Η περίφημη «θεωρία του ελατηρίου», που εισήγαγε στον δημόσιο λόγο ο Αλέξης Τσίπρας τον Απρίλιο του 2016, όταν μάταια περίμενε ανάκαμψη της οικονομίας καθώς ταυτόχρονα υπερφορολογούσε τους πάντες, δεν επιβεβαιώθηκε τότε, αλλά επιβεβαιώνεται την τρέχουσα συγκυρία.
Η οικονομία τρέχει με δυναμικό ρυθμό, όχι μόνο σε σύγκριση με το 2021, οι πρώτοι μήνες του οποίου σημαδεύθηκαν από την επαναφορά του μέτρου της καραντίνας, αλλά και σε σχέση με το «ανέφελο» 2019. Ο λόγος είναι απλός, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μείωσε τους φόρους σε εισοδήματα, ακίνητη περιουσία και επιχειρηματική δραστηριότητα, ενεργοποιώντας το «ελατήριο» των εξαγωγών και των επενδύσεων.
Ο Τσίπρας ανέμενε μάταια ισχυρή ανάπτυξη θεσμοθετώντας με το νόμο Κατρούγκαλου αυξήσεις σε εισφορές και υπέρογκους φόρους με τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου, ο Μητσοτάκης έδωσε προτεραιότητα στον ιδιωτικό τομέα και στη μείωση των βαρών.
Aπελάσεις αυθημερόν στην Ιρλανδία
Το ελατήριο λειτούργησε, οι επενδύσεις αυξάνονται σε ετήσια βάση με ρυθμό άνω του 15%, οι εξαγωγές σπάνε κάθε ρεκόρ, ενώ ο τουρισμός ήδη κινείται με θετικό πρόσημο σε σχέση με το 2019.
Ωστόσο, οι δυσκολίες από την απότομη αύξηση του πληθωρισμού και την ενεργειακή κρίση είναι μεγάλες και η κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο χειμώνας θα είναι βαρύς, καθώς η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει ακόμη και ζητήματα επάρκειας φυσικού αερίου για τη θέρμανση των νοικοκυριών.
Η ιστορία έδειξε ότι το 2015 ένα κρίσιμο, για την τελική έκβαση, τμήμα του εκλογικού σώματος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ με το σκεπτικό ότι «δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι χειρότερο», ότι «έστω και δύο από τα δέκα που υπόσχεται εάν πράξει θα είναι κέρδος». Τελικώς, πλήρωσε ακριβά την επιλογή του με το τρίτο Μνημόνιο, όλοι διαπίστωσαν ότι «υπάρχουν και χειρότερα» από το δαιμονοποιημένο mail Χαρδούβελη.
Στην τρέχουσα συγκυρία, η οικονομία αντισταθμίζει σε μεγάλο βαθμό τις απώλειες του πληθωρισμού από την ισχυρή ανάπτυξη. Στο πρώτο τρίμηνο είχαμε αύξηση του ΑΕΠ κατά 7%, ενώ η ανεργία μειώθηκε στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 11 ετών. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι ο «στασιμοπληθωρισμός», δηλαδή ο συνδυασμός της ακρίβειας με στασιμότητα στην οικονομία ή ακόμα και ύφεση. Τότε τα προβλήματα θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας με βαριές κοινωνικές συνέπειες.
Για αυτό είναι κρίσιμες οι επόμενες κάλπες και πρέπει να αναδειχθούν όλοι οι πιθανοί κίνδυνοι. Επί ΣΥΡΙΖΑ οι θυσίες της περιόδου 2010-2015 πήγαν χαμένες και η οικονομία οπισθοδρόμησε, σε μία περίοδο μάλιστα κατά την οποία η υπόλοιπη ευρωζώνη κάλπαζε δημιουργώντας θέσεις απασχόλησης και εισοδήματα. Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να θυμάται τη συνεργασία του με τον κ. Βαρουφάκη, όμως οι πολίτες δεν ξεχνούν, αλλά ταυτόχρονα βλέπουν ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αλλάξει από τις θέσεις του αναφορικά με την επιχειρηματικότητα και τη φορολογία. Πλέον οι πολίτες γνωρίζουν ότι πάντα υπάρχουν χειρότερα, τίποτα δεν είναι δεδομένο ή αυτονόητο. Η διαφορά πολιτικής μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα είναι ευδιάκριτη στο μέτωπο της οικονομίας, εκεί δηλαδή όπου κρίνονται συνήθως οι εκλογικές αναμετρήσεις, αρκεί να γίνει κατανοητό από όλους.