κάτι που να είναι ή να υποδύεται το αντισυστημικό. Ξαφνικά είδαν τη Ζωή να γίνεται τρίτο κόμμα με διψήφιο ποσοστό και, πιθανότατα, σκέφτηκαν πως πρέπει να ακολουθήσουν την τακτική της.

ΤΟ τρίτο είναι πως -θέλοντας και μη- το όνομα της κ. Καρυστιανού αρχίζει να εμπλέκεται σε πολιτικά σενάρια. Και, από ό,τι φαίνεται, από την απόφασή της θα εξαρτηθούν πολλά τόσο για το πώς βλέπει η κοινωνία την υπόθεση διερεύνησης της τραγωδίας των Τεμπών όσο και για τις πολιτικές ισορροπίες.

Δίχως τέλος η απεργία-παρωδία

ΠΡΟΧΘΕΣ έγινε μία ακόμα απεργία-παρωδία της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ. Και πάλι υποτίθεται πως οι δημοσιογράφοι απεργούσαμε για 24 ώρες. Βέβαια, όλοι οι πολίτες ενημερώνονταν κανονικότατα από τη συντριπτική πλειοψηφία των sites σαν να μην υπήρχε απεργία.

ΓΙΑΤΙ, στην πραγματικότητα, σε κάθε απεργία λειτουργούν κανονικά οι ενημερωτικές ιστοσελίδες. Και, βέβαια, τα sites έχουν έσοδα. Οπως και τα τηλεοπτικά κανάλια και τα ραδιόφωνα έχουν έσοδα, καθώς μπορεί να μην έχουν ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές, αλλά εκπέμπουν κανονικότατα πρόγραμμα. Και ποιοι την πληρώνουν τελικά; Οι εφημερίδες. Την ώρα που υποτίθεται πως οι συνδικαλιστικές ενώσεις, όλοι οι δημοσιογράφοι και οι εκδότες αναζητούν μέτρα στήριξης των έντυπων μέσων ενημέρωσης.

ΑΥΤΗ η κοροϊδία με τις fake απεργίες πότε θα τελειώσει; Μάλλον ποτέ. Ισως όταν βάλουν λουκέτο και οι ελάχιστες εφημερίδες που έχουν απομείνει. Ισως τότε η ΕΣΗΕΑ αντιληφθεί πως κάπως αλλιώς πρέπει να οργανώνονται οι απεργίες. Γιατί τα αιτήματα μπορεί να είναι σωστά, αλλά τι να το κάνουμε όταν de facto δεν υπάρχει απεργία.