Από το τέλος Φεβρουαρίου, που ξεκίνησε ο πόλεμος, ως τις 8 Νοεμβρίου το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών κατέγραψε 1.024.841 Ουκρανούς πρόσφυγες στη χώρα. Αυτός δεν είναι ο ακριβής τους αριθμός, δεδομένου ότι έχουν δικαίωμα παραμονής 90 ημερών χωρίς υποχρέωση καταγραφής. Από εκεί και πέρα και ως τις 28 Φεβρουαρίου 2023 αρκεί να αποδείξουν στις Αρχές ότι αιτήθηκαν άδεια παραμονής, ασχέτως αν την έλαβαν. Οσοι από τους καταγεγραμμένους πήγαν σε άλλες χώρες της Ε.Ε. ή γύρισαν πίσω στην Ουκρανία δεν είχαν υποχρέωση να διαγραφούν από τα μητρώα. Αυτό σημαίνει ότι ο πραγματικός αριθμός των Ουκρανών προσφύγων στη Γερμανία είναι πολύ μικρότερος. Βάσει του υπουργείου Εσωτερικών, το 84% αυτών των προσφύγων είναι γυναίκες και το 58% έφτασαν στη Γερμανία με τα παιδιά τους.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Το ενδιαφέρον αφορά την ένταξή τους στην αγορά εργασίας. Η έρευνα του Ιfo έδειξε ότι περίπου το 20% βρήκε δουλειά -αν και περίπου οι μισοί κατώτερη των προσόντων τους. Το ένα τρίτο των προσφύγων θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα, αλλά οι περισσότεροι επιθυμούν να μείνουν στη Γερμανία τουλάχιστον άλλα δύο χρόνια, ίσως και για πάντα. Τον Αύγουστο το Ομοσπονδιακό Γραφείο Εργασίας κατέγραψε 109.000 Ουκρανούς με σταθερή εργασία στη Γερμανία, εκ των οποίων οι 51.000 προστέθηκαν μετά τον πόλεμο.
Σύμφωνα με το Ιfo, μεγάλο αριθμό Ουκρανών μηχανικών, τηλεφωνητών και άλλων ειδικοτήτων απορρόφησαν κολοσσοί τύπου Siemens, Deutsche Bahn κ.λπ. Χιλιάδες άλλοι εξασφάλισαν ελάχιστο επίδομα διαβίωσης με τη μεσολάβηση των γερμανικών συνδικάτων, ενώ στις λίστες του γερμανικού ΟΑΕΔ εμφανίζονται 609.000 Ουκρανοί. Κατά τη γερμανική ΕΛ.ΣΤΑΤ. (Destatis), πριν από τον πόλεμο οι Ουκρανοί αποτελούσαν το 1,3% του αλλοδαπού πληθυσμού της χώρας.