ΟΣΟ κι αν φαίνεται δεν πρόκειται για ένα «χαλαρό» θέμα. Αντιθέτως. Εχει τζίρο πολλών δισεκατομμυρίων σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ εδώ στη χώρα μας κάθε λίγο και λιγάκι αποτελεί αντικείμενο διαμάχης παραγόντων και οπαδών.

ΠΡΟΧΘΕΣ συνέβησαν δύο εντυπωσιακά ποδοσφαιρικά γεγονότα. Για πρώτη φορά μια ομάδα έπαιξε σε αγώνα της φάσης των «16» στο Champions League έχοντας δύο παίκτες 17 ετών στη βασική της ενδεκάδα. Και αυτή η ομάδα δεν ήταν κάποια τυχαία. Για την Μπαρτσελόνα, πρόκειται.

Ο Λαμίν Γιαμάλ δεν έχει καν κλείσει τα 17 έτη, ενώ ο 17χρονος Παού Κουμπαρσί ανακηρύχθηκε MVP του αγώνα με τη Νάπολι.

ΛΙΓΕΣ ώρες νωρίτερα η ομάδα κάτω των 19 ετών του Ολυμπιακού νικούσε μέσα στο Μόναχο την Μπάγερν και προκρινόταν στα ημιτελικά του Champions League νέων. Τεράστια επιτυχία για τα πιτσιρίκια, αλλά και τεράστια επιτυχία για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΤΗΝ ίδια στιγμή, οι πρωτοκλασάτες ομάδας της Super League δίνουν μάχη ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα και ποιος θα βγει στην Ευρώπη. Μια μάχη δίχως αντίκρισμα. Ετσι κι αλλιώς, βολοδέρνουν στα ευρωπαϊκά Kύπελλα και αποκλείονται από ομάδες, που θεωρητικά είναι υποδεέστερες.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως οι μεγαλο-επιχειρηματίες παράγοντες των ομάδων «σφάζονται» για αμφισβητούμενα γκολ, πέναλτι και οφσάιντ. Και οι ανεγκέφαλοι χούλιγκαν σφάζουν πολίτες μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζουν αντίπαλη ομάδα. Η παράνοια ξεχειλίζει.

ΑΝΤΙ να καθίσουν όλοι μαζί και να δουν πώς μπορούν να αναβαθμίσουν το επίπεδο των ομάδων τους και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αντί να φέρνουν καραβιές με ξένους παίκτες – «παλτά», να επενδύσουν στις ακαδημίες τους.

ΠΩΣ γίνεται, δηλαδή, να έχει η Μπάρτσα δύο 17άρηδες στην εντεκάδα της και εδώ στην Ελλάδα ένας παίκτης να θεωρείται ταλέντο στα 25; Τι θα πάθουν αν δώσουν χώρο στα φιντάνια των ακαδημιών τους; Και αστέρια θα βγουν. Και θα μπορούν να τους πουλήσουν στη συνέχεια σε ομάδες του εξωτερικού, όπως κάνουν εδώ και δεκαετίες οι πορτογαλικές ομάδες. Και το δυναμικό του ελληνικού ποδοσφαίρου θα ισχυροποιηθεί. Οι πιτσιρικάδες του Ολυμπιακού δείχνουν το δρόμο.

ΒΕΒΑΙΑ, για να λέμε την αλήθεια, αυτή η παθογένεια δεν αφορά μόνο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ως χώρα, είμαστε υπέρ της… επετηρίδας και όχι της αξιοκρατίας. Ρισκάρουμε να εμπιστευτούμε τη νέα γενιά. Ισως και γι’ αυτό να μας γυρίζει την πλάτη. Ισως και γι’ αυτό να κάνουμε με χρονοκαθυστέρηση βήματα προς τα εμπρός. Αξίζει να τους δώσουμε χώρο. Ολοι θα βγούμε κερδισμένοι.