Για μια ακόμα χρονιά, χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες θα διαγωνιστούν για μία θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και ως είθισται για τις επόμενες εβδομάδες όλος ο κόσμος (τους) θα στρέφεται γύρω από αυτό. Αφού ευχηθούμε καλή επιτυχία σε όλους και σε όλες, ας ξαναπούμε τα αυτονόητα: Ψυχραιμία, όσο το δυνατόν λιγότερο άγχος, και το κυριότερο, όχι πίεση από τους γονείς.
Οι Πανελλαδικές είναι το τέλος της μαθητικής ζωής και η αρχή μιας μεγάλης, υπέροχης περιπέτειας προς την ενηλικίωση, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Τα παιδιά στην εποχή μας έχουν πολλές ευκαιρίες να σπουδάσουν, και ακόμα περισσότερες εναλλακτικές -όπως πλέον είναι οι αυξημένες θέσεις και ειδικότητες στα δημόσια ΙΕΚ- από ό,τι είχαν προηγούμενες γενιές. Επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρούν οι υποψήφιοι ή οι γονείς τους πως μόνο ο δρόμος προς το πανεπιστήμιο οδηγεί στην επιτυχία και την επαγγελματική καταξίωση (πόσω μάλλον για την ευτυχία). Αλλωστε, στην εποχή της 5ης Βιομηχανικής Επανάστασης, αν κάτι έχουμε εμπεδώσει καλά είναι πως η εκπαίδευση και η επιμόρφωση δεν σταματούν ποτέ.
Είναι υποχρέωση όλων μας, όχι μόνο των οικογενειών τους, αλλά και των καθηγητών, των φροντιστηρίων και των Μέσων Ενημέρωσης, να θυμίζουμε διαρκώς στα 17χρονα παιδιά πως τίποτα δεν τελειώνει με τις Πανελλαδικές. Πριν αρχίσουμε να βομβαρδίζουμε με ειδήσεις και υπολογισμούς για μόρια, συντελεστές βαρύτητας και τιμές φοιτητικής στέγης, ας σκεφτούμε πόσο ευαίσθητος είναι ο ψυχισμός σε αυτές τις ηλικίες.
«Μια από τις βασικές ανησυχίες των εφήβων μοιάζει να είναι το αν θα επιτύχουν ή θα αποτύχουν στην προσπάθειά τους. Συχνά φοβούνται ότι αυτό το αποτέλεσμα θα επικυρώσει ή θα ακυρώσει την προσπάθειά τους ολοκληρωτικά. Σα μια κλίμακα άσπρου-μαύρου που δεν επιτρέπει κανένα άλλο χρώμα», σημειώνουν οι επιστήμονες της συμβουλευτικής γραμμής 11525 της Ενωσης «Μαζί για το Παιδί», που σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς πραγματοποίησαν σεμινάρια σε μαθητές της Γ’ Λυκείου και άκουσαν από κοντά τους προβληματισμούς τους.
Τα παιδιά αγχώνονται για το αν θα καταφέρουν να περάσουν, στρεσάρονται όταν σκέφτονται τον αποχωρισμό από την ασφάλεια του σπιτιού, αγωνιούν για τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς τους. Ας τους το κάνουμε, λοιπόν, λίγο πιο εύκολο.