Ωστόσο, μοιάζει με ελληνική κωμωδία τόση φασαρία για να ψηφιστεί ο εξής… ένας. Γιατί εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ για αρχηγό με υποψηφίους τον Αλέξη, τον Τσίπρα και τον Αλέξη Τσίπρα δεν τις λες και εκλογές.

Τις λες κατάργηση του αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ και ανάδειξη του αρχηγικού με όλα τα συμπαρομαρτούντα του ενός ανδρός αρχή. Και αυτό δεν μπορείς να το πεις για τα αστικά κόμματα που έχουν μακρά ανάλογη παράδοση, αλλά θα το πεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, που ο Τσίπρας προκάλεσε εκλογές από τη βάση για δύο λόγους:

Πρώτον, για να φέρει το κόμμα στα μέτρα του, επιβάλλοντας σιωπητήριο στην εσωκομματική του αντιπολίτευση, και, δεύτερον, για να εξασφαλίσει την παραμονή του ως αρχηγός ακόμη κι όταν θα σπάσει τα μούτρα του στις επερχόμενες εκλογές, Μάη μήνα 2023. Ποιος θα του πει: «Αλέξη, έχασες για πέμπτη φορά, άντε τώρα σπίτι σου», όταν αυτός θα μπορεί να απαντήσει: «Μα, έχω μόλις  ένα χρόνο που με εξέλεξε αρχηγό ο λαός μου».

Αυτή είναι η δεύτερη φορά που χρησιμοποιεί μια εκλογική διαδικασία ως σφουγγάρι των ανομημάτων του. Το έκανε μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015, όταν από τη Βουλή είπε ότι ο λαός βρήκε σωστό που παρέδωσε ως ενέχυρα τα ασημικά της χώρας, αλλά και το σκληρό Μνημόνιό του, αφού τον ξαναψήφισε! Τώρα θα λέει ότι δεν τον ψήφισε ο κομματικός λαός για ενιαύσιο αρχηγό, αλλά για τετραετή, τουλάχιστον. Θα μου πείτε, και τι ζητάει; Δεκαεννέα χρόνια παραμονής στην αρχηγία, όταν στη σοβιετική Ρωσία, αλλά και στη μετασοβιετική, ο αρχηγός γερνά σφιχταγκαλιασμένος με την εξουσία…

Ποιο άλλο στόχο είχε η εκλογή του Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αντίπαλο; Την αποδυνάμωση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που επιδιώκει την εφαρμογή του προγράμματος του ρεαλιστικού σοσιαλισμού, προσβλέποντας στην υποστήριξη μέρους της κοινωνίας, στην οποία Μνημόνια, πανδημία, ακρίβεια έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην καθημερινότητά της και θεωρεί ότι ο Τσίπρας είναι έτοιμος να την «ξεπουπουλιάσει».

Ο ίδιος τι θέλει; Να προχωρήσει το σχέδιο αστικοποίησης της Αριστεράς από εκεί που το άφησε, με αγαστές σχέσεις διαπλοκής με τους ντόπιους ολιγάρχες, σχέσεις στοργής με την Αμερική, επιλεκτική διγλωσσία προς Βρυξέλλες και άκρατο λαϊκισμό μέσα.

Πού θα στηριχτεί; Στα στελέχη που γλυκάθηκαν από την εξουσία 2015-2019, στους ενδοΠΑΣΟΚους που ξερογλείφονται για εξουσία και επιλεκτικά σε πρόσωπα που, χωρίς στενή σχέση με την Αριστερά ως τεχνοκράτες, καταγράφονται στον προοδευτικό χώρο.

Και το σύνθημα; «Πάμε για μια νέα αρχή», ή κάπως έτσι. Αλλά «νέα αρχή» με δύο καμπούρες, ως βακτριανή καμήλα -καταστροφική διακυβέρνηση 2015-19 και αντιπολίτευση για τα μπάζα 2019-2023- γίνεται; Δεν γίνεται…