ΣΤΗΝ πραγματικότητα ο πλειστηριασμός του σπιτιού έγινε με βάση νόμο που ψήφισε και εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση. Για την ακρίβεια, στις 20 Μαρτίου 2019. Τότε που ξεκίνησαν και οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί σε συμβολαιογραφικά γραφεία παρουσία της Αστυνομίας. Τότε που ο Τσακαλώτος «εξηγούσε» ότι οι πλειστηριασμοί είναι δίκαιοι, γιατί έτσι επιβάλλεται κοινωνική δικαιοσύνη στους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Τότε που ο Λαφαζάνης έτρωγε ξύλο από τις αστυνομικές δυνάμεις προσπαθώντας να σταματήσει τη διενέργεια πλειστηριασμών. Τότε που η παρεμπόδιση πλειστηριασμού έγινε ποινικό αδίκημα, που τιμωρείται με φυλάκιση ενός έτους. Τότε που άνοιξε ο δρόμος στα funds και στους servicers δανείων.

ΕΝΤΑΞΕΙ, είναι γνωστό πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν διστάζει να καταγγείλει πολλά πράγματα που έκανε ο ίδιος. Οπως την αύξηση των έμμεσων φόρων. Τώρα ζητάει τη μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα, που ο ίδιος εκτίναξε. Τώρα καταγγέλλει ιδιωτικοποιήσεις, ενώ ήταν εκείνος που συμφώνησε και ίδρυσε το Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων, στο οποίο πέρασε όλη η δημόσια περιουσία. Τόλμησε να δηλώσει την αντίθεσή του και να μην υπερψηφίσει ακόμα και τη συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα, που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε ολοκληρώσει.

ΑΛΛΑ τώρα με τους πλειστηριασμούς πραγματικά το τερμάτισε. Αλήθεια, πιστεύει ότι με αυτόν τον αστείο τρόπο θα καταφέρει να κερδίσει έστω και κάποιους λίγους ψηφοφόρους; Νομίζει πως οι πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρου;

ΑΣ αφήσουμε, όμως, τον Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική του απόγνωση, που διαρκώς φουντώνει όσο πλησιάζουν οι κάλπες.

ΑΣ δούμε λίγο τη «συμπεριφορά» των τραπεζών. Σκάνε τεράστια δάνεια. Υπάρχουν επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο και άφησαν χρέη 500 εκατομμυρίων ευρώ σε τράπεζες. Και τι έγινε; Τίποτα. Οι επιχειρηματίες συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους σε άλλες εταιρίες. Δεν τρέχει τίποτα. Και το παίζουν και… ευυπόληπτοι.

ΑΠΟ την άλλη, οι τράπεζες πάνε και κυνηγούν απλούς πολίτες, που λόγω της κρίσης δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις.

ΔΗΛΑΔΗ, στην Ισπανία που προ δεκαετίας έγιναν κάποιες χιλιάδες εξώσεις, «σώθηκαν» οι τράπεζες ή η χώρα;

ΕΧΟΥΜΕ πληρώσει όλοι οι πολίτες αρκετά δισεκατομμύρια για τις απανωτές ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών. Πρέπει να υπάρξει ένα πλέγμα προστασίας. Να βρίσκεται μια λύση. Και οι τράπεζες να παίρνουν κάποια λεφτά και οι πολίτες να μην πετιούνται στο δρόμο. Ετσι κι αλλιώς τα funds αγοράζουν τα δάνεια στο 5% της αξίας τους. Δεν θα μπορούσαν οι τράπεζες στις «δύσκολες υποθέσεις» να βρουν μια συμβιβαστική λύση; Και, βέβαια, μπορούν, αλλά δεν το θέλουν. Εδώ οφείλει να παρέμβει η κυβέρνηση και να αλλάξει την κατάσταση.