Δεν πρέπει να έχει γίνει ξανά στα πολιτικά χρονικά της χώρας ένας ευρωβουλευτής να καμαρώνει επειδή συνέταξε ο ίδιος διάταξη ψηφίσματος με την οποία απειλείται η Ελλάδα με παύση κοινοτικών κονδυλίων.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης, που έκανε αρχικά στο Open τη σχετική δήλωση, ύστερα από το σάλο επιχείρησε να τα «μαζέψει» υποστηρίζοντας ότι είναι πάγια πρακτική του Ευρωκοινοβουλίου η συνδιαμόρφωση κειμένων. Ομως η ουσία παραμένει η ίδια. Η Ελλάδα, σύμφωνα με το ψήφισμα που εγκρίθηκε από την Ευρωβουλή, κινδυνεύει να χάσει πόρους εάν δεν «συμμορφωθεί» στις υποδείξεις για θέματα κράτους δικαίου. Τον τελικό λόγο, βέβαια, τον έχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με ενδιαφέρον αναμένουμε την έκθεσή της για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. τον προσεχή Ιούνιο.

Κατ’ αρχάς, να πιστώσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ και στα λόμπι της Αριστεράς το ότι κατάφεραν να εξασφαλίσουν την έγκριση του κειμένου χάρη στη συμμαχία των ομάδων των Σοσιαλιστών, των Φιλελεύθερων, των Πράσινων και των «Μακρονιστών» απέναντι στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που αντιτάχθηκε στο συγκεκριμένο ψήφισμα.

Αντίστοιχα, να χρεώσουμε στους ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας την αδυναμία τους να πείσουν τους συναδέλφους τους ευρωβουλευτές από άλλες πολιτικές ομάδες ότι το ψήφισμα που διακινούσε ο ΣΥΡΙΖΑ περιείχε μυθεύματα για το κράτος δικαίου και δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα. Εάν δεν μπορούν να υπερασπισθούν με αποτελεσματικότητα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, τότε υπάρχει πρόβλημα και ελπίζουμε να γίναμε κατανοητοί.

Εκτός, όμως, από το ζήτημα των εντυπώσεων, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να δώσει εικόνα «ορμπανικού κράτους» για την Ελλάδα, υπάρχει το ουσιαστικό σκέλος για τα ζητήματα δημοκρατικών ελευθεριών και απονομής δικαίου.

Οι καυχησιολογίες του Αρβανίτη για το ψήφισμα έγιναν λίγες ώρες μετά τη δημόσια παραδοχή του Αλέξη Τσίπρα ότι ήταν «ατυχείς» οι χειρισμοί της κυβέρνησής του για την υπόθεση Νοβάρτις και τις τηλεοπτικές άδειες. Δύο θέματα δηλαδή που αφορούν την «καρδιά» του κράτους δικαίου, όπως είναι η λειτουργία της Δικαιοσύνης και ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης. Η καταδίκη του Νίκου Παππά από το Ειδικό Δικαστήριο με 13-0 ήταν το αποτέλεσμα της «ατυχίας» για τις μεθοδεύσεις στο διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ευρωπαϊκό ακτιβισμό του πέτυχε την έκδοση του ψηφίσματος, όταν ως κυβέρνηση «τσουβάλιασε» 10 πολιτικούς του αντιπάλους οργανώνοντας τη σκευωρία Νοβάρτις, ενώ με έναν διαγωνισμό-παρωδία επιχείρησε να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο με τα περίφημα βοσκοτόπια και την περίπτωση Καλογρίτσα. Οι «ατυχείς» χειρισμοί δεν έγιναν θέμα προκειμένου να απειληθεί Ελλάδα με περικοπές κονδυλίων, ούτε αποτέλεσαν αντικείμενο εκμετάλλευσης έξω από τα σύνορα της χώρας.

Η Ν.Δ. ως αντιπολίτευση αντιμετώπισε την υπόθεση Νοβάρτις με επιχειρήματα, τα οποία αποδείχθηκαν αληθή μετά τις απαλλακτικές αποφάσεις των δικαστικών αρχών και κυρίως χωρίς να προσπαθήσει να πλήξει τη χώρα. Ούτε ψήφισμα κατά της Ελλάδας για τις συνθήκες κράτους δικαίου θέλησε να συντάξει ούτε ποτέ διανοήθηκε να συνυπογράψει κείμενο με το οποίο θα δημιουργούνται κίνδυνοι για να περικοπούν κοινοτικά κονδύλια.

Αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ μερικοί δεν μπορούν να κρατήσουν το μέτρο. Κι ας αναδιπλώνονται στη συνέχεια.