Το πλήθος που εισέβαλε στις «Βερσαλλίες» της Ντάκα πέτυχε να εκπαραθυρώσει την «Μαρία Αντουανέτα», Σεΐχ Χασίνα, μια αυταρχική πρωθυπουργό με νοοτροπία μονάρχη. Ομως, για να αλλάξουν τα πράγματα σε αυτό το «βιομηχανικό πάρκο φθηνής εργασίας» του Ινδικού θέλει δουλειά πολλή. Τα αφεντικά της χώρας, η ηγεσία του στρατού και η επιχειρηματική ελίτ, τρόμαξαν από την πληβειακή εξέγερση της νεολαίας, που θυσίασε 300 άνθη της στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή και έσπευσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους προτού ο στρατηγός Ουακέρ Ουζ Ζαμάν εκφωνήσει το διάγγελμά του. Το φάντασμα των προδομένων Αραβικών Ανοίξεων δεν αφήνει τους πρωταγωνιστές να ησυχάσουν, αφού η Ιστορία δεν κινείται πάντοτε ευθύγραμμα.

Αλλαγή τόπου, αλλαγή κλίματος… Η Νορβηγία έχει τριπλάσια έκταση από την Ελλάδα και τον μισό πληθυσμό. Είναι μια νησίδα ευημερίας και ασφάλειας με άφθονο πετρέλαιο, σχετικά προστατευμένη από την κλιματική αλλαγή. Ανήκει μεν στο ΝΑΤΟ και συνορεύει με τη Ρωσία, αλλά δεν χάνει τον ύπνο της γι΄ αυτό. Δεν υπάρχει Νορβηγός που να μη χαίρεται γι΄ αυτά τα αγαθά. Αλλά το πιο ευαίσθητο τμήμα του πληθυσμού νιώθει και … τύψεις που τα απολαμβάνει, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος υποφέρει! «Το γενικευμένο αίσθημα της ενοχής για την πλεονεκτική μας θέση αρχίζει να γίνεται ορατό στη νορβηγική λογοτεχνία, στον κινηματογράφο και τις τηλεοπτικές σειρές”, τόνισε η καθηγήτρια Σκανδιναβικής Λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Οσλο, Ελίζαμπετ Οξφελντ. Aυτή η μορφή ενσυναίσθησης ονομάστηκε «Scan guilt» («σκανδιναβική ενοχή») και εκδηλώνεται πλέον και σε οικονομικοπολιτικό επίπεδο.

Υστερα από ένα δημοσίευμα των «Financial Times», η νορβηγική κυβέρνηση υποσχέθηκε να περιορίσει τις εισαγωγές ιχθυελαίου από τη Δυτική Αφρική για τις νορβηγικές ιχθυοκαλλιέργειες, ώστε να μην παρακωλύει την ανάπτυξη της αφρικανικής αλιείας.