Το ευτύχημα ήταν ότι στο τιμόνι της είχε μια διαφορετική ηγέτιδα, τη νεότερη πρωθυπουργό του κόσμου όταν πρωτοανέλαβε και μόλις τη δεύτερη που έγινε μητέρα κατά τη διάρκεια της θητείας της. Η πρώτη ήταν η Μπεναζίρ Μπούτο το 1990. Τώρα η Τζασίντα Αρντερν καταγράφει μία ακόμα πρωτιά, με την απόφασή της να παραιτηθεί από το αξίωμά της ομολογώντας κάτι που δεν τόλμησε κανείς. Οτι δεν διαθέτει πια την ενέργεια που απαιτείται. Είναι σήμερα 43 ετών, έγινε πρωθυπουργός στα 37 της.

«ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΜΑΙ. Δίνουμε όσα μπορούμε για όσο μπορούμε, και μετά είναι καιρός. Και για εμένα, είναι καιρός. Απλούστατα, δεν έχω την ενέργεια για ακόμη τέσσερα χρόνια», είπε στους συμπολίτες της, ανακοινώνοντας πως δεν θα είναι υποψήφια στις εκλογές του ερχόμενου Οκτωβρίου. Κάποιοι το δέχθηκαν έτσι όπως το είπε, άλλοι είδαν πίσω από τα λόγια της τη σκηνοθεσία μιας ηρωικής απόδρασης, αφού το κόμμα της οδηγείται στην ήττα. «Οι επερχόμενες εκλογές θα είναι πολύ σκληρές. Θα υπάρξουν χτυπήματα κάτω από τη μέση, θα γίνουν ξεκαθαρίσματα. Πάντα έλεγε ότι δεν της άρεσαν τέτοιες εκστρατείες. Δεν εκπλήσσομαι, λοιπόν, για την απόφασή της», υποστήριξε η Μαντλίν Τσάπμαν, συγγραφέας της ανεπίσημης βιογραφίας «Τζασίντα Αρντερν: Το νέο είδος ηγεσίας». Αλλοι πάλι απογοητεύτηκαν, φοβούμενοι την επανάληψη ενός μοτίβου στο οποίο μια γυναίκα αφήνει την καριέρα της για να παντρευτεί.

ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ είναι πως τα λόγια που επέλεξε να πει, ο τρόπος που εκφράστηκε, το μήνυμα που έστειλε ήταν ένα masterclass ηγεσίας. «Μαζί με το προνόμιο έρχεται η ευθύνη, συμπεριλαμβανομένης της ευθύνης να ξέρεις πότε είσαι πρόσωπο κατάλληλο για να κυβερνήσει και πότε δεν είσαι. Ελπίζω πως θα αφήσω τους Νεοζηλανδούς με την πεποίθηση πως μπορείς να έχεις ευγένεια αλλά και δύναμη, συμπόνια αλλά και αποφασιστικότητα, αισιοδοξία αλλά και απόλυτη συγκέντρωση. Οτι μπορείς να είσαι ένα ξεχωριστό είδος ηγέτη: το δικό σου».

ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ η Αρντερν υπήρξε πρότυπο ηγέτη. Αντιμετώπισε μια πολύνεκρη τρομοκρατική ενέργεια, μια έκρηξη ηφαιστείου, την πανδημία του νέου κορονοϊού, την οικονομική κρίση. Η εικόνα της να φοράει χιτζάμπ και να αγκαλιάζει τους συγγενείς των νεκρών μουσουλμάνων, η απόφασή της για περιορισμό της οπλοχρησίας -αποσύρθηκαν άμεσα 62.000 όπλα από την οπλοφορία- και η δήλωσή της πως «είναι ένας τρομοκράτης, ένας εγκληματίας, ένας εξτρεμιστής, αλλά θα παραμείνει, όσο εγώ μιλάω, ανώνυμος» έδωσαν ελπίδα σε μια υφήλιο που ζούσε υπό τη σκιά του Ντόναλντ Τραμπ.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΣΥΜΠΟΝΙΑ, ενσυναίσθηση και αποφασιστικότητα είχε, πάντως, και μπόλικη ψυχραιμία, την οποία επιστράτευε κάθε φορά που άκουγε ανοησίες. Ενας παρουσιαστής τη ρώτησε αν βάφει τα μαλλιά της επειδή γκριζάρουν, κάποιος άλλος αν βάζει την οικογένειά της σε δεύτερη μοίρα επειδή επέλεξε την πολιτική. Την καλύτερη απάντηση, πάντως, την έδωσε όταν ρωτήθηκε, από κοινού με τη Φινλανδή πρωθυπουργό Σάνα Μαρίν, αν συναντήθηκαν επειδή είναι και οι δύο νέες και γυναίκες. «Αναρωτιέμαι αν κάποιος ρώτησε ποτέ τον Μπαράκ Ομπάμα και τον Τζον Κι (πρώην πρωθυπουργός της Ζηλανδίας) αν συναντήθηκαν επειδή είχαν την ίδια ηλικία. Συναντηθήκαμε επειδή είμαστε πρωθυπουργοί».

ΣΥΜΠΟΝΕΤΙΚΗ, ευγενική, με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και ταυτόχρονα δυνατή και αποφασιστική, κέρδισε τον σεβασμό χωρίς να τον εκβιάσει. Οποια και αν είναι η πορεία της, το σίγουρο είναι πως στο μέλλον -όπως προέβλεψε η πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Ελεν Κλαρκ– «θα υπάρξει μια νέα γενιά γυναικών που θα λέει “η Τζασίντα το έκανε”».