Προφανώς για τον Λ.Ζ. δεν έχει σημασία τίποτε άλλο εκτός από το προαποφασισμένο συμπέρασμα. Ούτε οι ιδιαιτερότητες της υπόθεσης, ούτε οι ευαίσθητες λεπτομέρειές της, ούτε ο σεβασμός της τραγωδίας που βιώνει η οικογένεια του νεκρού, ούτε τα μέχρι στιγμής επιστημονικά δεδομένα των ιατροδικαστών, ούτε τα τοξικολογικά ευρήματα, ούτε τίποτα.

Παρά μόνο το βολικό και αυθαίρετο και ανεύθυνο συμπέρασμα που εξυπηρετεί την όποια επιδίωξη. Οταν η υπόθεση του θανάτου ενός ανθρώπου έχει λάβει σαφέστατη πολιτική διάσταση, ακόμα και εντός της Βουλής, με τα ερωτήματα που είχε θέσει, και καλά χωρίς υπονοούμενα, ο Σωκράτης Φάμελλος και τις δεκάδες απόπειρες σύνδεσής της με την τραγωδία των Τεμπών, για να ενισχύσει το αφήγημα της «κυβέρνησης δολοφόνων», τότε δεν υπάρχουν άλλοθι για να αγνοήσει κανείς την πραγματικότητα. Υπάρχει μόνο δόλος και σαφέστατη προπαγανδιστική πρόθεση, και μάλιστα κραυγαλέα, δίχως το παραμικρό πρόσχημα.

Οι τελευταίες γνωστές αποκαλύψεις για την υπόθεση ανέφεραν ότι «δεν υπήρχε κανένα εύρημα που να οδηγούσε στην εγκληματική ενέργεια». Απεναντίας, «είχαν εντοπιστεί ίχνη φαρμακευτικής ουσίας, που πιθανώς είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στον θάνατό του».

Ο άνθρωπος αυτός βρισκόταν υπό καθεστώς χορήγησης φαρμακευτικής αγωγής και μάλιστα με αυθαίρετο τρόπο, χωρίς ιατρική συνταγή. Τα ευαίσθητα ιατρικά δεδομένα αλλά και οι ιδιαιτερότητες της οικογένειας απασχόλησαν δικαιολογημένα τη δημοσιογραφική έρευνα, αλλά έπρεπε να μείνουν εκεί, χωρίς δημοσιοποίηση.

Και κατά γενική ομολογία, μετά τις αποκαλύψεις των αρχικών τοξικολογικών εξετάσεων και των επίσημων δηλώσεων της ΕΛ.ΑΣ., ότι δεν είχε στα χέρια της ευρήματα που να οδηγούσαν σε εγκληματική ενέργεια, οι δημόσιες αναφορές περί δολοφονίας σταμάτησαν.

Ο Λ.Ζ., για τους δικούς του λόγους, ενδύθηκε τον μανδύα του ιατροδικαστή, του ανακριτικού υπαλλήλου και ό,τι άλλο θεώρησε σκόπιμο και ανακοίνωσε ότι «όλοι καταλαβαίνουν ότι το παιδί δολοφονήθηκε». Η έρευνα είναι ακόμα σε εξέλιξη. Ο Λ.Ζ., αντιθέτως, την έχει ολοκληρώσει και εξέδωσε και πόρισμα…

Η αλήθεια ποτέ δεν κατρακυλάει μόνη της, παρασύρει μαζί της όλους όσοι προσπαθούν να τη σπρώξουν στον κατήφορο. Οσο και αν προσπαθούν, με νύχια και με δόντια, να πείσουν ότι διαθέτουν ακόμα τα μεγαλεία του παρελθόντος τους. Με τη διαφορά ότι στο τέλος η αλήθεια είναι αυτή που επιστρέφει, ενώ εκείνοι μένουν στο τέρμα του κατήφορου…