Δεν θέλω να είμαι άδικη! Οχι ότι δεν παρέλασαν κι άλλοι, σε κομματική και ιδεολογική ποικιλομορφία, από τη δεκαετία του ’80 και εφεξής, αλλά η παρουσία του Στέφανου, τέως προέδρου, δύσκολα θα ξεπεραστεί. Δηλαδή, πώς να σας το πω; Χάσαμε μια ανεξάντλητη πηγή ποικίλων ειδήσεων: Πολιτικών, κομματικών, ιδεολογικών, κτηματομεσιτικών – για να μη γράψω real estate- εντός και εκτός Ελλάδος, χρηματοοικονομικών -τι καημός κι αυτός να τον «φύγουν» χωρίς ποτέ να μάθουμε τι περιλαμβάνει το «πόθεν έσχες» του, εφοπλιστικών -ένα αστακοκάραβο;- και άλλων ποικίλων σχέσεων και συμφερόντων.

Aλλά η πραγματική καταστροφή αφορά στην άπλετη πληροφόρηση που πρόσφερε στις ιλουστρασιόν σελίδες… styling με τις εμφανίσεις του. Με τα βαράκια του. Με το jogging του. Με το εσπρεσάκι του. Με τα μπαράκια του. Ξενάγηση στο ρετιρέ της οδού Λεβέντη, στο εξοχικό στη Νέα Υόρκη. Και αρνούμαι να υποκύψω στον πειρασμό της απαρίθμησης των ενδυματολογικών επιλογών του. Μένω στο «αρχηγός ξεκάλτσωτος», που είπε στέλεχος του κόμματός του. Φάνηκε όμως, Κυριακή βράδυ, στην τηλεόραση, πως δεν τον συμπαθούσε…

Μεγάλο πλήγμα θαρρώ πως δεχθήκαμε και με την απόσυρση της γλυκύτατης Farlie, που αποτελούσε την κορωνίδα των αξεσουάρ τού Στέφανου, τέως προέδρου. Θα ξεχάσω το βράδυ των ευρωεκλογών; Την είχε βγάλει να κάνει τον γύρο της πλατείας Κουμουνδούρου -για «την ανάγκη» της- και πίσω της «δεν έτρεχαν σκυλιά», όπως λέει ο μοναδικός Διονύσης, αλλά έρημοι, νέοι δημοσιογράφοι, περιμένοντας να του πάρουν μια δήλωση. Αδικο είχαν; Αφού υποσχόταν, με κάθε ευκαιρία, ότι το βράδυ των ευρωεκλογών θα ρίξει την κυβέρνηση του Μητσοτάκη. Υποσχόταν ποσοστά που ούτε με το τηλεσκόπιο Hubble δεν φαίνονταν. Κι έτρεχαν ξωπίσω του τα «πρωινάδικα», μήπως ήξερε κάτι «άλλο» που εμείς οι «άλλοι» δεν ξέραμε… Ελα, όμως, που ξέραμε…

Το βράδυ των ευρωεκλογών η πλάκα Κασσελάκη είχε τελειώσει. Ηταν ζήτημα χρόνου η καθαίρεσή του, η οποία επισπεύσθηκε όχι από την αποβολή, αλλά από την επέλαση Πολάκη.

Και τώρα; Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός, στεναγμός και λύπη. Οχι τίποτε άλλο, αλλά έμεινε και ανεκπλήρωτο το όνειρό του για τον Τyler, ότι θα συνέβαλε αποφασιστικά στην αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του ΕΣΥ. Νοσηλευτής στην Εντατική ήταν ο άνθρωπος, δεν θα ήξερε;