Δηλαδή για τις δύο εμβληματικές κινήσεις της κυβέρνησής ΤΟΥ, που επιβεβαίωσαν πως στόχος της πρώτης φοράς Αριστεράς ήταν η δημιουργία καθεστώτος. Ο «έλεγχος των αρμών της εξουσίας». Και η ικανοποίηση του παραπόνου της συντρόφου του τότε πρωθυπουργού, η οποία είχε πει με προφανή απογοήτευση «πήραμε την κυβέρνηση, αλλά δεν πήραμε την εξουσία».

Και δύο στημένες καθεστωτικές κινήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., οι οποίες ήταν σε πλήρη γνώση και με απόλυτη έγκριση του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, άφησαν πίσω τους δύο αμετάκλητα καταδικασμένους υπουργούς του: τον «κολλητό» του Ν. Παππά με την ανεξίτηλη στάμπα του «κυρίου 13-0» και τον εξαφανισμένο Δ. Παπαγγελόπουλο.

Το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» αποδείχθηκε μια τρύπα στο νερό κι ένας ύμνος στην πολιτική αθλιότητα. Από κάποιους αδίστακτους συμπλεγματικούς, οι οποίοι δεν δίστασαν να κρεμάσουν στα μανταλάκια 10 πολιτικούς αντιπάλους τους.

Κι έρχεται τώρα ο Α. Τσίπρας, χωρίς ίχνος γενναιότητας, να μιλήσει για «ατυχείς χειρισμούς». Αδειάζοντας εξίσου αδίστακτα «φίλους» και «συντρόφους», που… «μαζί τα κάνανε». Η σκοπιμότητα του άλλοτε «χαρισματικού» είναι εξόφθαλμα προφανής. Κυνικά και με περισσή ιδιοτέλεια προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του το άγος της προσπάθειας κατάλυσης του Συντάγματος και του Κοινοβουλευτισμού, ώστε -τρομάρα του!- να παίξει «ρόλο» στο μέλλον. Δείχνοντας ότι ακόμα και τώρα, φερόμενος σαν κουτοπόνηρος, δεν έχει καταλάβει ότι είναι ένα αποτεφρωμένο πολιτικό χαρτί.

Ο ανεκδιήγητος Π. Πολάκης, εν προκειμένω, είναι πολύ πιο σοβαρός και ειλικρινής από τον Α. Τσίπρα. Ασκώντας του οξεία κριτική είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Είπε αυτά που συζητούσαν και συμφώνησαν τότε. Να αλλάξουν βίαια και αντιθεσμικά τα πάντα (από τη σύνθεση του προεδρείου της Βουλής, μέχρι τον κανονισμό λειτουργίας της και τη σύνθεση του ΕΣΡ) για να «αποδείξουμε ότι πηγαίναμε μέχρι τέλους». Δηλαδή να βάζανε «τρεις-τέσσερις στη φυλακή», για να «κερδίζανε τις εκλογές» και να ήλεγχαν πλήρως το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Ο Ορμπαν και ο Πούτιν βγάζουν με σεβασμό το καπέλο.

Ανεξάρτητα από τα κίνητρα του Α. Τσίπρα, ο οποίος αποφάσισε να ανατινάξει οποιοδήποτε απομεινάρι του ΣΥΡΙΖΑ, χτυπώντας στα ίσια τον Στ. Κασσελάκη και το κόμμα «του», προβάλλει η τρομακτική πραγματικότητα: Ο Α. Τσίπρας και η «παρέα» απείλησαν συνειδητά τη χώρα με έξοδο από το ευρώ και με συνταγματική εκτροπή. Η κωλοτούμπα και η καθυστερημένη υπευθυνότητά του «μια φορά στα 100 χρόνια», δεν είναι παρά φτηνές προφάσεις εν αμαρτίαις. Ηταν η «ανάγκη» που προσπάθησε να γίνει «φιλοτιμία», αλλά απέτυχε.

Αφήνοντας τώρα πίσω της μια σκιά που διαλύεται και χάνεται. Τη σκιά ενός διάττοντα αστέρα, ο οποίος «άναψε» κι «έσβησε» μέσα σε λίγα χρόνια. Μέσα απ’ αυτή τη σκιά βγαίνει μια άλλη, καθαρή πλέον, φιγούρα. Η φιγούρα ενός δειλού, ανεπαρκούς, ουσιαστικά αγράμματου, κουτοπόνηρου πολιτικού τζογαδόρου, ο οποίος νόμιζε ότι τις αμπελοφιλοσοφίες που έλεγε με την «παρέα» του σε κουτούκια, συνοδεία φτηνής ρετσίνας και απεριόριστης άγνοιας, αλλά και ταξικού μίσους, μπορούσε να τα επιβάλει στη χώρα. Παίρνοντας τη ρεβάνς της ήττας του εμφυλίου και βάζοντας τα γυαλιά στους «προδότες» που υπέγραψαν τη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Με παιδεία που εξαντλείται στα ρηχά αμφιθέατρα παρωχημένων δεκαετιών και με τσιτάτα από αδιάβαστα βιβλία, αποδεικνύεται ένας ρηχός, επιπόλαιος, εχθροπαθής, επηρμένος, τοξικός και κυρίως λαϊκιστής ηγεμονίσκος. Απ’ αυτούς για τους οποίους η Ιστορία έχει θέση μόνο στα κάτω ράφια των παραδειγμάτων προς αποφυγή.

ΑΙΧΜΗ

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΚΑΙ ΤΟ «ΝΕΟ»;

Η «υπερήφανη» ομολογία του ευρωβουλευτή Κ. Αρβανίτη ότι αυτός είναι που έγραψε την επίμαχη παράγραφο του διαβόητου ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με το οποίο κατασυκοφαντείται η χώρα, εντυπωσιάζει! Και δεν ξέρω ποιο είναι πιο εντυπωσιακό. Αυτή καθαυτή η πράξη του ευρωβουλευτή ή η έπαρσή του για το «κατόρθωμα» του; Η άγνοιά του για το ποιους θα έπληττε η ενδεχόμενη αποδοχή της εισήγησής του για περικοπή των ευρωπαϊκών κονδυλίων «αν δεν συμμορφωθεί η Ελλάδα» ή το ανασφαλές «εγώ» του, που αυτοθαυμάζεται για «σπουδαίο» επίτευγμά του;

Είναι παντελώς αδιάφορα και η αντιληπτική ικανότητα και το τι κουβαλάει μέσα του ο κάθε «αγωνιστής». Εξοργίζει όμως το μίσος για την χώρα, δήθεν στο όνομα της χώρας. Αλλά στην ουσία στο όνομα ενός χωρίς ηθικούς φραγμούς κομματικού μένους.
Κάτι που επιδεικνύει κι ένας άλλος υποψήφιος -κατά τα φαινόμενα- ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ν. Παππάς, πρώην μπασκετμπολίστας, αιωνόβιος φοιτητής της Νομικής (στην οποία μάλλον μπήκε με τα μόρια της συμμετοχής σε εθνικές ομάδες) και νυν κοινωνικός επαναστάτης χωρίς αιτία. Ο οποίος δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την κυβέρνηση «κυβέρνηση δολοφόνων», που «βιάζει τη Δημοκρατία». Δεν «κώλωσε» να υβρίσει τους πολίτες που την ψήφισαν, ως «βολεμένους» και «υπεύθυνους». Και δεν «μάσησε» να συμφωνήσει με τις «κρεμάλες».

Σε άπταιστα «κασιδιαρικά» ο κ. Παππάς εξέμεσε μένος, απερίγραπτη ασέβεια στους θεσμούς, στη λαϊκή ετυμηγορία και σε πολίτες. Ποιος; Ενας αναιδής και απαίδευτος που περιφέρεται σαν «σερίφης» της Αριστεράς και λαϊκός «εισαγγελέας».
Αλήθεια, κύριε Κασσελάκη, αυτή είναι η «πατριωτική Αριστερά σας», αυτό είναι το «νέο» που φέρνετε κι αυτά είναι τα «λαμπρά μυαλά» που θέλετε για το ευρωψηφοδέλτιό σας;

Ο άγριος πόλεμος Τσίπρα – Κασσελάκη για τα οικονομικά…

Κανονικός και άγριος πόλεμος με πλούσιο παρασκήνιο βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ Α. Τσίπρα και Στ. Κασσελάκη, με αφορμή το «δάνειο» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Left Media, ώστε να πληρωθούν οι εργαζόμενοι στα κομματικά ΜΜΕ.

Οι «κρίσιμες στιγμές», λένε όσοι ξέρουν παρασκήνιο, ήταν δύο: Όταν η «ΕΦΣΥΝ» αποκάλυψε την offshore του Στ. Κασσελάκη, η οποία παρανόμως δάνεισε το κόμμα, και η βίαιη αποπομπή του οικονομικού διευθυντή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Γεωργόπουλου. Ο οποίος ήταν προσωπική επιλογή και της απολύτου εμπιστοσύνης του Α. Τσίπρα. Η διαρροή χρεώθηκε στον αποπεμφθέντα διευθυντή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χθες πέρασε στην αντεπίθεση, αποκαλύπτοντας ότι το δάνειο του Στ. Κασσελάκη δόθηκε αφότου είχαν πληρωθεί οι εργαζόμενοι και το Δώρο Χριστουγέννων και το μισθό του Δεκεμβρίου και επεστράφη στις 4/1/2024. Αυτή όμως, όπως φαίνεται, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου στη σκληρή προσωπική αντιπαράθεση Α. Τσίπρα-Στ. Κασσελάκη…

…και το σκοτεινό παρασκήνιο

…Ο Α. Τσίπρας σύμφωνα με πληροφορίες, ενημερώθηκε εγκαίρως και αρμοδίως για τις ουσιαστικές προθέσεις του διαδόχου του. Γεγονός που εξηγεί -την ανεξήγητη για πολλούς- αιφνίδια «παρέμβασή» του, δύο ώρες πριν από την έναρξη του Συνεδρίου, τινάζοντας το Συνέδριο στον αέρα. Εξηγεί επίσης και την τελική αντεπίθεση του τέως προέδρου του κόμματος στο Συνέδριο της «Καθημερινής», με στόχο την κατεδάφιση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο διάδοχός του να έχει να διαχειριστεί «ερείπια».

Τι φέρεται ότι έμαθε ο Α. Τσίπρας και αντέδρασε «σαν να τον τσίμπησε μύγα»; Οι πληροφορίες λένε πως ο «ηγέτης» του ΣΥΡΙΖΑ έμαθε πως ο διάδοχός του θέλει να κάνει οικονομικό έλεγχο για τα δέκα τελευταία χρόνια, τα οποία είναι όλα επί της θητείας του Α. Τσίπρα. Εμαθε ακόμα ότι ο Στ. Κασσελάκης προτίθεται να ζητήσει δάνειο βάζοντας υποθήκη το κτίριο των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου.

Είναι αρκετοί οι «παλιοί» του ΣΥΡΙΖΑ που ξέρουν πως οποιαδήποτε ανακίνηση του θέματος «Γραφεία ΣΥΡΙΖΑ» εγκυμονεί κινδύνους. Και όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πως τα οικονομικά του κόμματος επί παντοκρατορίας του Α. Τσίπρα «μπορεί να κρύβουν φίδια», όπως λέει παλιό και έμπειρο στέλεχος του κόμματος. Το οποίο μπορεί να μην είναι τώρα στο κόμμα, αλλά οι υψηλές κομματικές θέσεις στις οποίες υπηρέτησε του δίνουν τη δυνατότητα να ξέρει…
Επομένως, «συνεχίζεται»…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Μπορεί η έρευνα της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων να επηρεάσει τη σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου της Ν.Δ.;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Αληθεύει ότι στην αντιπολίτευση αρχίζουν να διαπιστώνουν πως έχουν… ξεχάσει τους δύο προφυλακισμένους για τα Τέμπη, καθώς και ότι τα «λαϊκά δικαστήρια» μπορεί να γίνουν μπούμερανγκ;

ΑΠΟΡΙΕΣ-3

Ο Α. Λοβέρδος με τους «Δημοκράτες» έκλεψε το όνομα που ήθελε ο Στ. Κασσελάκης για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ;