Αν ο Μοργκεντάου δεν είχε μεταναστεύσει με τους γονείς του από το Μανχάιμ στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου, μπορεί να τελείωνε τις μέρες του σε ένα φούρνο του Αουσβιτς αντί για ένα ήρεμο διαμέρισμα στην Ουάσιγκτον. Ισως μια απροσδιόριστη διαίσθηση να του έλεγε ότι αυτό που συνέβαινε το 1915 σε έναν χριστιανικό λαό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, θα μπορούσε να συμβεί και στο δικό του.

Πάλι καλά που ο Τούρκος σφαγέας -ο οποίος έπεσε νεκρός μερικά χρόνια αργότερα, από το χέρι ενός Αρμένιου εκδικητή στο Βερολίνο- δεν του απάντησε «κι εσείς κάνετε τα ίδια στους Ινδιάνους». Η τουρκική ελίτ δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και λατρεύει τους συμβολισμούς.

Η δικαστική απόφαση για τα ισόβια στον Οσμάν Καβαλά -έναν προκεμαλικό, κοσμοπολίτη και νεφελώδους εθνικής ταυτότητας «Τούρκο»- που γεννήθηκε στη Γαλλία από γονείς μουσουλμάνους βορειοελλαδίτες, δεν συνέπεσε τυχαία με την επέτειο της Αρμενικής Γενοκτονίας, 24 Απριλίου. Ο Καβαλά χαρακτήρισε την καταδίκη του «δολοφονία» -πράγματι είναι έγκλημα καθοσιώσεως ένας πλούσιος Τούρκος της διασποράς να στηρίζει τις μειονότητες, παλεύοντας να εξευρωπαΐσει και να εκδημοκρατίσει τη χώρα του.

Ο τολμηρός Αρμένιος βουλευτής της Τουρκίας, Γκάρο Παϊλάν, κάποια στιγμή θα φάει το κεφάλι του με τα νομοσχέδια αναγνώρισης της Γενοκτονίας που καταθέτει στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Αγκυρας.

Εξίσου κινδυνεύει ο Ρεπουμπλικανός Σεζγκίν Ταρικουλού, που έγραψε την Κυριακή ότι «δεν μπορεί να αποδοθεί Δικαιοσύνη, αν η Τουρκία δεν αντιμετωπίσει την Ιστορία της». Ο ανώτατος εισαγγελέας τον κατηγορεί ότι «εξευτέλισε την ηθική προσωπικότητα του τουρκικού κράτους». Μεταξύ μας, δεν έχει άδικο.