ΣΕ ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, ο χρόνος που απαιτούταν για να ξεκινήσει ένα έργο ξεπερνούσε ακόμα και τον προβλεπόμενο χρόνο υλοποίησής του.

ΤΟ βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Δεν είναι μόνο το σύστημα τηλεδιοίκησης στο σιδηρόδρομο. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να ολοκληρωθούν οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι. Ο δρόμος Πύργου – Πατρών φτιάχνεται εδώ και… δεκαετίες, το ίδιο και το μετρό Θεσσαλονίκης. Και ένα σωρό άλλα μικρά και μεγάλα πράγματα. Εδώ χρειάστηκε ένας χρόνος για την ανάπλαση της πλατείας Συντάγματος.

ΚΑΙ δεν είναι μόνο τα έργα. Μέχρι πριν από λίγο καιρό απαιτούνταν δύο, τρία, ακόμα και πέντε χρόνια για να εκδοθεί μια σύνταξη. Τώρα πια, ευτυχώς, όχι. Αλλά δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχία το αυτονόητο.

ΠΟΙΟΙ φταίνε για όλη αυτή τη χρονοκαθυστέρηση; Οι κυβερνήσεις, οι δήμοι, οι περιφέρειες, οι φορείς, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι εργολάβοι, οι συνδικαλιστές. Γιατί συμβαίνουν οι καθυστερήσεις; Οι λόγοι είναι πολλοί. Ανικανότητα, ανευθυνότητα, γραφειοκρατία, ιδεοληψίες, μίζες.

ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν περιμένει κανείς να γίνουμε Ελβετία και να δουλεύουν όλα ρολόι. Αλλά τι να πεις όταν για ένα μικρό έργο σε περιφέρεια που θα ολοκληρωνόταν σε 4 μήνες χρειάστηκαν τελικά 47; Δηλαδή, αντί για 4 μήνες, τους πήρε 4 χρόνια; Και αυτή η περίπτωση προέρχεται από τα στοιχεία του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

ΜΠΟΡΕΙ να γίνει κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Θεωρητικά, ναι. Στην πράξη, είναι άγνωστο αν μπορούν να αλλάξουν τα πάντα όλα.

ΕΙΝΑΙ βέβαιο πως σε λίγους μήνες θα γίνουν στο σιδηρόδρομο όσα δεν έχουν γίνει εδώ και χρόνια. Θα ολοκληρωθεί το σύστημα τηλεδιοίκησης. Θα μπαίνουν δύο δύο σε βάρδια οι σταθμάρχες. Και ό,τι άλλο χρειάζεται.

ΣΤΑ υπόλοιπα, όμως, θα γίνει κάτι;

ΝΑΙ, η ψηφιοποίηση βοηθάει. Μπορεί να κάνει να τρέξουν τα πράγματα. Αλλα, δυστυχώς, δεν μπορεί να κατασκευάσει δημόσια έργα.

ΜΠΟΡΟΥΝ, όμως, να ψηφιοποιηθούν όλες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες των συμβάσεων και της υλοποίησής τους. Μπορούν να μπουν και «ποινές» για μη τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων. Να υπάρχουν συνέπειες και για τους φορείς που έχουν προκηρύξει το έργο, αλλά και για τους αναδόχους που το εκτελούν. Οχι να αυξάνεται ο προϋπολογισμός. Βαριές συνέπειες. Να χάνουν τη θέση τους οι ανευθυνο-υπεύθυνοι των δημόσιων φορέων και υπηρεσιών. Να χάνουν το έργο οι εταιρίες, αν υπάρχει δική τους ευθύνη, και να μην μπορούν να συμμετέχουν σε άλλους διαγωνισμούς. Ας σκεφτούν και τίποτε άλλο αυτοί που νομοθετούν. Ας βρουν τις λύσεις.

ΑΥΤΟ το μπάχαλο, πάντως, δεν μπορεί να συνεχιστεί.