ΚΑΠΟΥ εδώ τελειώνει και η πλάκα. Γιατί η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή έως δραματική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις φαίνεται να έχει χάσει οριστικά τη δεύτερη θέση από το ΠΑΣΟΚ, ενώ κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ενός σκληρού ντέρμπι για την τρίτη θέση με το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.

ΑΣ εστιάσουμε, όμως, στο πραγματικό θέμα, στον Αλέξη Τσίπρα. Σε έναν πολιτικό αρχηγό που πρόλαβε να ξεθωριάσει, πολύ πριν ξεθωριάσουν οι αφίσες του.

ΚΑΙ ας αρχίσουμε ανάποδα. Γιατί παραιτήθηκε ο Τσίπρας πέρσι το καλοκαίρι; Γιατί συνειδητοποίησε με τρομερή χρονοκαθυστέρηση αυτό που είχε συνειδητοποιήσει η ελληνική κοινωνία εδώ και χρόνια. Πως -όπως είχε πει η Μελίνα Μερκούρη πριν από πολλά χρόνια- πλέον δεν αρέσει.

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να πίστευε μέχρι τις περσινές κάλπες ότι το αποτέλεσμα θα έβγαζε ντέρμπι. Τελικά έχασε με 41%-20% και με 41%-17%, ενώ το 2019 είχε χάσει με 32%-23% και 40%-31%. Πόσες ήττες να αντέξει ακόμα; Και το χειρότερο δεν ήταν οι ήττες. Το χειρότερο ήταν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέρρεε ακόμα πιο χαμηλά, ακόμα κι αν ο Τσίπρας παρέμενε στην ηγεσία του. Γιατί δεν είναι ο Κασσελάκης η αιτία της κατάρρευσης. Ο Κασσελάκης έτυχε απλά να βρίσκεται στο τιμόνι του κόμματος.

Ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν, έφυγε γιατί κατάλαβε πως δεν θα είχε μέλλον. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μπει στο δρόμο της επιστροφής σε μονοψήφια ποσοστά.

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεθώριασε το 2015. Τότε που, αμέσως μετά τον εκλογικό θρίαμβο που πέτυχε, παραλίγο να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρώπη. Τότε που έκλεισε τις τράπεζες. Τότε που έκανε τα ακριβώς αντίθετα από όσα δεσμευόταν, κάνοντας τη μια κωλοτούμπα μετά την άλλη.

ΚΑΙ επειδή πολλά ακούγονται και γράφονται τον τελευταίο καιρό περί… επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με κάποιο νέο κόμμα, το μόνο που μπορεί να σημειώσει κανείς είναι πως οι αυταπάτες δεν έχουν τέλος. Πλάκα θα έχει να το δούμε κι αυτό. Γιατί, αν «επιστρέψει», τότε θα βιώσει με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο την απόρριψη της κοινωνίας.

ΠΑΝΤΩΣ, καλό θα ήταν να παραμείνουν οι αφίσες του Αλέξη Τσίπρα όπου υπάρχουν. Για να θυμούνται όλοι οι Ελληνες τη μεγαλύτερη πολιτική αυτ-απάτη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.