Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι περάσαμε πολλά. Πολιτικές αστάθειες, οικονομικές κρίσεις, Μνημόνια, πανδημία, εσωτερικές συγκρούσεις και τώρα ζούμε έναν πόλεμο στη γειτονιά μας. Ομως, το σύστημα απονομής συντάξεων θα έπρεπε να είχε μείνει έξω από όλα αυτά. Αντίθετα, ήταν από τα πρώτα που κατέρρευσαν. Δεν αναφερόμαστε στο ύψος των συντάξιμων αποδοχών ούτε στις πολλές ταχύτητες των συνταξιούχων, που αποτελούν ξεχωριστές πονεμένες ιστορίες και θα χρειαστούν πολλές ζωές και πολλές Ελλάδες ακόμα για να εξορθολογιστούν. Μέχρι προχθές ακόμα και τα αναπηρικά δικαιώματα των πολιτών διαφοροποιούνταν ανάλογα με το Ταμείο όπου υπάγονταν! Για να μη θυμηθούμε ότι έως και πριν από μερικούς μήνες άνθρωποι με μη αναστρέψιμες παθήσεις και ακρωτηριασμούς έπρεπε να περνάνε επιτροπές ΚΕΠΑ ξανά και ξανά. Μιλάμε όμως για το βασικότερο των βασικών, για την αλφαβήτα ενός κοινωνικού κράτους: Να βγαίνει στην ώρα της μια σύνταξη και ας είναι και η κατώτατη.

ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, λοιπόν: Εκκαθαρίστηκαν όλες οι εκκρεμείς κύριες συντάξεις που εκκρεμούσαν από το 2016 (!) μέχρι το 2021, ο ρυθμός απονομής των συντάξεων από τον ΕΦΚΑ ανέβηκε στις 1.250 συντάξεις την ημέρα και οι οφειλές της Πολιτείας σε καθυστερούμενες συντάξεις έχουν σχεδόν μηδενιστεί. Εντάξει, η εικόνα δεν είναι ειδυλλιακή. Δεν θα δούμε ξαφνικά απανωτές αναρτήσεις «συνταξιούχος ευτυχισμένος στην τοποθεσία Ελλάδα», αλλά τουλάχιστον τη σύνταξή του θα την έχει. Και αν κάποιος το αμφισβητεί, ας αναλογιστεί τι σημαίνει κάποιος να είχε κάνει αίτηση για σύνταξη πριν από έξι ολόκληρα χρόνια.

Ο ΚΩΣΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ πέρασε από… σαράντα κύματα για να πείσει για το αυτονόητο. Δεν φτάνουν οι υπάλληλοι του ΕΦΚΑ; Ας βοηθήσουν οι ιδιώτες. Τι τον νοιάζει τον συνταξιούχο αν θα είναι λογιστής, δικηγόρος ή δημόσιος υπάλληλος εκείνος που θα ελέγξει την αίτησή του; Αν εξαιρέσουμε τους λίγους ιδεοληπτικούς της αγαπημένης ελληνικής Αριστεράς που καθόλου δεν άλλαξε και ούτε πρόκειται να αλλάξει στα επόμενα 48 χρόνια, ουδείς νοιάζεται. Από τη στιγμή, βέβαια, που γίνεται με κανόνες, έλεγχο, διαφάνεια, δικαιοσύνη.

ΤΟ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟ Χατζηδάκη δεν είναι εύκολο. Βουνό είναι, αλλά η κυβέρνηση το ανεβαίνει μέτρο το μέτρο. Αν δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα, το ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό έχει ρίξει κυβερνήσεις, έχει προκαλέσει εμφυλίους, έχει συμβάλει στη χρεοκοπία της χώρας. Ας κρατήσουμε ότι για την ώρα έγιναν πολλά και απομένουν περισσότερα, αλλά τουλάχιστον μία από τις μεγαλύτερες παθογένειες της Μεταπολίτευσης αντιμετωπίζεται στα ίσα.

Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ δεν είναι εύκολη. Η ενεργειακή κρίση, ο πληθωρισμός, η ραγδαία αύξηση των τιμών καίνε την καθημερινότητα των πολιτών. Οι όροι εργασίας έχουν αλλάξει άρδην, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων μειώνεται εξαιτίας των διεθνών ανατιμήσεων και το στοίχημα των νέων επικουρικών είναι μπροστά μας. Σε πολιτικό επίπεδο, το θέμα των παρακολουθήσεων γεμίζει με τοξικότητα και στείρα πολεμική τον δημόσιο λόγο. Σε αυτές τις συνθήκες το πιο εύκολο θα ήταν η κυβέρνηση να παρασυρθεί και να παγώσει τις μεταρρυθμίσεις, ροκανίζοντας χρόνο μέχρι τις εκλογές. Ευτυχώς, δεν το κάνει. Οι μήνες που απομένουν μέχρι την πρώτη εκλογική αναμέτρηση οφείλουν να είναι γεμάτοι από έργα που αφορούν τα μικρά και καθημερινά, τα απλά, που είναι και τα πιο δύσκολα.