Το ίδιο θα μπορούσε να απαντήσει και η Σοφία Ζαχαράκη στον Θάνο Τζήμερο όταν αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να αναλαμβάνει το υπουργείο Οικογένειας αφού είναι άγαμη και άτεκνη. Εκείνη προτίμησε να απαντήσει όπως απαντά πάντα: με σοβαρότητα.

«Θα κριθώ από την εργατικότητα και την αποτελεσματικότητά μου και νομίζω και από μια δυνατότητα να διοικήσω, αν μέχρι τώρα δεν έχω δείξει κάτι. Ολες οι άλλες είναι προσωπικές μου επιλογές και δεν αφορούν κανέναν. Η αγάπη για τα παιδιά, η αγάπη για τον άνθρωπο, χωρίς κανέναν περιορισμό, δεν μπαίνει σε καλούπια και δεν κρίνεται από προσωπικές επιλογές». Ετσι είναι, αλλά φαίνεται πως εν έτει 2023 στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που μετρούν αστεφάνωτες και Αντωνάκηδες. Ευτυχώς, όχι πολλοί και όχι για πολύ ακόμα.

Βλέπετε, η ζωή προχωρά, οι κοινωνίες προοδεύουν, τα μυαλά ανοίγουν. Το ίδιο και η πολιτική όταν εφαρμόζεται από πολιτικούς που ζουν στην εποχή τους, αφουγκράζονται τις ανάγκες και κοιτούν μπροστά στο μέλλον. Σε αυτήν την κατηγορία πολιτικών ανήκει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εξ ου και δέχεται πυρά από τις πιο αντιδραστικές και συντηρητικές δυνάμεις της Δεξιάς και της Αριστεράς. Οι πρώτες ενοχλήθηκαν από τη δέσμευση για νομιμοποίηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, οι δεύτερες από τη σύσταση του υπουργείου Οικογένειας. Οι μεν θεωρούν πως ο Μητσοτάκης βιάζεται πολύ, οι δε πως άργησε. Αφού, λοιπόν, οι ακραίες φωνές διαφωνούν με αυτά που κάνει, σημαίνει πως κάτι κάνει καλά.

Η Σοφία Ζαχαράκη καλείται να διαχειριστεί μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Το δημογραφικό, η στήριξη των εργαζόμενων γονέων, η στέγαση των νέων ανθρώπων, τα προνοιακά επιδόματα. Αυτά δεν είναι «κρυφή ατζέντα», ορθάνοιχτο βιβλίο με θέματα SOS είναι. Εκτός και αν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ακούσει τίποτα για την ωρολογιακή βόμβα της υπογεννητικότητας και για τις πρακτικές δυσκολίες που έχουν τα σύγχρονα ζευγάρια που θέλουν να αποκτήσουν παιδιά χωρίς να αναγκαστεί η γυναίκα να εγκαταλείψει τη δουλειά της. Δεν έχουν ακούσει τίποτα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες ανεξαρτήτως της μορφής που έχουν. Πολύτεκνες, μονογονεϊκές ή εκτεταμένες. Και κάποια στιγμή στο μέλλον, ακόμα και οικογένειες με γονείς του ίδιου φύλου.

Στο χαρτοφυλάκιο του νέου υπουργείου όμως είναι και η καταπολέμηση των διακρίσεων των φύλων, η ισότητα, το δικαίωμα στις ίσες ευκαιρίες. Υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει ακόμα στη χώρα μας, από τα ψηλά στα χαμηλά και αντίστροφα. Από τη Βουλή, όπου μόνο το 22% των κοινοβουλευτικών εδρών κατέχουν οι γυναίκες, μέχρι την αγορά εργασίας, όπου οι γυναίκες σε θέση ευθύνης παραμένουν σε μονοψήφιο ποσοστό, ενώ το μισθολογικό χάσμα παραμένει αγεφύρωτο. Ας μην πούμε για τις προκαταλήψεις και τα σεξιστικά στερεότυπα που αντιμετωπίζουν. Αν ακούνε τέτοια απίθανα γυναίκες που έχουν δύναμη και δημόσιο λόγο, φανταστείτε τι υπομένουν άλλες που εργάζονται σε «αφανείς» θέσεις. Γι’ αυτό και είναι σπουδαίο που αυτό το υπουργείο ξεκινά με επικεφαλής γυναίκα.