Πίσω όμως από τη λαμπερή βιτρίνα κρύβεται μια ζοφερή πραγματικότητα στον τομέα της Δημόσιας Υγείας, αντανακλώντας τη μετα-πανδημική κατάσταση σε ολόκληρη την Μπελπαέζε (την «Ομορφη Χώρα», όπως αποκαλούν οι Ιταλοί τη χερσόνησό τους).

«Η κατάσταση που επικρατεί στους σταθμούς Πρώτων Βοηθειών και στα τμήματα Επειγόντων Περιστατικών της Τοσκάνης αποτελεί ντροπή για χώρα του G7», κατήγγειλαν σε οργισμένη επιστολή τους περίπου 300 γιατροί και νοσοκόμοι της φλωρεντινής περιφέρειας.

Οι διορισμένοι από το πολιτικό σύστημα διοικητές κωφεύουν επιδεικτικά, βάζοντάς τους δικαιολογημένα ψύλλους στ’ αφτιά. Οι υγειονομικοί θεωρούν πλέον ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο απαξίωσης του ιταλικού ΕΣΥ, προκειμένου οι δομές και οι υπηρεσίες του να ιδιωτικοποιηθούν.  Ομως, χωρίς Δημόσιο Σύστημα Υγείας θα πεθάνουν πολλοί ασθενείς, καταγγέλλουν οι αγανακτισμένοι υγειονομικοί της Τοσκάνης, που έχουν ξεπεράσει τα όριά τους.

Η πιο ανησυχητική ένδειξη είναι ότι τρία χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, αφού βίωσαν τον εφιάλτη του Μπέργκαμο και σήκωσαν ένα τεράστιο βάρος, οι Ιταλοί γιατροί και νοσηλευτές διαπιστώνουν ότι το κράτος όχι μόνο δεν προσπαθεί να βελτιώσει τις δημόσιες υποδομές, αλλά μάλλον τις σπρώχνει σε αργό θάνατο.

Γι’ αυτό οι 300 (που εκπροσωπούν υπερκομματικά και χωρίς συνδικαλιστικά καπέλα χιλιάδες συναδέλφους τους σε άλλες ιταλικές περιφέρειες) απείλησαν με ομαδική παραίτηση, αν δεν πάψει η υποστελέχωση, που τους έχει κάψει σωματικά και ψυχικά εδώ και χρόνια, και αν δεν δοθούν κονδύλια για τον κατάλληλο εξοπλισμό. «Δεν με ενδιαφέρει να μου δώσουν αύξηση 1.000 ευρώ για να το βουλώσω.

Χωρίς περισσότερους συναδέλφους, κλίνες και φάρμακα θα αναγκαστώ να τα βροντήξω για τον ιδιωτικό τομέα και στο τέλος δεν θα μείνει κανείς στις δημόσιες δομές υγείας να φροντίζει τον κόσμο», τόνισε ένας από τους 300 στην «Il Fatto Quotidiano». Πάσα ομοιότης με άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ΔΕΝ είναι συμπτωματική.