Στο τραπέζι θα καθίσουν μεταξύ άλλων η Χαμάς, η σύμμαχός της στη Γάζα Ισλαμική Τζιχάντ, η Φατάχ που διοικεί τη Δυτική Οχθη και φυσικά η PLO (Oργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης), ως ευρύτερη πολιτική ομπρέλα.

Ακόμη κι αυτή την οριακή στιγμή για την επιβίωση του παλαιστινιακού έθνους, που το Ισραήλ θέτει τους Παλαιστινίους προ του διλήμματος είτε να ξεριζωθούν από τη Γάζα είτε να πεθάνουν σαν τα ποντίκια στη Ράφα, μοιάζει πολύ δύσκολο να τα βρουν οι αντίπαλες φράξιες. Η Φατάχ/PLO έχει αναγνωρίσει το Ισραήλ από το 1993, ελπίζοντας στη λύση των δύο κρατών βάσει των συμφωνιών του Οσλο. Παρά τα όσα μεσολάβησαν όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχει ανακαλέσει την απόφασή της. Η Χαμάς, από την άλλη, αρνείται κάθε σκέψη αναγνώρισης του Ισραήλ, αν και τελευταία έχει λειάνει κάπως τη ρητορική της.

Μετά τον παλαιστινιακό εμφύλιο του 2006 οι παλαιστινιακές παρατάξεις έχουν καθίσει αρκετές φορές να συζητήσουν χωρίς αποτέλεσμα. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί κι αυτή τη φορά, δεδομένου ότι ο γηραιός πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτ. Οχθη, Μαχμούντ Αμπάς, αποδέχθηκε χθες (μάλλον κατόπιν απαίτησης των Αμερικανών) την παραίτηση του πρωθυπουργού Μοχάμεντ Σταγιέχ, ο οποίος ήταν υπέρ της συνεννόησης με τη Χαμάς.

Κατά τον Ρώσο αναλυτή της Μέσης Ανατολής, Ρουσλάν Σουλεϊμάνοφ, ο διάλογος στη Μόσχα θα γίνει περισσότερο για το θεαθήναι. Ωστόσο ο οικοδεσπότης Πούτιν έχει να αποκομίσει μονάχα οφέλη. Δείχνει ότι παίζει συμφιλιωτικό ρόλο στο παλαιστινιακό στρατόπεδο ενόσω διατηρεί σχετικά καλές σχέσεις με το Ισραήλ, παρότι ο Νετανιάχου δεν στήριξε τη Μόσχα στο Ουκρανικό και η Ρωσία έχει ως βασικό σύμμαχο το Ιράν. Η μεσολάβηση του Πούτιν στην απελευθέρωση Ρωσοεβραίων ομήρων από τη Χαμάς, προσμετρήθηκε στα υπέρ του.