ΝΑΙ, είναι παράλογο ότι δεν έχει ολοκληρωθεί το έργο τηλεδιοίκησης σιδηροδρόμων εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά, ακόμα και αν είχε ολοκληρωθεί το έργο και πάλι κάποιος σταθμάρχης θα είχε την ευθύνη να «καθοδηγεί» τα τρένα. Γιατί, ωραία τα λέμε ότι πρέπει να γίνει ψηφιοποίηση και αυτοματοποίηση των συστημάτων ασφαλείας, αλλά πάντοτε θα εμπλέκεται ο ανθρώπινος παράγοντας.

ΠΑΝΤΟΤΕ θα υπάρχει κάποιος που θα πρέπει να πατάει το κουμπί. Εκτός κι αν θεωρούμε ότι είναι λογικό κάθε μέρα να πηγαίνουν τρένα αντίθετα στις ίδιες ράγες και να φρενάρουν χάρη στο σούπερ ντούπερ ψηφιακό σύστημα τηλεδιοίκησης. Ισως, να βγαίνει και ένα καθημερινό δελτίο που να μας ενημερώνει σε στιλ «σήμερα αποφεύχθηκαν πέντε συγκρούσεις συρμών, η χώρα διαθέτει το καλύτερο ψηφιακό σύστημα στον κόσμο».

Η υψηλή τεχνολογία προχωράει και κατακτά την καθημερινότητά μας. Οφείλουμε να την εκμεταλλευτούμε, για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και πιο ασφαλή. Ο ανθρώπινος παράγοντας, όμως, δεν έχει εκλείψει.

ΑΥΤΟ που αποκαλούμε «κράτος» δεν είναι κάτι απρόσωπο. Εχει ονοματεπώνυμο. Είναι συγκεκριμένοι άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά. Κάποιοι είναι πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι σε οργανισμούς. Κάποιοι διευθυντές και τμηματάρχες. Κάποιοι σταθμάρχες και κλειδούχοι. Και το θέμα δεν αφορά μόνο στους σιδηρόδρομους.

ΑΦΟΡΑ στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα υπουργεία, στους δήμους, στις περιφέρειες, στους φορείς, σε κάθε δημόσια υπηρεσία.

ΟΣΟ δεν υπάρχει μια ανεξάρτητη αρχή στα πρότυπα του ΑΣΕΠ, η οποία να αξιολογεί και να ελέγχει κάθε δημόσιο υπάλληλο από την κατώτερη έως την ανώτερη βαθμίδα, τότε τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

ΑΣ μην κρυβόμαστε άλλο πίσω από το δάχτυλό μας. Δεν γίνεται όλοι να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Είτε επειδή δεν μπορούν είτε επειδή δεν θέλουν. Αυτοί, πρέπει να απολυθούν. Και να αντικατασταθούν από άλλους. Δεν μπορεί να μην είναι ακατάλληλο έως επικίνδυνο ούτε το 1% των δημοσίων υπαλλήλων.

ΕΤΣΙ μπορεί να αλλάξει το κράτος. Δεν υπάρχει πια χρόνος για μερεμέτια. Αυτό γίνεται εδώ και δεκαετίες. Τώρα χρειάζεται «ξήλωμα». Αλλιώς, ας κάνουμε… ΕΔΕ και ας κοροϊδευόμαστε μέχρι το επόμενο λάθος, μέχρι την επόμενη τραγωδία.

ΚΑΙ ας αποφασίσει πλέον η κυβέρνηση. Πότε υπάρχει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος. Αν προχωρήσει σε πραγματική και αυστηρή αξιολόγηση στο Δημόσιο, οπότε και θα ξεσηκωθούν η αντιπολίτευση και οι εργατοπατέρες, ή τώρα που διαχειρίζεται τη δικαιολογημένη οργή της κοινωνίας;