Αν περάσει στη Βουλή η δικαστική «μεταρρύθμιση» του υπουργού Δικαιοσύνης, Γιαρίβ Λέβιν, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ θα μετατραπεί σε μαριονέτα της Κνέσετ, η οποία θα μπορεί να ανατρέψει οποιαδήποτε απόφασή του (ειδικά όσες αφορούν στις εκκρεμότητες του πρωθυπουργού). Το Ισραήλ είναι η μοναδική αστικο-φιλελεύθερη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, έστω κι αν τα αγαθά της απολαμβάνουν κυρίως οι ιουδαϊκού θρησκεύματος πολίτες του κι όχι οι αραβικής καταγωγής Ισραηλινοί και οι παλαιστίνιοι των κατεχόμενων-αποκλεισμένων εδαφών (Γάζα, Δυτική Οχθη).

Είναι η πρώτη φορά στα 75 χρόνια ζωής του Ισραήλ που οι προνομιούχοι πολίτες του κινδυνεύουν να μάθουν τι σημαίνει να ζεις σε χώρα με αιχμάλωτη την «τρίτη εξουσία» και με τους αδύναμους απροστάτευτους. Οι Τούρκοι το ξέρουν πολύ καλά και ως ένα βαθμό το έχουν συνηθίσει. Το θέμα είναι αν οι προοδευτικοί Εβραίοι του Ισραήλ φωνάζουν μόνο για τα δικά τους δικαιώματα ή και για τους Αραβες συμπολίτες τους. Ο Λούις Φίσμαν, καθηγητής του Brooklyn College και αρθρογράφος της έγκριτης «Haaretz», διαπιστώνει ότι ισχύουν και τα δύο, αλλά όχι ισόποσα. Στη μεγάλη συγκέντρωση του Τελ Αβίβ υπήρχε μόνο ένας αραβόφωνος ομιλητής. Κάτι που σημαίνει ότι οι προοδευτικοί Ισραηλινοί είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν κυρίως για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, των γυναικών, των Ισραηλινών αιθιοπικής καταγωγής, αλλά όχι για το δικαίωμα των Αράβων Ισραηλινών να αναρτούν παλαιστινιακές σημαίες και να διατηρούν την ιθαγένειά τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στην Τουρκία, όπου η αντι-ισλαμική, δυτικότροπη αντιπολίτευση δεν έχει πρώτη προτεραιότητα την αποφυλάκιση του χαρισματικού ηγέτη του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς. Σε μια δημοκρατική Τουρκία θα ήταν εκ των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής, μπορεί και κορυφαίος υπουργός.