Γιατί βγήκαν οι χιλιάδες συμπολίτες μας την Τετάρτη στους δρόμους; Το καλούσε η μέρα μνήμης των 57 θυμάτων, στα Τέμπη, της ανθρώπινης ανευθυνότητας «πάμε και όπου βγει», του κρατικού ωχαδερφισμού που επαφίεται «στην καλή τύχη» έναντι «της κακής στιγμής» και της έλλειψης πολιτικού ελέγχου που εναποτίθεται «στο φιλότιμο των δημοσίων υπαλλήλων», λες και δεν έχουν δώσει επανειλημμένα εξετάσεις. Λες και δεν υπήρξε το Μάτι, ούτε η Μάντρα και όλα δουλεύουν ρολόι.

Το ερώτημα δεν είναι αν «στο έγκλημα» των Τεμπών θα αποδοθεί η δικαιοσύνη. Εδώ είμαστε επειδή και οι κρίνοντες κρίνονται. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να μην υπάρξει επόμενο Μάτι, Μάντρα, Τέμπη. Κάτι να έμαθε η κρατική μηχανή για γεγονότα που έπρεπε να αντιμετωπίζονται αυτόματα, βάσει πρωτοκόλλων. Λίγες «προειδοποιήσεις» υπήρξαν για την επικίνδυνη λειτουργία των τρένων; Στα τυφλά πορευόντουσαν και με το χειροκίνητο ταξίδευαν και με υπεύθυνους που η εμπειρία τους ήταν ούτε για καντηλανάφτη. Μιλάμε για ευθύνες πολλών ετών και όχι για το 2023 μόνο.

Λίγες ήταν οι προειδοποιήσεις για τη μειωμένη ετοιμότητα της Πυροσβεστικής; Η εμπειρία της είναι μεγάλη στις αστικές πυρκαγιές, αλλά η αντιμετώπιση των δασικών αποτελούσε αρμοδιότητα της Διεύθυνσης Δασοπυρόσβεσης που είχε, ουσιαστικά, καταργηθεί. Αλλά ίδια πρακτική ακολουθείς σβήνοντας ένα σπίτι που πήρε φωτιά, με το να σβήσεις ένα δάσος που καίγεται; Πού ήταν τα εναέρια μέσα, όταν χρειάστηκαν στο Μάτι, ποιος έκανε τον επίγειο συντονισμό τους αλλά και εκείνον με την Αστυνομία που έστελνε όσους οδηγούς είχαν κατορθώσει να βγουν στη Μαραθώνος, ξεφεύγοντας από τη φωτιά, να γυρίσουν στο Μάτι να καούν. Οι δήμαρχοι καθαρίζουν το περιαστικό δάσος; Θυμούνται να ξεφράξουν τις σχάρες των υπονόμων και να ξεμπαζώσουν τα ρέματα, πριν γίνουν φονικοί χείμαρροι;

Και το τελευταίο: Εμείς, που τόσο εύκολα ρωτάμε, οργισμένοι, «πού είναι το κράτος;» κι έχουμε δέντρα στις αυλές μας, κάθε πότε τις καθαρίζουμε από τις πευκοβελόνες και από τα ξερόκλαδα; Ολα είναι αλληλένδετα με κοινή στάση, την αδιαφορία μας…

Ποιο ήταν το εξοργιστικό στις συγκεντρώσεις; Η ΑΔΕΔΥ κήρυξε πανελλαδική απεργία και για να μη γίνει ρεζίλι από τη μη προσέλευση, επέλεξε την ημέρα του ετήσιου μνημόσυνου στα Τέμπη! Δηλαδή, αυτοί που πενθούσαν πριμοδότησαν, άθελά τους, την απεργία της ΑΔΕΔΥ. Οι οργανωμένοι των κομμάτων ζητούσαν «αύξηση του αφορολόγητου», «όχι ιδιωτικά πανεπιστήμια» «δωρεάν σίτιση», «παύση πλειστηριασμών», «χορήγηση ενοικίου», «πλήρη δικαιώματα στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς». Α!, και να μην ξεχάσω, και την επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού. Σαν να μου φάνηκε ότι το τελευταίο το υποσχέθηκε ο Κασσελάκης. Θα του πρότεινα να δώσει από τα δικά του το δώρο Πάσχα, μια και οι ευρωεκλογές είναι τρεις μέρες μετά…

Και κάπου ανάμεσα στα συνδικαλιστικά αιτήματα και στο πένθος για τα Τέμπη, ο Κασσελάκης έβγαζε, με κάτασπρα δόντια, σαν διαφήμιση της κολγκέιτ, σέλφι. Το πένθος δεν ταιριάζει στον αλέγκρο Κασσελάκη…