ΤΟ ερώτημα που προκύπτει από την πραγματικότητα είναι για ποιο λόγο να γίνεται όλος αυτός ο χαμός και ο… αλληλοσπαραγμός. Οταν κάθε χρόνο από τις τέσσερις ή πέντε ομάδες που βγαίνουν στην Ευρώπη, συνήθως μόνο μία ή αν γίνει κάποιο θαύμα το πολύ δύο προκρίνονται και συμμετέχουν στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Ο δεύτερος ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από τον Ιούλιο, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα τέθηκαν εκτός και ο Παναθηναϊκός με τον Αρη. Συνεχίζει μόνο ο Ολυμπιακός, που «υποβιβάστηκε» από το Champions League στο Europa και αν δεν προκριθεί θα «υποβιβαστεί» εκ νέου στο Conference.

Ο,ΤΙ κι αν γίνει, θα έχουμε μόνο μία ομάδα στο κυρίως μενού των ευρωπαϊκών Κυπέλλων του χειμώνα. Τα πράγματα πάνε κάθε χρόνο και χειρότερα. Οι ομάδες μας δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν κάποιους κάτω του μετρίου αντιπάλους. Το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου βυθίζεται διαρκώς.

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ πως δεν είμαστε κάποια ποδοσφαιρική υπερδύναμη, αλλά αυτή η κατάσταση είναι ντροπιαστική.

ΑΠΟ το ερχόμενο Σάββατο θα ασχολούμαστε με τα πέναλτι και τα οφσάιντ που δόθηκαν ή όχι. Θα πλακωνόμαστε και για το VAR. Στα ντέρμπι θα «σφάζονται» οι μεγαλοπαράγοντες με ανακοινώσεις. Και, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν και πάλι χούλιγκαν που θα σπάνε και θα καίνε γήπεδα.

ΘΑ φτάσουμε κάποια στιγμή την ερχόμενη άνοιξη και θα έχουμε «πανηγύρια» για τον πρωταθλητή και τις ομάδες που θα βγουν στην Ευρώπη. Και το πιο πιθανό είναι πως και πάλι από τον Αύγουστο οι περισσότεροι θα έχουν αποκλειστεί.

ΕΔΩ, κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας, ενώ το ποδόσφαιρο αλλάζει και οι ομάδες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες ανεβαίνουν διαρκώς επίπεδο. Ναι, χρειάζονται χρήματα, πολλά χρήματα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κατ’ αρχάς απαιτείται ένα υγιές περιβάλλον. Ενα περιβάλλον χωρίς ανούσιες εντάσεις και «πολέμους» μόνο και μόνο για τα «μάτια» των προέδρων.

ΟΙ ίδιοι οι παράγοντες πρέπει να επενδύσουν σε ένα ήρεμο περιβάλλον. Να γυρίσει ο κόσμος στα γήπεδα. Να σταματήσουν ελάχιστοι χούλιγκαν να ξεφτιλίζουν το ποδόσφαιρο. Να ρίξουν βάρος στις ακαδημίες. Πόσα χρόνια έχουν να βγουν καλοί παίκτες από τις ακαδημίες των μεγάλων ομάδων; Να περιορίσουν και τις «καραβιές» αμφιβόλου αξίας ξένων παικτών, που το καλοκαίρι παρουσιάζονται ως… Μέσι και ύστερα από λίγες εβδομάδες δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους.

ΔΕΝ αλλάζουν τα πράγματα από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά, υπάρχει και η κοινή λογική. Οσο οι παράγοντες των ομάδων δραστηριοποιούνται με την ίδια τακτική, δεν πρόκειται να αλλάξει το τελικό αποτέλεσμα. Θα έχουμε ένα ποδόσφαιρο «εσωτερικής κατανάλωσης», χωρίς ποιότητα και χωρίς καμιά ελπίδα να έχουμε, τουλάχιστον, μια αξιοπρεπή παρουσία στην Ευρώπη.