Με σαιξπηρικούς όρους μιλώντας, στη διανομή των ρόλων το «φάντασμα» είναι ο Κάρλες Πουτζδεμόν και ο «ανόητος» ο Πέδρο Σάντσεθ.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Το πρόσφατο ψυχόδραμα με τα «παραιτούμαι-δεν παραιτούμαι», λόγω των φερόμενων σκανδάλων της γυναίκας του, εμφάνισε έναν σοσιαλιστή πρωθυπουργό που χάνει τον έλεγχο της κατάστασης. Αν οι κάλπες των καταλανικών εκλογών δεν βγάλουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, τότε η κυβερνητική σταθερότητα στη Μαδρίτη θα αποτελέσει παρελθόν – χωρίς αυτό να ανησυχεί ιδιαίτερα τους νατοϊκούς συμμάχους της Ισπανίας. Σε βασικές επιλογές, το Σοσιαλιστικό και το Λαϊκό Κόμμα συμπίπτουν, χωρίς να υποτιμώνται οι εσωτερικές διαφορές τους…
Τον Νοέμβριο του 2017, ο Κάρλες Πουτζδεμόν διέφυγε κρυμμένος σε μία καρότσα για να μη συλληφθεί και δικαστεί ως στασιαστής και αποσχιστής του ισπανικού κράτους. Αυτές τις μέρες βγάζει γλώσσα σε εκείνη του την περιπέτεια, χαμογελώντας περιπαικτικά πίσω από το τζάμι ενός αυτοκινήτου, σε μια προεκλογική αφίσα που έχει κατακλύσει τους δρόμους της Βαρκελώνης. Τυπικά, εξακολουθεί να είναι φυγάς και κινεί τα νήματα της καταλανικής αυτονομιστικής δεξιάς από την άλλη πλευρά των συνόρων, στο Περπινιάν της Γαλλίας. Το δικαίωμα να πλησιάσει τόσο πολύ τον «τόπο του εγκλήματος» του το έδωσε η γενική αμνήστευση που υποσχέθηκε ο Σάντσεθ, προκειμένου να σχηματίσει πέρυσι τη γνωστή, εύθραυστη πλειοψηφία στη Βουλή της Μαδρίτης με τη στήριξη Αριστεράς και περιφερειακών κομμάτων.
Ο Σάντσεθ προσεύχεται το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Καταλονίας να βγει πρώτο με καλό ποσοστό στις αυριανές κάλπες, ώστε να αποτραπεί μια νέα πλειοψηφία αριστερών και δεξιών Καταλανών αυτονομιστών στην τοπική κυβέρνηση (Generalitat) της Βαρκελώνης. Σε διαφορετική περίπτωση, ο ίδιος θα καθίσει σε αναμμένα κάρβουνα και ο Πουτζδεμόν θα ανακατεύει την πυροστιά από την εγγύς αλλοδαπή.