Ναι, η Δύση καταδικάζει και καταγγέλλει το Κατάρ για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για καταστολή των δικαιωμάτων των γυναικών και των ατόμων ΛΟΑΤΚΙ+, για περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου και για διαφθορά. Την ίδια στιγμή όμως, παραδέχεται ότι το Κατάρ, ως ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές υγροποιημένου φυσικού αερίου στον κόσμο αποτελεί μια βασική εναλλακτική της Ε.Ε. έναντι του ρωσικού πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Ετσι διχασμένοι πρέπει να αισθάνθηκαν και οι παικτες της Γερμανίας που από τη μία συμμετέχουν κανονικά στη διοργάνωση και από την άλλη στην αναμνηστική φωτογραφία επέλεξαν να ποζάρουν κρατώντας τα στόματά τους κλειστά, επειδή δεν τους επετράπη -όπως και σε Αγγλία και Ολλανδία- να φορέσουν το περιβραχιόνιο διαμαρτυρίας «One Love». Οπως ανήρτησαν μάλιστα στο λογαριασμό της ομάδας στο Twitter «με το περιβραχιόνιο θέλαμε να δώσουμε ένα παράδειγμα των αξιών που έχουμε στην εθνική ομάδα: διαφορετικότητα και αμοιβαίος σεβασμός, θέλαμε να το φωνάξουμε μαζί με άλλες χώρες. Δεν είναι πολιτικό μήνυμα: τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Γι’ αυτό κι αυτό το μήνυμα είναι πολύ σημαντικό για εμάς».

Αναρωτιούνται λοιπόν κάποιοι: Τι θα ήταν πιο ισχυρό, πιο αποτελεσματικό ή πιο ειλικρινές; Να γυρίσουν οι εθνικές ομάδες, δηλαδή τα κράτη, την πλάτη τους στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του κόσμου για να στείλουν ένα πολιτικό μήνυμα ή να συμμετάσχουν και να καταγγείλουν το σύστημα ακτιβιστικά; Απάντηση εύκολη δεν υπάρχει. Οι παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες, οι νέες συμμαχίες και τα νέα αδιέξοδα που δημιούργησε ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας και κυρίως η υποχρέωση των κρατών της Δύσης να διασφαλίσουν την ενεργειακή ασφάλεια των λαών τους είναι ένα διαφορετικό «παιχνίδι» του οποίου οι κανόνες γράφονται και ξαναγράφονται διαρκώς.