Το ίδιο όμως ισχύει και για αυτούς που τον ψήφισαν. Σχεδόν 40.000 νέα μέλη συμμετείχαν στις προχθεσινές εσωκομματικές εκλογές, οι περισσότεροι πήγαν για να ψηφίσουν τον εξ Αμερικής υποψήφιο, ο οποίος από το «πουθενά» βρίσκεται ένα βήμα από το να πάρει το κόμμα στα χέρια του.

Πώς έφτασε όμως ένας «κομήτης», που μέχρι τον Ιούλιο ήταν απολύτως άγνωστος σε όλους, και ιδίως στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, να πάρει 45% και να κατατροπώσει την Αχτσιόγλου, που μέχρι πρότινος έδειχνε το αδιαφιλονίκητο φαβορί;

Το αποτέλεσμα της κάλπης ήταν δείγμα της απόγνωσης των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που αδιαφορούν για το εάν ο Κασσελάκης είναι κολεγιόπαιδο, εφοπλιστής, έχει δουλέψει για τα «πιράνχας» της Goldman Sachs ή «προσγειώθηκε» στην ελληνική πολιτική σκηνή πριν από λίγες εβδομάδες. Οπως αδιαφορούσαν στο πρόσφατο παρελθόν για το εάν ο Τσίπρας επέλεξε τον Καμμένο για να κυβερνήσει και όχι με όμορες πολιτικές δυνάμεις. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χειροκροτούν και να ψηφίζουν έναν εκπρόσωπο του εφοπλιστικού κεφαλαίου, όπως δεν είχαν όταν επευφημούσαν τον Καμμένο μαζί με τον Τσίπρα στις εκλογικές βραδιές του 2015.

Ο κυνισμός είναι μια μορφή πολιτικής συμπεριφοράς, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που βαρέθηκαν από το 2019 να τρώνε ήττες, και μάλιστα βαριές, από τον Μητσοτάκη, που διαρκώς «κατέρρεε», αλλά τελικά ανέβαζε τα ποσοστά της κυβέρνησής του. Εψαχναν εναγωνίως να βρουν σανίδα σωτηρίας, ενώ θέλησαν να τιμωρήσουν και τα συστήματα του κόμματος, που κατά τη γνώμη τους «έφαγαν» τον Τσίπρα. Βέβαια, ο ελληνικός λαός έστειλε τον Τσίπρα σπίτι του, όμως για κάποιους έφταιγε η Αχτσιόγλου ή ο Τσακαλώτος και βρήκαν την ευκαιρία στην κάλπη να ανταποδώσουν το χτύπημα.

Το τι θα γίνει με τον Κασσελάκη εάν εκλεγεί την Κυριακή θα το κρίνει ο χρόνος, το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ βράζει και η απειλή διάσπασης είναι υπαρκτή, ενώ όλοι γνωρίζουν ποια είναι η πορεία των μετεωριτών.

Ομως η απόφαση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να επιλέξουν ως αρχηγό έναν άγνωστο που απλώς έχει φωτογένεια, χωρίς την παραμικρή διαδρομή στην ελληνική κοινωνία και την πολιτική ζωή, κρύβει έναν μεγαλύτερο κίνδυνο, που δεν είναι άλλος από το να ανακαλύψουν τι ψήφισαν. Και, όπως είναι γνωστό, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης.

Ο Κασσελάκης είναι προϊόν της απόγνωσης του ΣΥΡΙΖΑ και της απαξίωσης της αριστερής ταυτότητας του κόμματος. Οταν επί κυβέρνησης Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ έπραττε τα αντίθετα από αυτά που υποσχόταν υπογράφοντας Μνημόνια, εκχωρώντας τη δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο για 99 χρόνια και συμμαχώντας με τους ΑΝ.ΕΛ., έννοιες όπως ιδεολογίες και αριστερό παρελθόν αποδομήθηκαν βίαια.

Σε ό,τι αφορά συνολικά το πολιτικό σκηνικό, ο Ανδρουλάκης θα πρέπει να αρχίσει να αγχώνεται, αφήστε που δεν μιλάει και καλά αγγλικά, ο Κασσελάκης θα θελήσει να λεηλατήσει το χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Οσο για την κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης έχει αναλάβει να υλοποιήσει την ατζέντα των μεταρρυθμίσεων, αυτό είναι το μεγάλο όπλο του, όπως φάνηκε στις πρόσφατες εκλογές.

Είπαμε, ο Κασσελάκης πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή η Κουμουνδούρου βρισκόταν σε απόγνωση. Για να καταλάβει την εξουσία, πρέπει η Ελλάδα να βρεθεί σε απόγνωση, και δεν νομίζουμε ότι ο Μητσοτάκης θα επιτρέψει ποτέ να υπάρξει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.