Το ερώτημα που εύλογα προέκυψε χθες δεν ήταν γιατί αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ η ομάδα Αχτσιόγλου, αλλά πώς είχε παραμείνει τόσο καιρό εντός κόμματος.

Μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε στην «bad bank» της Αριστεράς, για να χρησιμοποιήσουμε τον οικονομικό όρο που γνωρίσαμε από τις τράπεζες, οι οποίες δημιούργησαν ειδικές μονάδες προκειμένου να στοιβάξουν τα «κόκκινα» δάνεια.

Ποιος μπορεί να παραμείνει σε ένα κόμμα με επικεφαλής τον Κασσελάκη, ο οποίος έχει ως όραμα την Ελλάδα των περασμένων δεκαετιών, με τους νοικοκύρηδες που είχαν «καθαρά τα σπίτια τους» και βασικά στελέχη τον Πολάκη και τον Νίκο Παππά;

Οι ευθύνες για το κατάντημα του κόμματος ανήκουν κατά κύριο λόγο στον Τσίπρα, ο οποίος από το 2019 και μετά, αντί να δουλέψει για την ιδεολογική και προγραμματική ανασυγκρότηση, αφέθηκε στην τοξικότητα και πίστεψε ότι θα κέρδιζε τον Μητσοτάκη με προσωπικές επιθέσεις και χτυπήματα από τα ελεγχόμενα τρολ του Διαδικτύου.

Για τον Τσίπρα έφταιγαν όλοι: οι «αργυρώνητοι» δημοσιογράφοι, οι «κάλπικες» δημοσκοπήσεις, ο «εφιάλτης Μητσοτάκης που έχει οικογενειακή παράδοση την αποστασία», αλλά όταν δεν μπορείς να αντικρίσεις την πραγματικότητα, είναι βέβαιο ότι δεν είσαι ικανός να εκπροσωπήσεις την κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίσθηκε στο 17% επί Τσίπρα και δεν φταίνε για αυτό ούτε η εσωκομματική αντιπολίτευση ούτε τα «πετσωμένα μέσα ενημέρωσης», αλλά η πολιτική ανυπαρξία του κόμματος μπροστά στις νέες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Ο Κασσελάκης κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές ποντάροντας στην απελπισία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που επέλεξαν ως αρχηγό έναν «ουρανοκατέβατο», ο οποίος τους υποσχέθηκε και αυτός ότι μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη.

Το λαχείο δεν βγήκε, μέσα σε χρόνο-ρεκόρ ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να γκρεμίσει ο ίδιος την εικόνα του μέσα από τις ρηχές παρεμβάσεις, την υπερέκθεση του «εγώ» του και την αδυναμία να εκφράσει μια πρόταση που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον των πολιτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κονταροχτυπιέται με το ΚΚΕ για να παραμείνει στην τρίτη θέση, η δημοτικότητα του Κασσελάκη κατρακύλησε στην έκτη θέση και τα μισά στελέχη του κόμματος την «κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια», καταγγέλλοντας αντιδημοκρατικές συμπεριφορές από τον νέο πρόεδρο.

Ο Κασσελάκης υποστηρίζει ότι θέλει να φτιάξει ένα νέο «πολιτικό κέντρο», αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μάλλον προς την ΕΔΗΚ της δεκαετίας του ’80, όταν από κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης το 1974 κατέληξε σε μία σφραγίδα.

Ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει τις δυνάμεις της Αριστεράς, άλλωστε, αυτή η πτέρυγα έχει ήδη αποχωρήσει, αλλά ούτε μπορεί να προσελκύσει κεντρώους ψηφοφόρους, εκεί κυριαρχεί η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, ενώ κάπου στριμώχνεται και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη.

Ο Κασσελάκης θα κριθεί οριστικά στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, όμως ο δρόμος μέχρι να φτάσει εκεί είναι μακρύς, το πολιτικό του έλλειμμα αποκαλύπτεται σε κάθε του δημόσια παρέμβαση και το κενό που αφήνει καλύπτεται ακαριαία.

Ενδεχομένως να έχει δεχθεί αδίκως κριτική από τα μέλη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, δεν είναι αρχηγός παρά μόνο τους τελευταίους δύο μήνες, όμως στην πολιτική κάθε μέρα μετρά και οι καταστροφές μπορούν να συντελεστούν σε μία στιγμή. Ας ρωτήσει και τον μέντορά του, Αλέξη Τσίπρα, που το καλοκαίρι του 2015 οδήγησε τη χώρα ένα βήμα από τον γκρεμό του Grexit, αν και βρισκόταν στην εξουσία μόλις για πέντε μήνες.