Στο ίδιο έργο θεατής είμαι εδώ και 20 χρόνια και τίποτε άλλο…». Τα λόγια του Ανδρέα Φιλόπουλου, πατέρα του Μιχάλη, που δολοφονήθηκε σε ραντεβού θανάτου το 2007, είναι η πιο σκληρή και αδιάψευστη αλήθεια για όλα αυτά που (δεν) κάναμε. Οι δεκαετίες περνάνε, νέοι άνθρωποι δολοφονούνται εν ψυχρώ και η Πολιτεία υπόσχεται κάθε φορά τα ίδια. Θα πατάξει τον χουλιγκανισμό, θα αυστηροποιήσει τις ποινές, θα στριμώξει τους μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου, θα διαλύσει τους οργανωμένους, θα φέρει την κάθαρση. Και μετά τίποτα. Μέχρι την επόμενη δολοφονία που θα γίνει πρώτη είδηση και μέχρι το επόμενο μεγάλο θέμα που θα σβήσει τη δολοφονία και μαζί της τα μεγάλα λόγια.

Είναι σοκαριστικό, εξοργιστικό και βαθιά θλιβερό ότι καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να κάνει κάτι επί της ουσίας για την οπαδική βία. Και μόνο το γεγονός ότι οι μεν κατηγορούν τους δε, ότι οι πρώην δείχνουν τους νυν και οι νυν δείχνουν τους πρώην το αποδεικνύει. Οσο για το γεγονός ότι κάποιοι τσακώνονται στα σόσιαλ μίντια με επίδικο αν οι Κροάτες χουλιγκάνοι είναι ή δεν είναι νεοναζί και αν έχουν διαβάσει θεωρητικούς του φασισμού ή αν είναι αυτοδίδακτοι φασίστες, είναι σχεδόν αστείο. Μόνο που τίποτα δεν είναι αστείο όταν μια οικογένεια θρηνεί το παιδί της.

Η οπαδική βία δεν αντιμετωπίζεται με ένα νόμο και ένα άρθρο. Ούτε με προσευχές, καλοπιάσματα, νουθεσίες και υποσχέσεις. Χρειάζεται επώδυνη κατάδυση στα πιο σκοτεινά βάθη της κοινωνίας, σκληρές αποφάσεις και ακόμα πιο σκληρές συγκρούσεις με μεγάλο πολιτικό κόστος. Χρειάζονται εκπαιδευτικά προγράμματα και κοινωνικές δράσεις, αλλά αυτά είναι σχέδια που απαιτούν δεκαετίες για να αποδώσουν. Κανείς όμως δεν μπορεί να περιμένει τόσο. Αρα, χρειάζονται μέτρα εδώ και τώρα, και, κυρίως, σοβαρή δουλειά στο κομμάτι της πρόληψης.

Το επιχειρησιακό φιάσκο στην υπόθεση δολοφονίας του 29χρονου Μιχάλη Κατσουρή είναι κάτι που θα πρέπει να διδάσκεται τα επόμενα χρόνια στις Σχολές Αστυνομίας ως παράδειγμα προς αποφυγή. Είχαν όλες τις προειδοποιήσεις που χρειάζονταν, είχαν όλα τα στοιχεία στα χέρια τους και κατάφεραν το ακατόρθωτο. Να χάσουν ένα κονβόι χουλιγκάνων που διέσχισε τη μισή Ελλάδα και έφθασε ανενόχλητο στην καρδιά της Αθήνας, για να ρίξει ξύλο και να δολοφονήσει έναν νέο άνθρωπο.