Παρότι η συνάντηση έγινε με την επιβεβλημένη μυστικότητα, ο ρωσικός πύραυλος έσκασε μόλις 200 μέτρα μακριά από το σημείο συνάντησης του Ελληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, παίρνοντας τις ζωές 5 άμαχων Ουκρανών. Κι όμως, οι επαγγελματίες φιλορώσοι -και κατά τα άλλα «αντιφασίστες»- κατηγορούν τον Κ. Μητσοτάκη για… «κρυφή διπλωματία». Κανονικά, υποθέτω, έπρεπε να είχε ανακοινωθεί όλο το πρόγραμμα της συνάντησης των δύο ανδρών και μάλιστα με όλες τις λεπτομέρειες της διαδρομής και τον ακριβή χρόνο κάθε βήματος. Ωστε να μην αστοχήσει ο πύραυλος και να μη βρεθούν στη δύσκολη θέση τα ημιεπίσημα τρολ του Διαδικτύου να σιχτιρίζουν τον Πούτιν γιατί… αστόχησε!

Ας σοβαρευτούμε όμως. Ο πύραυλος δεν έχασε το δρόμο του και δεν έσκασε εκεί που έσκασε, την ώρα που έσκασε. Αλλωστε δεν το έκρυψε και η Μόσχα. Ο Κ. Μητσοτάκης θεωρείται «νόμιμος στόχος». Ο πύραυλος εξερράγη με εντολή Πούτιν. Ο οποίος -ορθώς- μέσα από τη συμβολική επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στη βομβαρδισμένη Οδησσό είδε να έρχεται ξανά στο παγκόσμιο προσκήνιο ο «ξεχασμένος» ιμπεριαλιστικός πόλεμος που κάνει στην Ουκρανία. Και ορθώς -από την πλευρά του- έστειλε ένα «μήνυμα». Στον απόηχο μάλιστα των πρόσφατων δημόσιων υπαινιγμών του περί πυρηνικού πολέμου. Ο Β. Πούτιν είναι απολύτως συνεπής ως πολεμοχαρής φασίστας.

Πόσο συνεπείς όμως είναι ημέτεροι υποστηρικτές του, οι οποίοι ταυτοχρόνως υποδύονται την «πατριωτική Αριστερά» ή τον σκέτο «πατριωτισμό»; Οσοι δηλαδή δεν ένιωσαν να θίγεται ο πατριωτισμός τους κι επομένως δεν έκριναν σκόπιμο να αντιδράσουν σε αυτήν την επιθετική συμπεριφορά της Μόσχας. Κοντά στο σημείο της έκρηξης δεν βρισκόταν ο ιδιώτης Κ. Μητσοτάκης. Ηταν ο πρωθυπουργός της χώρας. Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ήταν σε ιδιωτική τουριστική επίσκεψη. Εκπροσωπούσε την Ελλάδα. Και όλως… τυχαίως είναι και πρωθυπουργός μιας χώρας-μέλους της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Η επιθετική και τρομοκρατική ενέργεια ήταν κατά της Ελλάδας, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και ξεσηκώθηκαν οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. και του αμερικανικού υπ. Εξωτερικών. Γι’ αυτό και αντέδρασαν έντονα όλα τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ.

Ολοι «πλην Λακεδαιμονίων». Εδώ «λούφα και παραλλαγή» και άκρα του τάφου σιωπή. Αφωνία. Γιατί άραγε; Για να μη δώσουν πόντους στον Μητσοτάκη; Για να μη φανεί η διπλωματική ανυπαρξία τους; Για να κρυφτεί το σύμπλεγμα απέναντι σε μια Ελλάδα που έχει αναβαθμίσει το κύρος της και λογίζεται πλέον ως αξιόπιστος σύμμαχος της Δύσης και κομβικός γεωπολιτικός παράγων; Για να μην ενοχλήσουν τον φίλο τους και αιμοσταγή Πούτιν; Ο,τι κι αν είναι, είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Πολιτικά ευτελές και ανθρώπινα μικρόψυχο. Και σίγουρα καθόλου υπέρ των συμφερόντων της χώρας.

Και ο μεν ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβει -σαν τον «υπερήφανο» Κ. Αρβανίτη- την άοκνη προσπάθειά του να δυσφημήσει τη χώρα, θεωρώντας, ο αφελής, ότι δυσφημεί την κυβέρνηση και τον Κ. Μητσοτάκη. Το ΠΑΣΟΚ όμως; Και σε αυτό γίνεται πιστός ακόλουθος των κατασκευαστών της «Μαρίας του Εβρου», του «ψηφίσματος Αρβανίτη» και των fake news των ΜΚΟ; Και, τέλος, φτάνει η αξιοπρεπής και γενναία στάση του ευρωβουλευτή του Ν. Παπανδρέου για να σωθεί η τιμή ενός κόμματος το οποίο ήταν πάντα πατριωτικό;

ΑΙΧΜΗ

ΕΛΕΓΧΕΙ Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι από όσους εντρυφούν στα της Εκκλησίας που αναρωτιούνται ανοιχτά μήπως ο Ιερώνυμος έχει χάσει την πλειοψηφία στην Ιερά Σύνοδο. Ο Αρχιεπίσκοπος, με εμφανή αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, κατάφερε να κρατήσει σε πολύ λογικά επίπεδα τις αντιδράσεις της Εκκλησίας όσο βρισκόταν σε εξέλιξη η συζήτηση και ψήφιση του νομοσχεδίου για το γάμο των ομοφύλων.

Μετά την ψήφιση του νόμου, ουκ ολίγοι μητροπολίτες και υψηλόβαθμα στελέχη της Εκκλησίας βγήκαν στο αντάρτικο. Ο αρχιμανδρίτης του ναού της Αγ. Μαρίνας στην Ηλιούπολη διέπραξε την πρώτη αθλιότητα σε βάρος του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Π. Χρηστίδη και της οικογένειάς του. Εκτοτε κλιμακώθηκαν οι ανεκδιήγητες ενέργειες, με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό δύο βουλευτών (Δ. Μπιάγκη του ΠΑΣΟΚ και Αλ. Αυλωνίτη του ΣΥΡΙΖΑ) από την Εκκλησία, με πρωτοβουλία του μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, Νεκτάριου. Επειδή ψήφισαν υπέρ του γάμου των ομοφύλων. Ο σκοταδισμός είναι καταφανής. Οπως και η αναίρεση του χριστιανισμού, ο οποίος όχι μόνο δεν διώχνει από την εκκλησία, αλλά προσπαθεί να προσελκύσει και τους αμαρτωλούς.

Ο σκοταδισμός είναι πυκνός. Ωστόσο δεν μπορεί να αποκρύψει την απροσχημάτιστη πλέον προσπάθεια της «σκληρής τάσης» της Ι.Σ. να εισπηδήσει στις πολιτικές εξελίξεις. Οι εν λόγω μητροπολίτες λειτουργούν πλέον απροκάλυπτα σαν κομματάρχες του Κ. Βελόπουλου και του Δ. Νατσιού. Και σαν εχθροί της κυβέρνησης και των κομμάτων που στήριξαν την ισότητα στο γάμο. Οσο ο κ. Ιερώνυμος είχε τον έλεγχο της Ι.Σ. τέτοιες ακρότητες είχαμε να τις δούμε από την εποχή των ταυτοτήτων και των λαοσυνάξεων.

Η «σκληρή» τάση της Εκκλησίας διεκδικεί πολιτικό ρόλο. Φτάνοντας μάλιστα σε λαϊκιστικές ακρότητες του τύπου «δεν θέλω να δω ξανά πολιτικό στα μάτια μου». Μεταξύ άλλων «αμαρτιών» θέτει άθελά της (;) θέμα διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Μήπως  ωριμάζουν λοιπόν οι συνθήκες ώστε να γίνει αυτός ο πολυσυζητημένος διαχωρισμός; Οχι με όρους πεζοδρομίου, αλλά συντεταγμένα και με πρωτοβουλία της Πολιτείας.

Πολεμικό κλίμα στις σχέσεις Πολάκη-Τσίπρα

Οσοι γνωρίζουν τα «μυστικά» του ΣΥΡΙΖΑ, λένε ότι οι σχέσεις Π. Πολάκη-Α. Τσίπρα δεν είναι απλώς «παγωμένες», αλλά έχουν περάσει σε πολεμικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι από το χθεσινό show-κρεσέντο κακοήθειας του Π. Πολάκη στο επεισόδιο με τον Θ. Πλεύρη δεν στάθηκαν στο θησαυρό «μάγκικων» μαργαριταριών που πέταξε ο «αψύς» («σιωπή Πλεύρη», «μουρμού», «δεν θα κορδίζει ο Πλεύρης», «όταν είμαι εγώ μπροστά σιωπή», «άντε μπράβο» κ.ά.). Αλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά και δεν θα είναι και η τελευταία. Αλλού στάθηκαν. Οταν ο Θ. Πλεύρης τού είπε, μιλώντας για τη Novartis, «σε άδειασε ο Τσίπρας», ο Π. Πολάκης, σαν τον διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα, τινάχτηκε και του απάντησε: «Αυτά να τα πεις στον Τσίπρα, όχι σε εμένα». Κι όπως σημείωναν, «είναι άλλο πράγμα οι  μεταμεσονύχτιες “εύθυμες’’ αναρτήσεις στο fb κι άλλο να τα λέει μέσα στη Βουλή»…

Βαθαίνει το ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ

Κατά πάσα πιθανότητα, στη σημερινή ψηφοφορία για το νομοσχέδιο που προβλέπει τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων δεν θα υπάρξει ανοικτή διαφοροποίηση από βουλευτές ή βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στο «όχι» που έχει επιβάλει ο Ν. Ανδρουλάκης. Εκτός δραματικού απροόπτου. Αυτή όμως είναι μόνο η επιφάνεια. Καθώς ο συγκεντρωτικός τρόπος λειτουργίας του Ν. Ανδρουλάκη και της ηγετικής ομάδας που έχει συγκροτήσει έχει προκαλέσει αντιδράσεις, οι οποίες «κρατιούνται» για μετά τις εκλογές. Οι διαφωνούντες βουλευτές, οι οποίοι όπως λένε οι πληροφορίες δεν είναι μόνο δύο (Ο. Κωνσταντινόπουλος και Ν. Γιαννακοπούλου), δεν είναι διατεθειμένοι να δημιουργήσουν πρόβλημα στο κόμμα 3 μήνες πριν από τις ευρωεκλογές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσουν ή ότι στον κατάλληλο χρόνο δεν θα κάνουν την πρόσθεση των λαθών που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ και τα καταλογίζουν στην ηγεσία…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Είναι γνωστό ότι η «προλεταριακή ηθική» είναι τόσο σκληρή όσο ο προτεσταντισμός. Πώς τα κατάφερε ο Δ. Κουτσούμπας με τις φοιτήτριες και τους sugar daddies να την ξεπεράσει;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Αληθεύει ότι το αγαπημένο τραγούδι του Ν. Ανδρουλάκη είναι το «Πότε Βούδας, πότε Κούδας» του μακαρίτη Ρασούλη;