«Δένουν» όλα αυτά μεταξύ τους; Ισως είναι νωρίς για να γραφτεί η πλήρης ιστορία εκείνης της, νωπής ακόμα, περιόδου. Ωστόσο, οι δυο κουβέντες του κ. Αϋφαντή μοιάζουν να βάζουν σε μια σειρά κάποια πράγματα. Τι είπε ο πρέσβης επί τιμή, ο οποίος είχε διατελέσει διπλωματικός σύμβουλος του Α. Τσίπρα και είχε συνεργαστεί ως πρέσβης με τον κ. Κατρούγκαλο; Είπε ότι «ήρθε ο Ερντογάν επί Τσίπρα και μας είπε κατάμουτρα ότι θέλει να αναθεωρήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης». Για να προσθέσει ότι με την επίσκεψη του Τ. Ερντογάν στην Αθήνα, του δόθηκε βήμα, για την «επισημοποίηση των διεκδικήσεων της Τουρκίας». Σχετίζεται άραγε η προκλητική συμπεριφορά του Τ. Ερντογάν στην Αθήνα, με όσα είχαν συζητηθεί σε εκείνο το περίφημο και μυστηριώδες δίωρο τετ-α-τετ, που είχαν οι δύο άνδρες στην Τουρκία; Το μόνο σίγουρο που ξέρουμε -ειδικά τώρα που ο τουρκικός αναθεωρητικός παροξυσμός τα έκανε όλα φραγκοδίφραγκα- είναι τι εννοούσε από τότε ο Τ. Ερντογάν: Διεκδικεί ελληνικά νησιά, αμφισβητεί ελληνική κυριαρχία και θέλει συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους δικούς όρους και άλλα σύνορα.
Κλιμάκωση χωρίς κέρδος
Η δεύτερη κουβέντα που είπε ο κ. Αϋφαντής ήταν και πιο αποκαλυπτική: Τον θυμάμαι τον κ. Κατρούγκαλο το 2019, στη Σύνοδο του Συμβουλίου της Ευρώπης -τότε ήταν πρέσβης στη Φινλανδία και η συνεδρίαση είχε γίνει στο Ελσίνκι- να «ικετεύει» τον κ. Τσαβούσογλου για μια συνάντηση. Την οποία ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας του την έδωσε με το ζόρι για τις 10 η ώρα το βράδυ. Η συνάντηση διήρκεσε μισή ώρα και όταν βγήκε έξω ο κ. Κατρούγκαλος, «αναφώνησε ανακουφισμένος, εντάξει δεν θα γίνει τίποτα μέχρι τον Σεπτέμβριο»! Υπενθυμίζεται ότι οι εκλογές του 2019 επρόκειτο να γίνουν τον Σεπτέμβριο, αλλά υπό την πίεση της οδυνηρής ήττας των ευρωεκλογών, έγιναν τον Ιούλιο. Τι ήταν να γίνει και ο Τσαβούσογλου δέχθηκε να μη γίνει «μέχρι τον Σεπτέμβριο»; Μήπως αυτό που συνέβη το επόμενο καλοκαίρι του 2020;
Εν τέλει αυτή ήταν η «υπερήφανη εξωτερική πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ; Από πότε ήταν γνωστή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η «ωρίμανση» της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας; Και τι έκανε γι αυτό; Εκτός του να καταψηφίσει -μετά- τις αμυντικές συμφωνίες της χώρας; Και ποιος εργαλειοποίησε την εξωτερική πολιτική, μπερδεύοντάς την με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις;